کوتاه کردن بال عروس هلندی

کوتاه نمودن پرهای اصلی از قسمت بال عروس هلندی ها، مانع از اوج گرفتن آنها و در جوجه ها مانع از پرواز کردن آنها می شود در نتیجه در رام و تربیت کردن آنها تاثیر بسزایی دارد...با این حال هر چند که کوتاه نمودن بال ها چنین مزیتی دارد ولی بهتر است که معایب آن هم اطلاع داشته باشیم و قبل از انجام این کار ابتدا تصمیم بگیریم و بعد عمل کنیم:
از جمله معایب کوتاه نمودن پرهای عروس هلندی عبارتند از :
 

1. سلب اعتماد پرنده نسبت به صاحب خود برای مدت معین می شود.
2. از بین رفتن توازن و تعادل پرنده در هنگام پریدن و حرکت کردن.
3. ترس و اضطراب در پرنده و به وقفه افتادن عملیات آموزش.
4. کم غذا شدن پرنده برای مدت کوتاه
5. گوشه گیر شدن برخی عروس ها به دلیل ترس و احساس ناامنیتی
6. تغییر نوع و رنگ مدفوع گاها به صورت آبکی و یا به رنگ دیگر به دلیل ترس
7. آسیب دیدن پاهای پرنده، درصورتی که از ارتفاعات مانند میز و...پریده و چون قادر به کنترل سرعت خود نیستند.
8. رعایت نشدن شیوه ی کوتاه نمودن پرها سبب خونریزی می شود.
9. از  ریخت افتادن پرهای سطی پرنده به دلیل گرفتار شدن در دستهای کوتاه کننده.
10. اگر قصد جفت زدن چنین پرنده ای را داریم با وقفه ی زمانی رو به رو هستیم که خواه پرنده به دلیل نداشتن تعادل نمی تواند جفتگیری کند و یا به دلیلی ناامنی نسبت به محیط
11. هر چند که شما اقدام به کوتاه نمودن پرها می کنید ولی ظرف دو الی سه ماه پرهای قدیمی ریخته و پرهای جدید جایگزین پرهای گذشته می شوند و هر چند ممکن است در ظاهر برای شما تفاوتی جز کوتاه مجدد پرها نداشته باشد ولی توجه داشته باشید، ترمیم و رویش پرهای جدید مستلزم ویتامین و پروتئین و مواد معدنی مورد نیاز بدن است و در نتیجه سبب تضعیف پرنده شده و بیشتر انرژی و ویتامین های بدن صرف تولید و رویش پرهای جدید می شود.
12. پرهایی که کوتاه می شوند، آسیب پذیر تر از سایر پرهای سالم هستند و ممکن در برخی عروس ها ، در اثر برخورد با موانع سبب کنده شدن و خونریزی شود.
13. در برخی پرنده ها، کوتاه شدن پرها می تواند مقدمه ای باشد برای آغاز پرجوی .
    

 
شیوه ی کوتاه کردن همانطور که بارها توضیح داده شد ، بسیار ساده ست: یک بال پرنده را خود و یا دستیار شما گشوده، سپس دو پر بلند ابتدایی بال را نگه داشته و پنج یا شش پربعدی را کوتاه کنید(پرها را از میله کوتاه نکنید)
 
ولی...
حال بهتر است، قبل از کوتاه کردن، تصمیمی اساسی بگیرید.
 

