آبکاری آلومینیوم

شرکت فلز پیشگان قادر است انواع درخواست های شما مبنی بر آبکاری قطعات از جنس آلومینیوم را با بهترین کیفیت و چسبندگی پوشش انجام دهد. با توجه به دشوار بودن آبکاری آلومینیوم به لحاظ اکسایش شدید سطحی آلومینیوم حین آبکاری و چسبندگی ضعیف پس از پوشش دهی، واحدهای آبکاری معدودی به سراغ این آبکاری می روند.

کیفیت بالای آبکاری آلومینیوم را فقط از ما بخواهید.

آیین نامه زنگ زدگی میلگرد ها و آزمایش میلگردها

---

 

آیین نامه بتن ایران (آبا) در مورد زنگ زدگی میلگرد ها می نویسد:

4-8-1 میلگردهای فولادی را باید در محلهای تمیز و عاری از رطوبت انبار کرد تا از زنگ زدگی و کثیف شدن سطح آنها جلوگیری گردد.

4-8-2 میلگردهایی که تا حد پوسته شدن زنگ زده باشند بویژه میلگردهایی که بطور موضعی و عمیق دچار خوردگی شده اند، بدون انجام آزمایش و حصول اطمینان از انطباق مشخصه های آنها با مشخصه های مورد نظر و در نظر گرفتن کاهش احتمالی سطح مقطع ، قابل استفاده در بتن آرمه نمی باشند.

بنابراین مطابق آیین نامه بتن ایران در صورتی که زنگ زدگی منجر به پوسته شدن و یا خوردگی عمیق نشده باشند مصرف آرماتور در بتن بلامانع است.

دراین دومورد ممنوعیت نیز بحث بر سر آن است که آیا میزان کاهش سطح مقطع منجر به کمتر شدن میزان سطح مقطع مورد نیاز در طراحی شده است یا خیر؟

بسیاری از اعمال نظر های سلیقه ای مربوط به بند اول میشود که در آن تاکید شده باید از زنگ زدگی میلگرد جلوگیری نمود. اما همانگونه که مشاهده میشود ،حکم ممنوعیت مصرف تنها برای میلگردهای پوسیده صادر میگردد.

این آیین نامه در فصل هشتم خود میگوید:

8-1-4-4 : میلگردها نباید در معرض هیچگونه آلودگی با اثر زیان آور بر چسبندگی آنها از قبیل گل، روغن و سایر پوششهای غیر فلزی مضر قرار گیرند.

این بند در خصوص زنگ زدگی صحبت نمیکند لیکن به عنوان یک قاعده کلی میگوید: میلگرد"نباید در معرض هیچ نوع آلودگی با اثر زیان آور بر چسبندگی" قرار گیرد. اما آیا زنگ زدگی کامل قشر رویه آرماتور موجب کاهش چسبندگی می گردد . در ظاهر بله اما به نظر میرسد که آزمایشات صورت گرفته بر روی آرماتور های زنگ زده خلاف این نظر را دارند. که در ادامه به بررسی و بازگوی پاره ای از این آزمایشات خواهیم پرداخت.

آیین نامه بتن ایران "آبا" در فصل هشتم آورده است:

8-1-4-5 : میلگردها نباید در معرض خوردگی ، به میزانی که به کاهش سطح آنها منجر شود قرار گیرد.

در این بند آیین نامه به صراحت معیاری برای "نباید" خود بیان کرده است.

مشکل اینجاست که مرسوم شده با مشاهده آرماتورهایی که سطح رویه آنها دچار زنگ زدگی گردیده از برس کشی و در مواردی که زنگ منجر به پوسیدگی شده باشد سند پلاست را لازم میدانند . گرچه مورد دوم مطابق مقررات و الزامی است لیکن برای آرماتور زنگ زده ، برس نزدن بهتر از برس زدن است.

دومین مرجع تصمیم گیری در خصوص بتن، مبحث نهم مقررات ملی ساختمان میباشد.

در زیر بررسی میکنیم که آیا این مبحث استفاده از آرماتور زنگ زده را ممنوع ساخته است؟

فصل چهارم این مبحث نهم می نویسد:

9-4-13-1 : میلگردهای فولادی را باید در محلهای تمیز و عاری از رطوبت و گل وخاک و سایر آلودگی ها نگهداری کرد تا از زنگ زدگی و کثیف شدن سطح آنها جلوگیری شود.

