تشخیص عفونت گوش با گجت ویژه موبایل هوشمند

یکی از محبوب‌ترین جریان های سال جاری میلادی ظهور گجت هایی بوده است که به مردم در رسیدگی به نیازهای پزشکی خود کمک کرده و می توانند مراجعه به مطب پزشکان و حتی بدتر از آن اورژانس بیمارستان ها را کاهش دهند. یکی از تازه واردان این بخش "سلسکوپ اوتو" نام دارد که موبایل هوشمند کاربر را به یک گوش‌بین (اوتوسکوپ)، دستگاهی که دکترها برای بررسی پرده گوش بیمار استفاده می کنند، تبدیل می کند. 

به گزارش "گروه علم و فناوری" عصرایران، سلسکوپ به عنوان ابزاری حرفه ای برای دکترها فروش خود را آغاز کرد اما توسعه نسخه مصرف کننده آن به زودی پدر و مادرها را قادر می سازد تا یک نمونه از آن را در کنار دماسنج پزشکی نگهداری و در مواقع لزوم مورد استفاده قرار دهند.

در حال حاضر، سلسکوپ اوتو تنها با تلفن های همراه آی‌فون قابل استفاده است اما شرکت تولیدکننده آن در حال توسعه نسخه ای با قابلیت کار با تمامی موبایل های هوشمند است.

عفونت گوش از بیماری های شایع بین کودکان محسوب می شود. حدود 80 درصد از کودکان حداقل یک بار پیش از سه سالگی عفونت گوش را تجربه می کنند و کودکانی که مستعد ابتلا به آن هستند بارها این بیماری را تجربه خواهند کرد. سلسکوپ اوتو به پدر و مادرها اجازه می دهد بدون مراجعه به مطب پزشک و یا اورژانس بیمارستان برای تشخیص عفونت گوش و تجویز آنتی بیوتیک، یک عکس یا ویدئو از پرده گوش کودک خود گرفته و آن را برای پزشک ارسال کنند. بر همین اساس، پزشک می تواند تشخیص خود را انجام داده و در صورت نیاز دارو تجویز کند.

سلسکوپ اوتو از دوربین موبایل هوشمند، چند لنز ساده و فیبر نوری برای تولید تصاویر بزرگ که به پزشک ارسال می شوند، استفاده می کند. کیفیت عکس ها بسیار خوب و تقریبا مشابه با گوش‌بین های استاندارد هستند. این در شرایطی است که عکس ها و ویدئوهای گرفته شده می توانند در سوابق پزشکی الکترونیکی بیمار ثبت شوند.

افزون بر راحتی استفاده و امتیازاتی که سلسکوپ اوتو برای پدر و مادرها ایجاد می کند این دستگاه می تواند هزینه های خدمات درمانی و مراقبت های بهداشتی را کاهش دهد. همان گونه که پیشتر اشاره شد عفونت گوش یکی از رایج‌ترین بیماری های کودکان است و از دلایل اصلی مراجعه کودکان به اورژانس بیمارستان ها محسوب می شود. بکارگیری سلسکوپ اوتو می تواند میزان مراجعه به مراکز درمانی را کاهش دهد.

از سوی دیگر، کارشناسان امیدوارند همان گونه که پدر و مادرها عکس های شرایط پرده گوش فرزند خود را به پزشک ارسال می کنند، پزشکان نیز به اتخاذ نگرش "مشاهده و انتظار" در موارد مبهم به جای تجویز آنتی بیوتیک برای حفظ حاشیه امنیت خود تشویق شوند. در حقیقت، اگر موفق به کاهش تجویز آنتی بیوتیک شویم می توانیم مقاومت عوامل بیماری‌زا در برابر آنتی بیوتیک را نیز کاهش دهیم که برد بزرگی محسوب می شود.

فیس تو فیس وید پیشنت

اومد گفت داروی خواب بدین. از این ریزا.

چادرشو گرفته بود به گوشه دندونش. یه خانم مسن بود.