نکات مفید برای سینوزیتی ها

انحرافات تیغه بینی که راه انتقال ترشحات سینوس به بینی را سد می کند می تواند موجب سینوزیت شود. اگرشما دچار سینوزیت مزمن باشید حتما می دانید که در این فصل باید مراقب باشید تا سینوزیت شما عود نکند چون این بیماری با سرماخوردگی و آلرژی فصلی دوباره فعال می شود. شاید پزشکان متعددی را ملاقات کرده باشید ولی سینوزیت شما هنوز پابرجا باشد.
دکتر سیدعباس صفوی نائینی، متخصص گوش و حلق و بینی و استاد دانشگاه شهید بهشتی، نکته های جالبی برای شما که دچار سینوزیت مزمن هستید دارند که خواندن آن می تواند در بهبود علایم بیماری تان بسیار کمک کننده باشد.
آقای دکتر! تهرانی هایی که سینوزیت دارند در این هوای سرد و خشک تهران و آلودگی هوا، با عود سینوزیت شان چه کنند؟
بخور گرم و مرطوب بسیار مفید است. بخور موجب می شود ترشحات نرم شده و از سینوس راحت تر خارج شوند و علایم سینوزیت برطرف شود. در تهران در این فصول هوا خشک و آلوده است و موجب می شود مژه های سینوس از کار بیفتند و نتوانند مواد داخل سینوس را تخلیه کنند و موجب سینوزیت می شوند. با بخور دادن این مژه ها دوباره فعال می شوند. پس در محیط خشک و یا هنگام سرماخوردگی و در هوای اتاقی که با گاز یا شوفاژ گرم می شود بهتر است که ۵ تا ۱۰ دقیقه پیش از خواب بخور بدهید و از تبدیل سرماخوردگی ها به سینوزیت جلوگیری کنید.
چرا وقتی دچار سینوزیست می شویم، پیشانی، بینی و حتی زیرچشم ها درد می گیرد؟
سینوزیت، التهاب و ورم سینوس است. به هر علتی سینوس هایی که در حفره های استخوان جمجمه و صورت قرار دارند، مخاطشان دچار ورم شود، سینوزیت رخ می دهد. علت این التهاب ممکن است سرماخوردگی و یا حساسیت فصلی باشد یا هوای آلوده و حتی مواد شستشودهنده شیمیایی مانند وایتکس. سینوس ها حفره هایی خالی اند پر از هوا و از طریق مجرایی با بینی در ارتباط هستند. در هر طرف صورت چهار سینوس وجود دارد؛ سینوس های فکی در زیر چشم، سینوس های پیشانی و سینوس های پرویزنی بین چشم ها و بینی قرار دارد و سینوس شب پره ای هم پشت چشم ها قرار دارند. سینوس ها از دوران تولد نوزاد به تدریج رشد می کنند و بزرگ می شوند. در ۱۸ تا ۲۰ سالگی به حداکثر رشد خود می رسند. ترشحات سینوس ها از طریق مجرایی به بینی راه می یابد اگر به هر دلیل این ارتباط سد شود سینوزیت رخ می دهد. باقی ماندن ترشحات در سینوس موجب عفونت سینوس می شود.
چرا در فصل سرد سال سینوزیت بیشتر رایج می شود؟
آلرژی و سرماخوردگی می توانند موجب سینوزیت شوند. انحرافات تیغه بینی که راه انتقال ترشحات سینوس به بینی را سد می کند می تواند موجب سینوزیت شود. پولیپ ها در داخل بینی هم با انسداد این راه ارتباطی موجب سینوزیت می شود. گاهی راه ارتباطی باز است ولی مژه های سینوس فلج شده و ترشحات را خارج نمی کنند مانند خشکی هوا و آلودگی هوا و سیگار.
اینکه کسی هنگام پایین آوردن سرش (مثلا موقع سجده)، دچار درد شود نشانه سینوزیت است؟
شاید. سینوزیت دلایل متفاوتی دارد. درد یکی از علایم آن است. هنگام درگیری سینوس نقطه اوج درد در آن سینوس احساس می شود. اغلب درد پیشانی و سنگینی پیشانی در درگیری هر کدام از سینوس ها وجود دارد و هنگام پایین آوردن سر و یا حرکت سر به سمت جلو بیشتر ایجاد می شود. درد پس از یک تا دو ساعت استراحت طولانی مانند خواب شبانه خودش را بیشتر نشان می دهد. وجود ترشحات زرد و سبز در پشت حلق از علایم دیگر سینوزیت است. احتقان و آبریزش بینی هم ممکن است نشانه سینوزیت باشد.
گاهی درد در دندان های فوقانی می تواند نشانه سینوزیت فکی باشد. وجود ترشحات غلیظ در پشت حلق موجب بوی بد دهان و اختلال در حس چشایی و تشخیص بو و مزه غذاها می شود. اغلب سنگینی و سردرد علت اصلی شکایت بیماران است.
چرا وقتی سرما می خوریم گاهی به دنبالش دچار سینوزیت می شویم؟
این سینوزیت ها حاد است که به دنبال سرماخوردگی رخ می دهد. دوره دو تا چهار هفته ای دارد. اگر سینوزیت مکرر تکرار شود یا دوره آن بیش از سه ماه طول بکشد ممکن است فرد دچار سینوزیت مزمن شده باشد. برای تشخیص سینوزیت، وجود آلرژی و سرماخوردگی راهنمای تشخیص این بیماری است.
آیا نیازی به تهیه عکس های خاص و یا سی تی اسکن هم برای تشخیص آن وجود دارد؟
عکس های ساده و سی تی اسکن و آندوسکوپی بینی به تشخیص کمک می کند ولی اغلب رادیوگرافی های ساده کافی نیست و سی تی اسکن و آندوسکوپی سینوس بسیار کمک کننده هستند.

