پنجمین مرحله لیگ دارت زیر گروه مردان کشور 1393

پنجمین مرحله از چهارمین دوره لیگ دارت انفرادی زیر گروه آقایان در فصل 93 صبح روز جمعه مورخ 10 بهمن ماه راس ساعت 9:30 در خانه دارت شهید کشوری برگزار می گردد.

به گزارش روابط عمومی فدراسیون انجمنهای ورزشی، هم اکنون در لیگ زیر گروه دارت آقایان بهروز محمد رحیم پور از استان البرز و مازیار ایرجی از استان هرمزگان هر دو با امتیاز 76در جایگاه اول ، اصغر کریمی از استان هرمزگان و جلال مظفری از استان البرز هر دو با 72 امتیاز در جایگاه دوم و مهدی کنانی از استان تهران با 68 امتیاز در جایگاه سوم قرار دارند.

گفتنی است از استان یــزد آقایان سیدمحمدرضا پورمستوفی و حمیدرضا منتظری و ابوالفضل دهقانپور و سیدعلیرضا پورمستوفی که همگی در تهران اقامت دارند در این دوره از مسابقات همانند قبل شرکت میکنند .

رهبران جهادی و رویای کسب قدرت با کودتا

تاریخ افغانستان تقریبا تمام ورق هایش را با واژه ها و  اصطلاحات از قاموس جنگ، نفرت، خشونت، تعصب، تبعیض، فساد و انحصار تحت لوای " جهاد"و " غیرت افغانی" به رخ جهانیان می کشاند. جهاد یک امر مقدس است و مجاهدین اجر عظیم مادی و معنوی را کسب میکند. اصطلاح "جهاد" در جمع آن دسته مصطلحات خاص جای گرفته که مترادف آن در سایر زبانها موجود نیست. چون منحصرا برای اسلام بوده و در کتاب مقدس مسلمانها ذکر شده است. اما؛ زمان و مکان، عناصر و لشکر آن شرایط خاص خود را دارد. هدف از جهاد، دفاع از مقدسات، حفظ ارزشهای مادی و معنوی، حراست از سرزمین، حمایت و نگهبانی از اتباع به معنی کلی آن از خطر حمله دشمن از طریق جنگ میباشد. یعنی کاربرد ابزارجنگی توسط نظامیان و فعالیتهای اشخاص ملکی هم از طریق نظامی و هم غیر نظامی.در کشورهای غیر اسلامی، خصوصا غرب، اجرای اعمال فوق تحت نام " حق و تکلیف" طرفین قرارداد اجتماعی صورت میگیرد. به این مفهوم که دولتها مکلف به تامین "حقوق" اتباع میباشد. در مقابل اتباع "مکلفیت"دارد تا وجایب خویش را ادا نمایند. درین وضعیت امنیت مردم تأمین، حقوق شان حفاظت و خدمات برای شان ارایه می گردد. فلسفه وجودی دولت و ملت جزء تحقق این امر چیزی دیگری نیست.

افغانستان در یک مقطع خاص از تاریخ، حرف و حدیثهای از جهاد را مشق و تمرین کردند و عده ای هم القاب "مجاهد"و "غازی" را کسب کردند. هر چند نفس جهاد را در افغانستان نفی نمیکنم ولی فرآیند و نتیجه آن را یک عمل انجام شده تحت نام "جهاد" به صلاح این مردم و مرزو بوم نمیدانم. اما و اگر های وجود دارد که قابل تامل بوده وبحث دیگری را ایجاب میکند. جهاد انحصاری نیست و لقب مجاهد آب روان برای پاکی آلودگی ها شمرده نمیشود. آنطوریکه پیامبر اسلام جهاد اکبر و جهاد اصغر را مطرح کرده بود در این مسئله خلاصه میشود. به این معنی که لقب واقعی مجاهد به علمبرداران مبارزین پیروز در نبرد با جهاد نفس بیشتر صدق میکند تا به این رهبران که حال و احوال شانرا بعد از جهاد، زمان جهاد و قبل از جهاد را همه میدانند. آن مرحله گذشت و افتخار آن نیز منحصر به افراد خاص نیست تا اکنون از آن به عنوان حربه فشار برای رسیدن به قدرت استفاده کنند. رهبران احزاب سیاسی در شرایط کنونی سخنی برای رسیدن به قدرت دارند. چون هم تشکیلات دارند و هم نیرو برای مبارزات سیاسی. یعنی از آدرس یک جریان حرف میزنند و از آن طریق کسب قدرت را مقدور میدانند. اینکه برنده باشد به قدرت برسد و یا بازنده باشد در اپوزیسیون قرار گیرد بحث جداست. ولی به هرحال نتیجه مبارزات را به دست می آورند و در هردو حالت جایگاه قانونی و تثبیت شده خویش را دارند. جدا از اینکه وضعیت احزاب و جایگاه رهبران آن در تعاملات چه بوده و چه خواهد بود. این رهبران همیشه از خرد و عقلانیت استفاده کرده مردم را مدیون مبارزاتش نمیسازند. این رهبران را باتوجه به شرایط فعلی و اعمال نسبتا شایسته آن باید ستود. چون جهاد را حربه فشار برای کسب قدرت و حق ایجاد نابسامانی در کشور نمیدانند. اما در مقابل، برخی از اشخاص که هنوز هم لقب جنگ سالار دارند رویای رسیدن به قدرت را از طریق مختل ساختن نظم اجتماعی و مخدوش کردن روحیه همزیستی در ذهنش پرورش میدهند. که نه تنها حق قانونی شان نیست بلکه توهین به جهاد و حتی اسلام است. آیا جهاد کردن به مفهوم رسیدن به قدرت است؟ قطعا که نیست!