همانگونه که مشاهده میشود این بند تکرار تلفیق دو بند 4-8-1 و 8-1-4-4 آیین نامه آبا می باشد. و مطلب تازه ای ندارد.

9-4-13-3: میلگردهای پوسته شده باید ماسه پاشی و پس از برآوردن ضوابط مذکور در بندهای 9-4-7 و 9-4-8 مصرف شود ، رفع پوسته ها با استفاده از برس سیمی و سایر روشهای مشابه مجاز نیست.

9-4-8-2 : در مورد میلگرد هایی که تا حد پوسته شدن زنگ زده باشد به ویژه میلگرد هایی که به طور موضعی و عمیق دچار خوردگی شده باشند باید پس از ماسه پاشی آزمایشات (الف) و (ب) بر روی نمونه های آنها انجام شود.

الف)آزمایش و کنترل مجدد موارد مذکور در بندهای 1 تا 5 فوق.(بند های 1 تا 5 مربوط به مشخصات مکانیکی میلگردها می باشد.

ب)اندازه گیری مجدد قطر اسمی میلگردها و مطابقت آن با رواداریهای مذکور در استاندارد 3132 ملی ایران.

همانگونه که مشاهده می شود مبحث نهم نیز ممنوعیتی برای استفاده از آرماتورهایی که به طور سطحی زنگ زده اند قایل نشده است.

اما چرا آیین نامه استفاده از آرماتورهای زنگ رده را ممنوع نکرده است؟

توضیح زیر از کتاب "دستنامه اجرای بتن" ¹ جهت روشن کردن مطلب انتخاب شده است:

" 3-5 حمل و انبار کردن آرماتورها

آرماتورها باید به روشی حمل و انبار شوند که دچار خمیدگی در خارج از صفحه شکل داده شده نگردند. آنها نباید مستقیما روی زمین انبار شوند.انبار کردن آرماتورهای فولادی در فضای باز باعث زنگ زدگی آنها در بیشتر موارد میشود. مناسب بودن آرماتورهای زنگ زده موضوع بحث برانگیزی طی سالهای گذشته بوده است.

مطالعات انجام شده تا سال 1920 نشان می دادند که یک لایه نازک زنگ یا پوسته اکسیدی محکم به جای اثرات زیان آور بر روی چسبندگی بین فولاد و بتن ، عملا باعث بهبود خواص چسبندگی فولاد می گردد.

پس از جنگ جهانی دو سری مطالعات اساسی نتیجه مذکور را مورد تایید قرار داد.B.R.C.A آمریکا مجموعه وسیعی از آزمایشات انجام داده و به این نتیجه دست یافت که حمل ونقل معمولی به خودی خود تمهید کافی برای آرماتور با سطح زنگ زده است و عملیاتی چون ماسه پاشی ، برس زدن آرماتور یا تمیز کردن توسط کرباس باعث ایجاد سطح چسبندگی بهتر نخواهد شد.

آزمایشات انجام شده در دانشگاه ویرجینیای غربی نیز تایید نمود که زنگ آرماتورها اثر معکوس بر روی چسبندگی ندارد.

هنگامی که آرماتور به نحو بسیار بدی زنگ زده باشند، سطح مقطع عرضی ممکن است به میزانی کاهش یافته باشد که آرماتورها جهت استفاده مناسب نباشند. این امر را میتوان با تمیز کردن و وزن نمودن یک قطعه از آرماتور جهت اطمینان از براورده شدن مشخصات کنترل نمود.