از کدام خال بترسیم؟

اکثر خال ها خوش خیم و غیر سرطانی هستند... این روزها سوزاندن خال ها با لیزر خیلی مد شده است ولی آیا واقعا هر خالی نیاز به برداشتن دارد؟ با دکتر بهروز باریک بین، متخصص پوست و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی درباره انواع خال ها و روش های برداشتن آن به گفتگو نشسته ایم.
آقای دکتر! هر خالی که روی پوستمان می بینیم خطرناک است؟
نه، خال ها انواع مختلفی دارند و بعضی از آنها شانس بیشتری برای سرطانی شدن دارند. ملانوم که خطرناک ترین سرطان پوستی است، می تواند روی بعضی از انواع خال ایجاد شود. خال های مادرزادی با قطر بیشتر از ۲۰ سانتی متر بالاترین خطر را از نظر تبدیل شدن به بدخیمی دارند. خال های غیرعادی و بدشکل نیز شانس زیادی برای تبدیل به ملانوم دارند. ابتلا به این نوع خال می تواند زمینه ارثی داشته باشد و در افرادی که سابقه فامیلی رخداد ملانوم در آنها وجود دارد، احتمال ابتلا به ملانوم بالاست.
از کجا بفهمیم که خال، سرطانی هست یا نیست؟
برای افتراق یک خال خوش خیم از خال سرطانی، باید خال را خوب نگاه کرد و توجه خاصی به اندازه، شکل، لبه ها و رنگ آن داشت. تشخیص زودرس ملانوم احتمال علاج کامل آن را بسیار بالا می برد ولی در مراحل دیررس، درمان نمی تواند جلوی پیشامدهای بد سرطان را بگیرد. معیارهایی که در افتراق ملانوم از خال معمولی کمک می کنند، عبارت اند از:
الف) عدم تقارن: خال های معمولی اغلب مدور و قرینه هستند ولی ضایعات ملانوم معمولا شکلی نامتقارن دارند. به این ترتیب که اگر بخواهیم خطی فرضی از وسط ضایعه رسم کنیم، قادر به تقسیم و قرینه سازی ضایعه به دو قسمت نخواهیم بود.
ب) نامنظمی لبه ها: لبه های ضایعات خوش خیم معمولا یکنواخت هستند ولی لبه های ضایعات بدخیم (ملانوم) اغلب نامنظم و مقرنس و دندانه دار می باشند.
ج) رنگ: ضایعات خوش خیم معمولا به طور یکنواخت رنگ قهوه ای روشن یا تیره و یا سیاه دارند اما در ضایعات بدخیم ملانوما اغلب طیفی از رنگ های مختلف وجود دارد (قهوه ای روشن یا تیره، سیاه و حتی آبی یا قرمز).
د) قطر: خال های معمولی اکثرا کمتر از شش میلی متر قطر دارند اما ملانوم از نظر اندازه بزرگ تر بوده و اغلب بیش از شش میلی متر قرار دارد.
هر تغییررنگ قهوه ای یا سیاهی خال است؟
اگر به صورت یا پوست بدن خود نگاهی بیندازید متوجه خال یا خال های متعددی خواهید شد. باید توجه کنید که هر تغییر رنگی که قهوه ای یا سیاه باشد لزوما خال نیست. به عنوان مثال کک و مک، لنتیگوها و سبورئیک کراتوز از جمله ضایعاتی هستند که توسط افراد غیر متخصص ممکن است خال تشخیص داده شوند. اکثر خال ها در طی ۲۰ سال اول زندگی ظاهر می شوند، گرچه بعضی خال ها ممکن است تا سنین بالاتر نیز ظاهر نگردند. بعد از سن ۳۵ سالگی پیدایش خال جدید نادر است. به هر حال الگوی رشد خاص خود را دارد. خال ها معمولا ابتدا سطح صاف و به رنگ قهوه ای یا سیاه دارند و با گذشت زمان معمولا به کندی بزرگ و برجسته شده و رنگشان کمی ملایم تر می شود. در سنین بالاتر خال ها به رنگ پوست در می آیند. دوره متوسط این تغییرات حدود ۵۰ سال است. بعد از تماس با نور خورشید، در سنین نوجوانی و جوانی، هنگام بارداری و یا به دنبال مصرف برخی داروها یا هورمون ها، خال ها می توانند بزرگ تر و تیره تر شوند و یا خال های جدیدی ظاهر شوند.
متخصصان پوست چه کمکی به افراد در تشخیص خال هایشان می کنند؟