در شرایط فعلی که دغدغه تشکیل کابینه حکومت وحدت ملی بر مبنای مشارکت سیاسی و حضور جریانهای سیاسی با تناسب شعاع وجودی شان ذهن کوب هر فرد شده، عده ی که هیچ نقش نداشتند یا مبارزه درست و عقلانی نکردند خود را میراث دار جهاد دانسته و خواهان تثبیت جایگاه خویش اند. به این اشخاص باید گفت که به جای استفاده از جهاد و مجاهد، پلان کودتا و به تعبیرخودشان به "کوه بالاشدن"، در زمان مبارزات سیاسی جدیت بیشتر به خرچ میدادید. در ضمن کاری را باید انجام میدادید که حد اقل برجسته ساختن آن موجه میبود. جهاد کردن در آن وقت برای همان دوره بود. حال اگر جهاد کردن معیار مشارکت و احراز کرسی در حکومت باشد، هر خانواده افغانستان سهم داشتند و فعلا باید مدعی وزارت باشند. که یک امر کاملا غیر منطقی است. اگر شما آقایان واقعا جهاد را افتخار میدانید، به ارزشهای کسب شده آن احترام بگذارید. اگر سایر افراد را تابعین این کشورمیدانید اجازه بدهید که آنها هم وارد عرصه شوند تا خدمت کنند. دیگر نه کودتا و جهاد جایگاه دارد و نه مجاهدبودن توجیه برای وزیر شدن. پس خواب خیال آن را از سر دور نموده و راه مبارزات سیاسی را به شیوه عقلانی از طریق نهادها و جریانهای قانونی آن پیش رو گیرید. چون در آن هم مصلحت شماست و هم خیر ملت. امید بیشتر از این، واژه های مقدس را با اعمال بی مورد تان آلوده نسازید. فعلا وضعیت طوری دیگر است و ذهنیت مردم هم متفاوت از دیروز. حد اقل واقعیت های عینی جامعه را میدانند. شاید مبارزه با تروریزم و گروه های دهشت افگن، مناسبتر از به کوه بالا شدن در مقابل دولت و ملت باشد که هرروز سربازانش را برای آرامش ما قربانی میدهد.

معبد سومنات

بت‌خانه معروف سومنات از مشهورترین معابد هندو، بود که جایگاه والایی در نزد هندوان داشت. از این بت-خانه عظیم، بعدها توصیف های خیال انگیزی در برخی روایات تاریخ نگاران، از جمله الکامل ابن اثیر(م630 ق)، نخبه الدهر دمشقی(م727 ق) و غیره آورده شد. محمود غزنوی که از او با عنوان غازی یاد می‌ کنند، در لشکرکشی‌هایش به هند، با نماد‌های مذهبی هندوان به شدت برخورد کرد و این معبد را نیز ویران نمود.

طبق پاره‌ای از نقل‌ها، قطعاتی از آن به سرزمین‌های اسلامی از جمله شهر غزنین انتقال یافت. این مقاله، پس از بررسی سرگذشت این بت، به جایگاه آن در نزد هندوان و سرنوشت آن می‌پردازد.