لبخند زدم گفتم چی می خواین مشکلتون چیه؟ همشون ریزن! گفت یه دارویی می خورم نمی دونم اسمش چیه؟! گفتم بازم برای اعصاب دارو می خورین؟ گفت آره یه پلاستیکه! گفتم بیارید داروهاتونو ببینم چی دارید! شاید اصلا  توی داروهاتون داشتید...

داشت می رفت . خندیدم و پرسیدم راستی حال حاج آقا خوبه؟ بردینش دکتر؟

تعجب کرد! گفت ماشالا! شما یادتونه منو؟

گفتم من همه تو یادم می مونند !! (اما راستش عمق ناراحتی دفعه قبلش یادم مونده بود. هرچی اصرار کرد عفونت ادرار داره شوهرم یه ورق ازینا (سیپروفلوکساسین) بدین، گفتم این مال دفعه قبل بوده! اگه قرار بود خوب بشن الان دیگه عفونت نداشتن... شاید هم فرم راجعه باشه که باید دکتر ببینه! این به درد نمی خوره الان...هی اصرار کرد حالا بدین، تو روخدا... الان من برم عصبی میشه... دکتر نمیاد! گفتم مادر جون همه مردا عین همن، بهش چشمک زدم و گفتم باور کنین به خاطر خودش می گم... ناراحت رفت بیرون در حالیکه ملتمسانه آقای نسخه پیچ(که همه فکر می کنن اون دکتره چون همیشه بوده) رو نگاه می کرد.)

گفت آره ! خدا خیرت بده، خوب شد ندادی... اومد دکتر به این هوا معلوم شد عفونت شدید داره و دکتر گفت نباید از اینا بهش بدین... یه سری داروی دیگه داد.

بهم اعتماد کرد، رفتش پلاستیک داروهاشو بیاره که همرو بگم چجوری مصرف کنه... این خوبه! این گه گاها که مردم می فهمند کار درستی کردی خوبه!

کودک در سنین پایین، سوراخ کردن گوش را تنبیه می داند !

کودک در سنین پایین، سوراخ کردن گوش را تنبیه می داند

 سوراخ کردن گوش در فرهنگ های مختلف از محبوبیت متفاوتی برخوردار است و بعضی از خانواده ها معتقدند این کار باید در سنین کودکی برای دختران انجام شود.

اصولا از لحاظ سیر رشد,رشد لاله گوش حداکثر تا 9 سالگی تمام می شود، یعنی بعد از این سن اندازه لاله گوش تغییر نمی کند. به همین دلیل بهتر است بعد از 6 سالگی کار سوراخ کردن گوش انجام شود، ولی اگر خانواده های اصرار دارند تا زودتر این کار را انجام دهند، ضرر چندانی برای کودک ندارد.

سوراخ کردن گوش نوازد از دید روانشناسان
برخی از والدین معتقدند که هر چه سریع تر بعد از تولد بهتر است گوش های کودک را سوراخ کنند چرا که نوزاد کمتر درد می کشد و اذیت می شود .از طرفی چون نمی تواند دست به گوشهایش بزند روند بهبودی سریع تر است. روانشناسان کودک در این زمینه اعلام کردند که سوراخ کردن گوش نوزادان صحیح نیست. زیرا نوزاد هیچ تصوری از گوشواره ندارد و تصور می کند دردی که می کشد به دلیل تنبیه یا آزار اوست.

از اینرو روانشناسان توصیه می کنند بهتر است تا زمانی که کودک علت این درد کشیدن و سوراخ کردن گوش را متوجه بشود و از شما بخواهد که گوش هایش را سوراخ کنید و به درکی رسیده است که به گوشهایش تا بهبودی کامل دست نمی زند به تعویق بیاندازید. 