اکثر خال ها خوش خیم و غیر سرطانی هستند و تنها ضایعاتی نیاز به اقدامات درمانی دارند که به نحوی غیر عادی باشند یا بیمار به لحاظ زیبایی تقاضامند برداشتن خال هایش باشد. هر لکه یا خالی که به طور ناگهانی دچار تغییراتی در اندازه، شکل و یا رنگ شود و یا دچار خون ریزی، خارش یا درد شده و یا زخمی گردد، نیاز به بررسی بیشتری دارد. همچنین خال هایی که بعد از ۲۰ سالگی ظاهر می شوند نیاز به توجه دارند. تنها متخصص پوست است که می تواند متوجه شود که آیا یک خال خطرناک است و یا خطرناک نمی باشد و به همین دلیل تنها متخصص پوست مجرب است که می تواند مجوز درمان غیر جراحی خال ها را داشته باشد. پزشک متخصص پوست، به مجرد اینکه شک کند که یک خال ممکن است غیرمعمول باشد برای کسب اطمینان تمام یا قسمتی از خال را برای جراحی برمی دارد و آن را برای آزمایش به آزمایشگاه آسیب شناسی می فرستد. اگر فقط قسمتی از خال برداشته شده باشد و جواب آسیب شناسی، سرطان خال باشد بایدکل ضایعه همراه با قسمتی از پوست سالم اطراف آن مجددا برداشته شود. نمونه برداری از یک خال هرگز به سرطانی شدن آن منجر نمی شود.
بالاخره بهترین راه برداشتن خال چیست؟
بهترین و علمی ترین راه برای برداشتن خال ها، جراحی و خارج کردن کل خال تا چربی زیر جلدی و سپس دوختن پوست توسط بخیه می باشد و اگر جراح (متخصص پوست و یا جراح پلاستیک) ماهر باشد، عموما نتیجه زیبایی عمل بسیار قابل قبول خواهد بود. روش دیگر، تراشیدن ضایعه توسط تیغ جراحی است و قسمت تراشیده شده نیز بهتر است برای آزمایش آسیب شناسی فرستاده شود البته این روش احتمال عود مجدد دارد که در این صورت باید به متخصص پوست جهت درمان تکمیلی مراجعه کرد اما امروزه از لیزرها نیز برای برداشتن خال ها استفاده می شود.
می توان برای سوزاندن خال به پزشکان عمومی مراجعه کرد؟
هرگز این روش و نیز روش های غیرجراحی دیگر مثل سوزاندن توسط دستگاه کوتر یا توسط برخی اسیدها نباید توسط افراد غیرمتخصص پوست انجام شود زیرا تنها این افراد هستند که می توانند از ابتدا تشخیص دهند که آیا یک خال کاملا خوش خیم است و یا نه و در صورت شک به هرگونه بدخیمی هرگز استفاده از روش های غیرجراحی مثل لیزر صلاح نیست. به هر حال اگر متخصص پوست تشخیص داد که خالی از نظر بالینی کاملا خوش خیم است با احتیاط فراوان می تواند از لیزرهای لایه بردار برای برداشتن خال استفاده کند. نقص بزرگ این روش این است که نمونه ای برای فرستادن به آزمایشگاه آسیب شناسی باقی نمی ماند. در صورتی که به عنوان یک قانون هر بافتی از بدن به خصوص خال که برداشته می شود باید برای آسیب شناسی به آزمایشگاه فرستاده شود.
با لیزر می توان خال را برداشت؟
استفاده از لیزرهای مورد استفاده برای پاک کردن خال کوبی ها در مورد خال ها به هیچ وجه صلاح نیست زیرا فقط رنگ فعال از بین می رود و هنوز سلول های خال باقی می مانند ولذا اگر روزی سرطانی شوند، تشخیص آن بسیار مشکل و دیررس خواهد بود. به هر حال توجه کنید که اغلب مجامع علمی دنیا، برداشتن خال با لیزر را مورد تایید قرار نمی دهند زیرا تاثیر اشعه لیزر روی سلول های رنگدانه ساز خال در درازمدت هنوز کاملا مشخص نیست.
با خال های مودار چه کنیم؟
برای خال های مادرزادی (که اغلب نیز مودار می باشند) بهترین راه جراحی و برداشتن کامل آنها است زیرا خطر سرطانی شدن این خال ها در صورت باقی ماندن از سایر خال ها بیشتر است. هرچه سایز خال مادرزادی بزرگ تر باشد، خطر تبدیل آن به ملانوم نیز بیشتر می شود.
سوزاندن با کوتر و امواج رادیویی چطور؟
در مورد روش هایی مثل سوزاندن توسط کوتر یا دستگاه رادیوفرکوئنسی نیز همان مسایلی که در مورد لیزر ذکر شد، صدق می کند. یعنی این روش ها فقط توسط افراد متخصص پوست و فقط در بعضی بیماران خاص قابل استفاده است و این طور نیست که هر پزشک غیرمتخصص پوستی مجاز باشد که با هر روش غیرجراحی خال های بیمار را بردارد زیرا کوچک ترین اشتباه در تشخیص اولیه می تواند به مرگ بیمار بینجامد.