چسبندگی لوله های رحمی خطرناک است؟

چسبندگی های لوله می تواند هم عوامل داخلی داشته باشد و هم خارجی. لوله های رحمی یکی از مهم ترین اعضای داخلی لگن به حساب می آید که سلامتی آنها هم تاثیر بسزایی در باروری خانم ها دارد. بنابراین وجود هرگونه مشکلی در این لوله ها یا بروز هر نوع اختلالی در این بخش از بدن می تواند مسائل متعددی را برای خانم ها ایجاد کند و به همین دلیل باید مراقبت های لازم در این زمینه صورت بگیرد. از طرف دیگر، با توجه به این که برخی از اختلالاتی که در لوله های رحمی ایجاد می شود، ممکن است به نازایی منجر شود، اهمیت رسیدگی به سلامت آنها نیز بیشتر خواهد شد.
در این میان، یکی از مشکلاتی که خیلی ها نگران روبه رو شدن با آن هستند چسبندگی لوله های رحمی است. افراد زیادی هم فکر می کنند انجام هر نوع عمل جراحی می تواند آنها را در معرض خطر این مشکل قرار دهد یا بر این باورند که به تاخیر انداختن بارداری در ایجاد چسبندگی موثر است. برای همین هم چنین افرادی، از راه حل های متفاوتی برای پیشگیری از بروز چسبندگی کمک می گیرند؛ در صورتی که با این روش ها نمی توان با تمام عوامل موثر در بروز چسبندگی مقابله کرد.
چسبندگی چطور اتفاق می افتد؟
وقتی درباره چسبندگی لوله های رحمی صحبت می شود، این سوال به ذهن خیلی ها می رسد که لوله های رحمی چیست و چه وظیفه ای دارد؟ دکتر فرناز مشیری، جراح و متخصص زنان، زایمان و نازایی در پاسخ به این پرسش چنین توضیح می دهد: در بدن خانم ها ابتدا دهانه رحم و پس از آن رحم قرار دارد و بعد از آن نیز لوله های رحمی که لوله های باریکی هستند، قرار گرفته، این لوله ها در انتها پهن و کمی بازتر می شوند و شاخه های انتهایی آن مانند بادکش کنار تخمدان قرار می گیرد. بنابراین همین که تخمک در هر سیکل قاعدگی آزاد شود، حالت مکشی که لوله ها کنار تخمدان دارد باعث می شود تخمک به داخل لوله کشیده شود. داخل لوله ها هم مژک هایی وجود دارد که وقتی تخمک وارد لوله شد، آرام آرام شرایط حرکت تخمک را به داخل رحم فراهم می کند.
آن طور که دکتر مشیری می گوید اگر به هر دلیلی این مژک ها که داخل لوله های رحمی قرار دارد، آسیب ببینند یا مشکلی در شکم ایجاد شود که تحرک لوله ها را از بین ببرد، ممکن است مشکلی که میان عموم افراد به عنوان چسبندگی لوله های رحمی شناخته شده، فرد را درگیر کند.
از عفونت تا جراحی
چسبندگی لوله های رحمی می تواند علل مختلفی داشته باشد و عوامل متعددی در بروز این مشکل نقش ایفا می کند. دکتر مشیری با بیان این مطلب، به عفونت ها اشاره می کند و می گوید: این التهاب ها می تواند ناشی از عفونت های مکرری باشد که خانمی به آن مبتلا شده و پس از این که وارد لگن شده، لوله ها را درگیر کرده است. به گفته وی، در صورتی که درمان بدرستی انجام نشود این مشکلات گریبانگیر لوله های رحمی نیز خواهد شد.
این متخصص زنان و زایمان در ادامه توضیح می دهد: در کسانی که از IUD استفاده می کنند نیز احتمال التهاب های لگنی و لوله های رحمی بیشتر است. بنابراین میان این افراد هم بیشتر شاهد بروز چسبندگی خواهیم بود و به همین علت در خانم هایی که هنوز زایمان نکرده اند، IUD را به عنوان روش جلوگیری پیشنهاد نمی کنیم. البته باید به این موضوع هم توجه داشته باشیم که همه افراد هم این مشکلات را پیدا نخواهند کرد ولی توجه به این نکته ضروری است.
علاوه بر این موارد، به گفته دکتر مشیری اگر خانمی به دلیل پارگی کیست تخمدان جراحی شود یا آپاندیسیت داشته باشد و دیر به فکر بیفتد، مواد داخل شکم پراکنده شده و با وجود جراحی باز هم به دلیل این که مواد داخل شکم رها شده، می تواند باعث چسبندگی رحم و لوله های رحم به روده ها شود و همین موضوع به کم شدن میزان تحرک لوله ها منجر خواهد شد.