سوراخ کردن گوش و ابتلا به عفونت در نوزادان
مجله آمریکایی مراقبت بالینی از پوست طی یک مطالعه ای که انجام داده بیان کرد که 20 درصد سوراخهایی که در بدن ایجاد می شود مثل سوراخ گوش می تواند عامل سرایت عفونت باشد . حفره های اضافی که در پوست ایجاد می شود می توانند آلودگی را از طریق پوست به داخل بدن منتقل کنند یا حتی به افراد دیگر سرایت دهند.

این مجله در توصیه ای به والدین نوشت : سوراخ کردن گوش نوزادان حداقل تا 6 ماهگی ایده مناسبی نیست چرا که سیستم ایمنی بدن نوزاد تا این زمان هنوز به صورت کامل مجهز نشده و احتمال اینکه نتواند با عفونت احتمالی سوراخ کردن گوش مبارزه نکند را دارد.

توصیه برای پیشگیری از عفونت
آکادمی بیماری‌های کودکان آمریکا برای پیشگیری از عفونت و سایر عوارض پس از سوراخ‌کردن گوش، توصیه‌های جالبی برای همه والدین دارد. این توصیه‌‌ها در تمامی کشور‌های دنیا مورد توجه والدین قرار گرفته و اگر به طور دقیق آنها را رعایت کنید، می‌توانید مطمئن باشید که پس از سوراخ‌کردن گوش فرزندتان مشکلی برای او پیش نخواهد آمد
کودکتان را برای سوراخ‌کردن گوش، نزد پزشک، پرستار یا تکنسین ماهر در این کار ببرید. لذا سوراخ‌کردن گوش در خانه با نخ و سوزن و به وسیله مادربزرگ‌ و یا یکی از اطرافیان کودک کاملا غیربهداشتی است

 گوش پیش از سوراخ‌کردن باید با الکل یا محلول‌های مشابه کاملا ضدعفونی شود. اگر شما کودکتان را به یکی از مراکز بهداشتی برای سوراخ‌کردن گوش ببرید، کارکنان این مراکز، مواد ضدعفونی‌کننده را با غلظت مناسب، پیش از سوراخ‌کردن گوش کودک مورد استفاده قرار می دهند.

بهتر است ابتدا از گوشواره‌ طلای ساده استفاده کنید تا از احتمال بروز واکنش حساسیتی کاسته شود. این گوشواره‌های طلای ساده، اغلب میخی شکل هستند و می‌توانید آنها را از طلافروشی‌ها تهیه کنید. بنابراین انواع گوشواره‌های میخی و نگین‌دار، که در محل سوراخ‌کردن گوش فروخته می‌شوند و اغلب از فلزات بدل ساخته شده‌اند، برای استفاده بلافاصله پس از سوراخ کردن گوش کودک مناسب نیستند.