وقتی موهایتان پرواز می کنند!

اولین راه درمان این مشکل، استفاده از یک شامپوی ملایم و مناسب است. «پرواز موها یا به اصطلاح، فریز شدن آنها، بیشتر در افرادی که موهای خود را بیش از اندازه خشک می کنند، اتفاق می افتد. دلیل شیوع بیشتر این مشکل در خانم ها نسبت به آقایان هم این است که خانم ها بیشتر از رنگ موهای مختلف استفاده می کنند». اینها، بخشی از گفته های دکتر بهروز باریک بین، متخصص پوست و قائم مقام مرکز تحقیقات لیزر ایران درباره یکی از مشکلات رایج مربوط به مو، یعنی پرواز کردن مو در اثر خشکی بیش از حد آن بود. در ادامه، بیشتر با دلایل و راه های درمان این مشکل آشنا می شویم.
مهم ترین عوامل خشک شدن و پرواز کردن موها چیست؟
سشوار کشیدن یا اتو کردن مکرر موها، یکی از مهم ترین عواملی است که باعث خشک شدن بیش از حد ساقه موها می شود. دکلره کردن مو قبل از رنگ کردن آن هم می تواند خشونت، خشکی و پرواز موها را به دنبال داشته باشد. شانه نشدن ساده موها هم از دیگر مشکلاتی است که در کنار پرواز آنها برای افرادی که عادت به رنگ و دکلره کردن مداوم موهای خود دارند، اتفاق می افتد. از طرف دیگر، افرادی با کف سر و موهای چرب، کمتر از افرادی که جنس موهایشان خشک است، دچار پرواز موها می شوند. ضمن اینکه تماس ساقه موها با اشعه فرابنفش نور آفتاب هم می تواند خشکی و پرواز موها را به دنبال داشته باشد.
آیا راهی هم برای پیشگیری از پرواز موها وجود دارد؟
بله، افرادی که دچار این مشکل هستند، باید از رنگ و دکلره کردن مداوم موهای خود پرهیز و آن را به موارد خاص و واجب، محدود کنند. استفاده نکردن مداوم از سشوارهای داغ، بابلیس یا اتوی موی هم می تواند در پیشگیری از خشکی و پرواز موها موثر باشد. افرادی که دچار این مشکل هستند، باید دور استفاده از شانه های پلاستیکی را هم خط بکشند زیرا شانه کردن موها با این شانه ها باعث ایجاد اصطکاک و افزایش حالت پروازی آنها خواهد شد. افرادی که می خواهند از خشکی و پرواز موی ناشی از تماس با نور آفتاب هم در امان بمانند، می توانند از محصولات مراقبت از موی حاوی ضدآفتاب استفاده کنند.
پیشنهادهای درمانی شما برای رفع این مشکل چیست؟
اولین راه درمان این مشکل، استفاده از یک شامپوی ملایم و مناسب است. امروزه شامپوهای مختلفی برای انواع پوست و موها در بازار وجود دارد. این افراد می توانند به فراخور جنس پوست کف سر و موی خود از شامپوهای مخصوص کف سر و موی خشک، کف سر چرب و موی خشک یا شامپو مخصوص موهای رنگ شده در صورت رنگ کردن موهای خود استفاده کنند. این شامپوها از نظر pH و ترکیبات موجود خود، می توانند میزان چربی و رطوبت موها را افزایش دهند و مشکل خشکی یا فریز شدن آنها را از بین ببرند. شامپوهای مخصوص موهای رنگ شده هم حاوی ترکیبات بسیار ملایم و عوامل نرم کننده ای مانند سیلیکون یا گلیسیرین هستند و می توانند با ایجاد لایه نازکی روی سطح موها، جلوی تبخیر بیش از اندازه آب از سطح ساقه موها را بگیرند و نرمی و شفافیت آنها را به دنبال داشته باشند.
استفاده از شامپوها می تواند به تنهایی چاره کار باشد؟
نه، افرادی که دچار خشکی بیش از حد و پرواز موها هستند، باید پس از شامپو کردن موهای خود نرم کننده بزنند. نرم کننده های قوی تر با نفوذ بیشتر به ساقه موها، غلاف مناسبی را روی آنها ایجاد می کنند که حتی پس از آبکشی هم همچنان بر سطح موها باقی خواهد ماند. این غلاف، باعث افزایش نرمی ساقه مو، کاهش الکتریسیته ساکن و شانه شدن ساده تر موها می شود. استفاده از اسپری های مخصوص نرم کننده موها هم که فاز آبی و فاز چربی دارند، باعث قرار گرفتن آنها در کنار هم و کاهش الکتریسیته ساکن در موها می شود.
آیا چرب کردن موها با چرب کننده های طبیعی هم توصیه می شود؟
افرادی که موهای خشک و پروازی دارند می توانند پس از استحمام و زمانی که هنوز موهایشان مرطوب است، ساقه آنها را با روغن بادام، کرچک یا نارگیل، چرب کنند تا موها را نرم و ساکن نگه دارند. البته یک راه خیلی خوب و موثر دیگر هم برای نرم کردن ساقه موها و پیشگیری از فریز شدن آنها وجود دارد؛ استفاده از سس مایونز پرچرب.
طرز استفاده از سس مایونز پرچرب برای رفع خشکی مو
حدود ۲ ۱ ساعت پیش از استحمام، ساقه موها را به سس مایونز پرچرب آغشته کنید، روی آنها یک نایلون بکشید و سپس موهایتان را در حمام و با شامپوی مخصوص موهای خشک یا رنگ شده بشویید. سس مایونز، حاوی ترکیبات مفید و موثری مانند روغن و تخم مرغ است و این ترکیبات با نفوذ به ساقه موها، نرمی و لطافتشان را در پی دارند. موهایی که قبل از شسته شدن به سس مایونز آغشته می شوند، کمترین آسیب را در اثر تماس با پاک کننده های موجود در شامپوها (حتی شامپوهای ملایم) می بینند.

