265

ماندن همیشه خوب نیست...رفتن هم همیشه بد نیست...

گاهی رفتن بهتر است...گاهی باید رفت...

باید رفت تا بعضی چیز ها بماند...اگر نروی هر انچه ماندنیست خواهد رفت...

اگر بروی شاید با دل پر بروی و اگر بمانی با دست خالی خواهی ماند...

گاهی باید رفت و بعضی چیزها که بردنی ست با خود برد...

مثل یاد،مثل خاطره ،مثل غرور...

و آنچه ماندنیست را جا گذاشت،مثل یاد،مثل خاطره،مثل لبخند...

رفتنت ماندنی می شود وقتی که باید بروی،بروی...

و ماندنت رفتنی میشود وقتی که نباید بمانی بمانی...

برو و بگذار چیزی از تو بماند که نبودنت را گرانبها کند...

برو وبگذار پیش ازاینکه رفتنت دردی بر دلی بنشاند،خاطره ای پر حسرت شود...

برو و نگذار ماندنت باری بشود بر دوش دل کسی که شکستن غرورت برایش...

از شکستن سکوت آسانتر باشد...

عشقت را بردار و برو...خوب برو...زیبا برو...

یوغ تاریخ و توسعه (از ترشی سازی در پاسارگاد تا تخریب محوطه پنج هزارساله آمل)

به نام یزدان پاک

درود و سپاس

بخش دیده ور سازه های کهن

یوغ تاریخ و توسعه

(از ترشی سازی در پاسارگاد تا تخریب محوطه پنج هزارساله آمل)

متاسفانه هر روز در گوشه و کنار این سرزمین تاریخی گزارش های ناگواری را نسبت به تخریب و ویرانی آثار و یادگارهای فرهنگی و تاریخی گواه هستیم، از شکستن حریم منظری فرهنگی گرفته تا شکستن ستون ها و پایه های ساختمان ها و محوطه های چند هزار تا چند سد ساله که اگر همین گونه پیش رویم در آتیه نزدیک شاهد شکستن پایه های فرهنگ و تاریخ و هنر این سرزمین خواهیم بود و چه پاسخی در دادگاه تاریخ خواهیم داشت را نمیدانم!

بعنوان نمونه ساخت کارخانه رب گوجه و ترشی سازی در حریم درجه میراث جهانی پاسارگاد، که اکنون بیش از نود و پنج درسد ساختمان آن بپایان رسیده است و تا چندی دیگر باید منتظر نصب تجهیزات تولید ان بود، که اگر این اتفاق رخ دهد جلوگیری و تخلیه ان تقریبا غیر ممکن ،و هزینه ها و تبعات متوقف نمودن آن به مراتب خیلی بالاتر از حال خواهد بود، مهم این نیست که چه کسی و یا کسانی تخطی و اشتباه کرده اند، پرسش این است که چگونه سازمان دراز و طویلی مانند سازمان میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری که ریاست آن معاون ارشد ترین مقام اجرایی کشور است نمیتواند از این تخلفات جلوگیری و یا رفع نماید،

تلخی قانون ورق

 

وقتی قراره بشکنی میشکنی

وقتی قراره بمیری میمیری

وقتی میخوان بشکننت میشکننت

وقتی قراره کاری بشه میشه، این شده قانون آدما

قانون آدما رو نمیشناسه، حتی یکبار ندیدشون، اونا چه غریب باشن چه آشنا، راحت ازت میگذرن، فرقی براشون نداره تو آدم باشی یا فرشته، قانون باید اجرا بشه.

یه روز میپرسی ای آدما قانون کی نوشته کی قراره اجرا کنه؟

اینا همه جواب میخوان

ولی کسی نیست جواب بهت بده

اونجاست که میفهمی قانون نوشتن ولی نه واسه قانون گذار

بلکه قانون فقط واسه من و توست...

قانون مردن مردن هست، فقط میدونی باید بمیری

ولی حق نداری بدونی کی میخوای بمیری

قانون شکستن شکستن هست

ولی حق نداری بدونی چرا شکستی

قانون باید بشکننت باید بشکننت

ولی حق نداری بفهمی دلیل شکستنت چی بود..................

دلیل

دلیل کارا رو فقط  قانون جواب میده

ولی همه اینا کارا رو آدما میکنن

ولی جوابتو فقط یه مشت ورق های سیاه شده میده نه آدما...

ورق های که میشه مث آدما مچاله کرد و یا سوزوند

درست شبیه وقتی مچاله ات میکنن یا میسوزونتت

و تو فقط هق هق گریه میکنی یا اگه خیلی مرد باشی یا خیلی زن

فقط بغض میکنی و سکوت میکنی...

..

میشکنی میشکننتت آخر میمیری مث من..

تکواندو

.

تکواندو (زبان کره‌ای: خط هانگول: 태권도 خط هانجا :跆拳道) یک ورزش رزمی کره‌ای و یکی از ورزشهای المپیکی است. تکواندو ورزش ملی کره جنوبی و دارای بیشترین تعداد ورزشکار در میان ورزش‌های رزمی در سراسر دنیا است.

فنون تکواندو از ورزش‌های سنتی تاریخ کره استخراج و پس از جنگ جهانی دوم با کوشش استادان هنرهای رزمیکره جنوبی در قالب یک ورزش رزمی مدرن به دنیای هنرهای رزمی عرضه شده‌است.

اگرچه این ورزش تأثیراتی از کاراته پذیرفته و شباهت‌هایی نیز با برخی سبک‌های جنوبی کونگ فو در آن به چشم می‌خورد، اما استیل خاص این رشته هجومی که متکی بر ضربات پا با حداکثرقدرت وسرعت است و بر حفظ فاصله فیزیکی با دشمن و طراحی فنون برای دور کردن مهاجم تاکید دارد، آن را از تمام سبک‌های رزمی موجود متمایز می‌کند.

نام

کلمه تکواندو از سه بخش تشکیل می‌شود:

• 태 «تِ» = ضربه زدن دفاع کردن و شکستن توسط پا
• 권 «کوان» = ضربه زدن دفاع کردن و شکستن توسط دست
• 도 «دو» = راه و روش
• «چاریولت» تکان نخوردن از جای خود
• «کینم» احترام کلاس
• «تکوان» احترام به استاد