چسبندگی لوله های رحمی خطرناک است؟

چسبندگی های لوله می تواند هم عوامل داخلی داشته باشد و هم خارجی. لوله های رحمی یکی از مهم ترین اعضای داخلی لگن به حساب می آید که سلامتی آنها هم تاثیر بسزایی در باروری خانم ها دارد. بنابراین وجود هرگونه مشکلی در این لوله ها یا بروز هر نوع اختلالی در این بخش از بدن می تواند مسائل متعددی را برای خانم ها ایجاد کند و به همین دلیل باید مراقبت های لازم در این زمینه صورت بگیرد. از طرف دیگر، با توجه به این که برخی از اختلالاتی که در لوله های رحمی ایجاد می شود، ممکن است به نازایی منجر شود، اهمیت رسیدگی به سلامت آنها نیز بیشتر خواهد شد.
در این میان، یکی از مشکلاتی که خیلی ها نگران روبه رو شدن با آن هستند چسبندگی لوله های رحمی است. افراد زیادی هم فکر می کنند انجام هر نوع عمل جراحی می تواند آنها را در معرض خطر این مشکل قرار دهد یا بر این باورند که به تاخیر انداختن بارداری در ایجاد چسبندگی موثر است. برای همین هم چنین افرادی، از راه حل های متفاوتی برای پیشگیری از بروز چسبندگی کمک می گیرند؛ در صورتی که با این روش ها نمی توان با تمام عوامل موثر در بروز چسبندگی مقابله کرد.
چسبندگی چطور اتفاق می افتد؟
وقتی درباره چسبندگی لوله های رحمی صحبت می شود، این سوال به ذهن خیلی ها می رسد که لوله های رحمی چیست و چه وظیفه ای دارد؟ دکتر فرناز مشیری، جراح و متخصص زنان، زایمان و نازایی در پاسخ به این پرسش چنین توضیح می دهد: در بدن خانم ها ابتدا دهانه رحم و پس از آن رحم قرار دارد و بعد از آن نیز لوله های رحمی که لوله های باریکی هستند، قرار گرفته، این لوله ها در انتها پهن و کمی بازتر می شوند و شاخه های انتهایی آن مانند بادکش کنار تخمدان قرار می گیرد. بنابراین همین که تخمک در هر سیکل قاعدگی آزاد شود، حالت مکشی که لوله ها کنار تخمدان دارد باعث می شود تخمک به داخل لوله کشیده شود. داخل لوله ها هم مژک هایی وجود دارد که وقتی تخمک وارد لوله شد، آرام آرام شرایط حرکت تخمک را به داخل رحم فراهم می کند.
آن طور که دکتر مشیری می گوید اگر به هر دلیلی این مژک ها که داخل لوله های رحمی قرار دارد، آسیب ببینند یا مشکلی در شکم ایجاد شود که تحرک لوله ها را از بین ببرد، ممکن است مشکلی که میان عموم افراد به عنوان چسبندگی لوله های رحمی شناخته شده، فرد را درگیر کند.
از عفونت تا جراحی
چسبندگی لوله های رحمی می تواند علل مختلفی داشته باشد و عوامل متعددی در بروز این مشکل نقش ایفا می کند. دکتر مشیری با بیان این مطلب، به عفونت ها اشاره می کند و می گوید: این التهاب ها می تواند ناشی از عفونت های مکرری باشد که خانمی به آن مبتلا شده و پس از این که وارد لگن شده، لوله ها را درگیر کرده است. به گفته وی، در صورتی که درمان بدرستی انجام نشود این مشکلات گریبانگیر لوله های رحمی نیز خواهد شد.
این متخصص زنان و زایمان در ادامه توضیح می دهد: در کسانی که از IUD استفاده می کنند نیز احتمال التهاب های لگنی و لوله های رحمی بیشتر است. بنابراین میان این افراد هم بیشتر شاهد بروز چسبندگی خواهیم بود و به همین علت در خانم هایی که هنوز زایمان نکرده اند، IUD را به عنوان روش جلوگیری پیشنهاد نمی کنیم. البته باید به این موضوع هم توجه داشته باشیم که همه افراد هم این مشکلات را پیدا نخواهند کرد ولی توجه به این نکته ضروری است.
علاوه بر این موارد، به گفته دکتر مشیری اگر خانمی به دلیل پارگی کیست تخمدان جراحی شود یا آپاندیسیت داشته باشد و دیر به فکر بیفتد، مواد داخل شکم پراکنده شده و با وجود جراحی باز هم به دلیل این که مواد داخل شکم رها شده، می تواند باعث چسبندگی رحم و لوله های رحم به روده ها شود و همین موضوع به کم شدن میزان تحرک لوله ها منجر خواهد شد.