چگونه رونالدو، بهترین بازیکن دنیا شد؟

فیفا فهرست نهایی توپ طلا را اعلام کرد و رونالدو، ستاره رئال، برای اینکه برای دومین بار پیاپی و برای سومین بار در مجموع بتواند به این جایزه دست پیدا کند، باید نویر، دروازه بان بایرن و تیم ملی آلمان و مسی، ستاره آرژانتینی بارسا را پشت سر بگذارد.

_________________________________________________________________________________

به گزارش "امیرعلی ورزش"، اما در حالی که هنوز چند هفته تا مراسم توپ طلا در زوریخ باقی مانده، نشریه معتبر فور فور تو به سنت هر سال، 100 بازیکن برتر سال را معرفی کرد که در این بین، کریس رونالدو مانند سال قبل در رتبه نخست قرار دارد. به همین دلیل، مایکل کاکس، یکی از معروف ترین آنالیزورهای دنیای فوتبال، نگاهی داشته به روند صعودی رونالدو در دوران حرفه ای اش:

اولین درخشش

کریس رونالدو در سال های اخیر به کامل ترین بازیکن هجومی دنیا تبدیل شد اما شاید بد نباشد که به یاد داشته باشیم او در اولین سال حضورش در فوتبال انگلیس، دچار مشکل شده بود. هرچند او درخششی مقطعی داشت؛ هم مقابل منچستریونایتد و هم برای این تیم. فرگوسن در اتوبیوگرافی اش در مورد نمایش کریس رونالدو مقابل شیاطین سرخ در دیدار دوستانه اسپورتینگ لیسبون برابر منچستریونایتد به طور مفصل نوشته بود؛ به ویژه در این مورد که چطور جان اوشی توانایی مهار رونالدو را نداشت و چطور او با تکنیکی عالی و پا عوض کردن های خیره کننده، مدافع ایرلندی را حسابی به دردسر انداخت. پیتر کنیون، مدیر اجرایی آن زمان منچستریونایتد، گفته بود:" ما اینجا را تنها زمانی ترک می کنیم که این پسر را بخریم."

وقتی رونالدو به منچستریونایتد پیوست، در اولین بازی اش فوق العاده ظاهر شد. در دیدار مقابل بولتون بود که فرگوسن در 30 دقیقه پایانی بازی او را به میدان فرستاد؛ در حالی که یونایتدها 1-0 پیش بودند. در پایان شیاطین سرخ با درخشش رونالدو 4-0 پیروز شدند و نمایش درخشان او باعث شد تا هواداران حسابی او را تشویق کنند. فرگوسن بعد از آن بازی گفت:" به نظر می رسد هواداران یک ستاره جدید پیدا کرده اند. برای اولین بازی، فوق العاده بود؛ تقریبا باورنکردنی. فکر می کنم نفوذهای او می تواند برای ما سرنوشت ساز باشد. باید مراقب این پسر باشیم. نباید فراموش کرد که او تنها 18 سال دارد و باید مراقبت او باشیم."