 بت‌خانه سومنات و بت اعظم آن، از جایگاه ویژه‌ای در نزد هندوان به خصوص شیواپرستان داشت و قدرت های خاصی را برای آن قائل بودند، این جایگاه را تا حدی می‌توان با جایگاه مکه و کعبه برای مسلمانان مقایسه کرد. فقدان برخورد و مقاومت هندوان در مقابل محمود نیز ناشی از آن بود آنان که اعتقاد داشتند بت اعظم قدرت مند و به دفاع از خویش قادر است. نکته دیگر در این بحث عدم تساهل و تسامح مذهبی سلطان محمود غزنوی در برابر هندوان و بت پرستان است؛ البته این عدم تسامح، هم‌کیشان غیر سنی محمود را نیز شامل می‌گردد، اما نباید دیدگاه بعضی را در مورد بت شکنی محمود از نظر دور داشت که وی در پی ثروت نیز بود؛ ولی روش محمود، با تعصب مذهبیِ سنی‌گری او قابل ترکیب است به ویژه که در بعضی موارد با یک دیگر هم سو نیز هستند. نکته سوم در این نوشتار، سرانجام بت بزرگ سومنات است. بی شک محمود قطعاتی از این بت را به غزنین مرکز حکومت خویش منتقل نمود و بر در جامع غزنین قرار داده و در منابع اتحاد نظر وجود دارد؛ اما درباره انتقال قطعاتی از آن به دیگر نقاط سرزمین اسلامی هم چون مکه و مدینه، فقط در برخی منابع مطالبی وجود دارد که نمی توان آنها را قاطعانه تأیید کرد.

شمال نیوز/هنر در حال حاضر در رسانه جایگاه ندارد

رئیس مرکز هنرهای تجسمی حوزه هنری کشور گفت: در حال حاضر هنر در رسانه جایگاه خود را پیدا نکرده است و نیاز به روزنامه یا رسانه در جامعه هنری حس می شود. به گزارش خبرگزاری مهر، به نقل از حوزه هنری مازندران، دکتر گودرزی دیباج در اولین نشست پژوهش در هنر، با محوریت « پژوهش در کشور، ضرورت ها، آسیب ها و چشم اندا، ضمن ارائه مباحثی در خصوص ضرورت پژوهش در هنر گفت: با توجه به کمبود چنین جلساتی در سطح کشور، شروع سلسله نشست های پژوهش در هنر، در حوزه هنری استان مازندران، اتفاق فرخنده ای برای این استان محسوب می شود. وی ضمن آسیب شناسی در مقوله هنر و پژوهش در کشور گفت: وزن هنر در زندگی روزمره جامعه امروزی می بایست جایگاه خود را پیدا کند و جامعه به هنر و هنرمند احساس نیاز پیدا کند. دیباج در ادامه تعامل هنر و رسانه را مورد بررسی قرار داد و گفت: در حال حاضر هنر در رسانه جایگاه خود را پیدا نکرده است و نیاز به روزنامه و یا رسانه ای که مطالب فرهنگی و هنری را انتشار دهد، در بین جامعه هنری امروزی حس می شود. وی در ادامه خاطرنشان کرد: برای پرورش و رشد هنر می بایست از پایه و مقاطع پیش دبستانی وارد شد و نیاز دانش آموزان به شناخت مفاخر فرهنگی و هنری، نیز باید مد نظر مسئولین قرار گیرد. وی در پایان گفت: تفکر و اندیشه هنری و استفاده از ظرفیت هنری هنرمندان برای اداره کشور می تواند تاثیر گذار و سودمند باشد. در پایان این نشست، با حضور دکتر دیباج، نمایشگاهی از آثار و تولیدات واحد هنرهای در رشته های خوشنویسی، تذهیب، نگارگری، نقاشی و تصویرسازی افتتاح شد.

جایگاه ایرانیان در نزد رسول خدا (ص)

اشراق

ایرانیان آن‌چنان جایگاه و مقامی در نزد رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) داشتند که بعضی اوقات با دیدن «سلمان فارسی» روایاتی از طریق حضرت در وصف آن‌ها صادر می‌شد.

وبگاه "اشراق" نوشت:

ایرانیان آن چنان جایگاه و مقامی در نزد رسول خدا(ص) داشتند که بعضی اوقات با دیدن «سلمان فارسی» روایاتی از طریق حضرت در وصف آنها صادر می شد که به بعضی از آنها اشاره می شود:

قال رسول الله(ص):اعظم الناس نصیباً فی الاسلام اهل فارس؛¹
نصیب و بهره ایرانیان در اسلام از همه ملت های دیگر،بیشتر است.

بیشتر بخوانید