وی در ادامه به اندومتریوز اشاره می کند و می گوید: در هر سیکل قاعدگی خونی است که به داخل شکم برگشت پیدا می کند؛ بنابراین می توان گفت برگشت خون قاعدگی تقریبا برای تمام خانم ها اتفاق می افتد، اما این که چرا بعضی از افراد در اثر این برگشت خون دچار اندومتریوز می شوند و دیگران نمی شوند هنوز مشخص نیست. طی این بیماری، بافت رحم در جای دیگری غیر از رحم از جمله داخل شکم جایگزین خواهد شد و با وجود این که اندومتریوز هیچ وقت سرطان نمی شود، اما عواقب بدی برای بیمار به دنبال خواهد داشت. چون در هر جایی که داخل شکم جایگزین شود، همان جا می چسبد، عمیق و بزرگ می شود و چسبندگی های بسیار بدی برای بیمار ایجاد می کند. طوری که حتی در مورد بعضی از بیماران می گوییم لگن منجمد پیدا کرده و تمام لوله، تخمدان، روده ها و رحم چسبندگی بسیار بدی پیدا کرده است.
چه کار باید کرد؟
چسبندگی های لوله می تواند هم عوامل داخلی داشته باشد و هم خارجی. به عبارت دیگر، در مورد بعضی از این عوامل می توان از بروز چنین مشکلی پیشگیری کرد و در مورد برخی هم کاری از دست ما ساخته نیست. دکتر مشیری با بیان این مطلب، توضیح می دهد: به عنوان نمونه، اگر کیست خاصی وجود دارد که ساده نیست و پزشک به بیمار می گوید که باید برداشته شود یا کیست ساده ای که بزرگ باشد و پزشک پیشنهاد کند قبل از پاره شدن آن را بردارید، اگر زودتر و بموقع برداشته شود باعث می شود میزان چسبندگی داخل شکم و لوله ها نیز کمتر شود. یا اگر در مورد آپاندیسیت، مشکل بموقع تشخیص داده شود هیچ زمانی چسبندگی اتفاق نمی افتد. وی می افزاید: با این حال، نباید فراموش کنیم هر جراحی ای که انجام می شود، اگر تعدد داشته باشد می تواند یکی از علل چسبندگی لوله های رحمی به حساب بیاید.
در مورد عفونت ها نیز این پزشک متخصص یادآور می شود: عفونت هایی که به وجود می آید نیز باید درمان کرد و معمولا این درمان دو طرفه انجام می شود؛ یعنی هم زن و هم شوهر. چون معمولا آقایان علامت دار نمی شوند ولی حامل عفونت هستند و اگر درمان اتفاق نیفتد، خانم مدتی خوب است و دوباره مبتلا خواهد شد و همین ابتلای مکرر می تواند باعث آسیب مژک ها از داخل رحم و لوله ها شود و از داخل چسبندگی های لوله به وجود می آید که بسیار بدتر از چسبندگی هایی است که در خارج لوله اتفاق می افتد.
چسبندگی علامت مشخصی ندارد
دکتر مشیری با بیان این که چسبندگی ها معمولا علامت خاصی ایجاد نمی کند، توضیح می دهد: این چسبندگی ها بیشتر دردهای مبهم شکمی خواهد داشت و اگر بیماری دچار اندومتریوز باشد، دردها کاملا مشخص خواهد بود.این متخصص زنان و زایمان یادآور می شود: چسبندگی علامت خاصی ندارد و بیماران اغلب به صورت ثانویه به پزشک مراجعه می کنند؛ ثانویه با دردهای شدید یا ثانویه با نازایی و... که در این مواقع، پزشک باید شرح حالی از بیمار بگیرد و مشکل را تشخیص دهد.
وی می افزاید: با انجام سونوگرافی مورد خاصی مشخص نمی شود و به کمک لاپاراسکوپی و عکس رنگی که از رحم گرفته می شود، می توان وضعیت لوله ها را در کنار هم مشخص کرد.
در مورد درمان نیز با توجه به علت اصلی ایجادکننده مشکل باید اقدامات لازم را انجام داد که به گفته دکتر مشیری برخی از این موارد قابل درمان است و برخی دیگر را نمی توان درمان کرد. به طوری که اگر چسبندگی باشد، سعی می کنیم تا حد امکان آن را آزاد کنیم، اما اگر مژک ها داخل لوله ها و رحم خیلی آسیب دیده باشند، نمی توانیم کار زیادی انجام دهیم و باید بیمار را برای استفاده از روش های کمک باروری بفرستیم.