فراز و نشیب پرتغالی

البته همه بازی های رونالدو در اولین روزهای حضورش در منچستریونایتد مانند دیدار مقابل بولتون نبود زیرا او برای جا افتادن در لیگ برتر مشکلاتی داشت. ضمن اینکه، او زمانی به الدترافورد رسید که شیاطین سرخ یک دوران گذار را در سبک بازی شان طی می کردند و 4 سال طول کشید تا او قهرمانی در لیگ برتر را تجربه کرد.شاید این برای خیلی از باشگاه ها زمانی طولانی نباشد اما برای منچستریونایتد، این طولانی ترین دوره ناکامی در تاریخ لیگ برتر بود. آرسنالی ها تیم شکست ناپذیرشان را در آن سال ها شکل داده بودند و چلسی هم با حضور ژوزه مورینیو، در حال اوج گرفتن بود. به این ترتیب، منچستریونایتد به تیم سوم لیگ تبدیل شد.

اولین فصل حضور رونالدو در انگلیس، با همان مشکلات کلیشه ای همیشگی بازیکنان جوان خارجی سپری شد؛ او نه تنها از نظر فیزیکی برای هماهنگی با بازی های درگیرانه لیگ برتر مشکل داشت، بلکه آب و هوای بارانی منچستر هم او را دچار مشکل کرد. او فصل را خوب شروع کرد و به پایان رساند اما در زمستان، افت محسوسی داشت. یکی از دیدارهای خارج از خانه منچستریونایتد مقابل میدلزبورو احتمالا بیش از بقیه در یادها مانده است. رونالدو که به عنوان بازیکن ذخیره، در بال راست به کار گرفته شد، دائما تلاش می کرد با پا عوض کردن، بازیکنان حریف را جا بگذارد اما تکل های بازیکنان حریف و ترک پست های او، بیشتر فرصت ضد حمله را به میدلزبورو می داد.

شاید این ادعا اکنون مسخره به نظر برسد اما در بعضی از بازی ها، رونالدو بیشتر از اینکه به تیمش کمک کند، به ضرر تیمش کار می کرد و پا عوض کردن های او در خیلی از موارد با واکنش های منفی روبرو می شد.پیشرفت خیره کننده بخش مهمی از پیشرفت رونالدو در زمین، حاصل پیشرفت شرایط فیزیکی او بود. او زمانی یک بازیکن لاغر و ضعیف محسوب می شد که با کمترین فشاری از سوی بازیکنان حریف، نقش زمین می شد. اما با سپری شدن زمان، او یاد گرفت که از نظر فیزیکی باید بهتر شود. رونالدو زمان زیادی را در سالن های بدنسازی سپری کرد و حجم ماهیچه هایش را به میزان قابل توجهی افزایش داد؛ ضمن اینکه قد بلندش نیز کمک زیادی به او کرد. او دیگر یک بازیکن لاغر و استخوانی نبود؛ بلکه یک بازیکن همه کاره و قوی بود که می توانست در پست های مختلف بازی کند.

او در منچستریونایتد در پست های مختلفی بازی کرد و با سپری شدن هر فصل، به نظر می رسید که او می تواند کارهای جدیدی انجام بدهد. او دیگر یک بازیکن صرفا دربیل زن نبود؛ بلکه به بازیکنی باگذشت تبدیل شد که پاس های هوشمندانه ای می داد؛ ضمن اینکه در زدن شوت های از راه دور هم تبحر زیادی پیدا کرد. او با ایجاد یک سبک منحصر به فرد در زدن ضربات آزاد، به یکی از متخصصان این ضربات تبدیل شد و کم کم گلزنی با پای چپ را هم آغاز کرد. او پنالتی زن اول تیمش شد و با قراردادن خود در موقعیت های مناسب، بارها دروازه حریفان را با ضربه هایی ساده و خشک باز کرد؛ حالا او به یک بازیکن همه کاره تبدیل شده بود.

این ویژگی های رونالدو در یونیت هجومی انعطاف پذیر منچستریونایتد بسیار به کار می آمد. در دوره ای که یونایتدها نتایج بسیار خوبی در رقابت های اروپایی کسب می کردند، بسیار دشوار بود که از روی ترکیب اولیه شان حدس زد که آنها چطور بازی خواهند کرد.