وی در ادامه به اندومتریوز اشاره می کند و می گوید: در هر سیکل قاعدگی خونی است که به داخل شکم برگشت پیدا می کند؛ بنابراین می توان گفت برگشت خون قاعدگی تقریبا برای تمام خانم ها اتفاق می افتد، اما این که چرا بعضی از افراد در اثر این برگشت خون دچار اندومتریوز می شوند و دیگران نمی شوند هنوز مشخص نیست. طی این بیماری، بافت رحم در جای دیگری غیر از رحم از جمله داخل شکم جایگزین خواهد شد و با وجود این که اندومتریوز هیچ وقت سرطان نمی شود، اما عواقب بدی برای بیمار به دنبال خواهد داشت. چون در هر جایی که داخل شکم جایگزین شود، همان جا می چسبد، عمیق و بزرگ می شود و چسبندگی های بسیار بدی برای بیمار ایجاد می کند. طوری که حتی در مورد بعضی از بیماران می گوییم لگن منجمد پیدا کرده و تمام لوله، تخمدان، روده ها و رحم چسبندگی بسیار بدی پیدا کرده است.
چه کار باید کرد؟
چسبندگی های لوله می تواند هم عوامل داخلی داشته باشد و هم خارجی. به عبارت دیگر، در مورد بعضی از این عوامل می توان از بروز چنین مشکلی پیشگیری کرد و در مورد برخی هم کاری از دست ما ساخته نیست. دکتر مشیری با بیان این مطلب، توضیح می دهد: به عنوان نمونه، اگر کیست خاصی وجود دارد که ساده نیست و پزشک به بیمار می گوید که باید برداشته شود یا کیست ساده ای که بزرگ باشد و پزشک پیشنهاد کند قبل از پاره شدن آن را بردارید، اگر زودتر و بموقع برداشته شود باعث می شود میزان چسبندگی داخل شکم و لوله ها نیز کمتر شود. یا اگر در مورد آپاندیسیت، مشکل بموقع تشخیص داده شود هیچ زمانی چسبندگی اتفاق نمی افتد. وی می افزاید: با این حال، نباید فراموش کنیم هر جراحی ای که انجام می شود، اگر تعدد داشته باشد می تواند یکی از علل چسبندگی لوله های رحمی به حساب بیاید.
در مورد عفونت ها نیز این پزشک متخصص یادآور می شود: عفونت هایی که به وجود می آید نیز باید درمان کرد و معمولا این درمان دو طرفه انجام می شود؛ یعنی هم زن و هم شوهر. چون معمولا آقایان علامت دار نمی شوند ولی حامل عفونت هستند و اگر درمان اتفاق نیفتد، خانم مدتی خوب است و دوباره مبتلا خواهد شد و همین ابتلای مکرر می تواند باعث آسیب مژک ها از داخل رحم و لوله ها شود و از داخل چسبندگی های لوله به وجود می آید که بسیار بدتر از چسبندگی هایی است که در خارج لوله اتفاق می افتد.
چسبندگی علامت مشخصی ندارد
دکتر مشیری با بیان این که چسبندگی ها معمولا علامت خاصی ایجاد نمی کند، توضیح می دهد: این چسبندگی ها بیشتر دردهای مبهم شکمی خواهد داشت و اگر بیماری دچار اندومتریوز باشد، دردها کاملا مشخص خواهد بود.این متخصص زنان و زایمان یادآور می شود: چسبندگی علامت خاصی ندارد و بیماران اغلب به صورت ثانویه به پزشک مراجعه می کنند؛ ثانویه با دردهای شدید یا ثانویه با نازایی و... که در این مواقع، پزشک باید شرح حالی از بیمار بگیرد و مشکل را تشخیص دهد.
وی می افزاید: با انجام سونوگرافی مورد خاصی مشخص نمی شود و به کمک لاپاراسکوپی و عکس رنگی که از رحم گرفته می شود، می توان وضعیت لوله ها را در کنار هم مشخص کرد.
در مورد درمان نیز با توجه به علت اصلی ایجادکننده مشکل باید اقدامات لازم را انجام داد که به گفته دکتر مشیری برخی از این موارد قابل درمان است و برخی دیگر را نمی توان درمان کرد. به طوری که اگر چسبندگی باشد، سعی می کنیم تا حد امکان آن را آزاد کنیم، اما اگر مژک ها داخل لوله ها و رحم خیلی آسیب دیده باشند، نمی توانیم کار زیادی انجام دهیم و باید بیمار را برای استفاده از روش های کمک باروری بفرستیم.