رونالدو، وین رونی و کارلوس تبس، هر سه می توانستند هم در راست بازی کنند، هم در چپ و هم درمیانه زمین. این انعطاف پذیری به ویژه به سود رونالدو بود زیرا این جابجایی به او اجازه می داد تا به منطقه ای که می خواهد برود؛ به جایی که نقطه ضعف حریف به حساب می آمد. او همچنین در بازی در نوک حمله هم تبحر پیدا کرد و این را بیش از همه، در دیدار مقابل رم در سال 2008 نشان داد.

در حال حاضر پست اصلی رونالدو، سمت چپ سپر هجومی است. او از نظر فیزیک، تکنیک و شیوه بازی تغییر زیادی کرده و دیگر تصور حضور او در سمت راست زمین، کمی دشوار است زیرا بازی بیش از همه به گل هایی که به ثمر می رساند، بستگی پیدا کرده است. این را هم نباید فراموش کرد که او یک پرتغالی است؛ کشوری که در فوتبال آن به "بال" ها بیش از مهاجمان اهمیت می دهند. او در جام جهانی 2014، در دیدار مقابل آمریکا، برای دقایقی به سمت راست رفت و با یک ارسال دیدنی، گل تساوی بخش ثانیه های پایانی سیلوستره والرا را پایه گذاری کرد؛ تنها برای همان چند دقیقه، او به رونالدو قدیمی تبدیل شد.

دوران همکاری با ژوزه

از زمان پیوستن به رئال، رونالدو در محیطی قرار گرفت که مربیانش ساختاری تیم را براساس بازی او پی ریزی می کنند و این یک موهبت بزرگ برای CR7 بود. این مسئله به ویژه در دوران ژوزه مورینیو بیش از همه نمود داشت؛ زمانی که رونالدو این اجازه را داشت که علی رغم بازی در پست بال چپ در سیستم 1-3-2-4، کاملا نزدیک به دروازه حریف بازی کند. مورینیو را خیلی ها را با علاقه اش به ساختار دفاعی می شناسند و "بال" های کمی در تیم های او، بدون وظایف تدافعی" بازی کردند.

با این وجود، آقای خاص برای رونالدو سیستمی را طراحی کرد که به او اجازه می داد تا در زمین حریف بماند و برای ضد حملات آماده باشد. گاهی اوقات، مدافع راست حریف، بدون اینکه تحت فشار قرار بگیرد، به راحتی از سمت او عبور می کرد و فرصت ارسال را به دست می آورد. مورینیو برای این موضوع یک راه حل پیدا کرد؛ مسوت اوزیل به سمت چپ متمایل می شد و آنخل دی ماریا هم کمی عقب تر بازی می کرد تا توازن دو سمت زمین حفظ شود.

اما در تیم پرتغال، شرایط به این واضحی نبود و این به تیم ضربه می زد؛ به ویژه در دیدار مقابل دانمارک در یورو 2012، که هرچند شاگردان پائولو بنتو 3-2 پیروز شدند، اما شرکت نکردن رونالدو در کارهای دفاعی، به تیمش حسابی ضربه زد.

رونالدو هیچ علاقه ای به جلوگیری از نفوذهای لازس یاکوبسن، مدافع راست دانمارک نشان نداد و در موقعیت ضد حمله باقی می ماند. آن دیدار به یک دوئل تمام عیار بین رونالدو و یاکوبسن برای ایجاد موقعیت گلزنی تبدیل شد و جالب اینکه این بازیکن دانمارکی بود که بیش از ستاره پرتغالی موقعیت ایجاد کرد. در حالی که پرتغال 2-0 پیش بود، با دو ارسال یاکوبسن، دانمارک توانست بازی را به تساوی 2-2 بکشد و در فاصله دو گل تیم حریف، رونالدو یک موقعیت بسیار خوب را روی ضد حمله از دست داد. سرانجام پرتغال با گل دیرهنگام وارلا به پیروزی رسید اما ضعف رونالدو در کارهای دفاعی کاملا واضح بود. با این وجود، در اغلب اوقات، عدم حضور رونالدو در کارهای دفاعی، در حملات جبران می شد.

گری نویل زمانی گفته بود که بازیکنانی مانند رایان گیگز و دیوید بکام همیشه مسئولیت های دفاعی شان را به بهترین شکل به اجرا می گذاشتند و تایید کرده بود که رونالدو در مقایسه با دو بال دیگر شیاطین سرخ، در کارهای دفاعی ناامید کننده است.

با این وجود، تردیدی نیست که وقتی رونالدو اجازه پیدا می کند تا در موقعیت ضد حمله بماند، بسیارخطرناک و زهردار عمل می کند و مربیان ترجیح می دهند به جای اینکه انرژی او را صرف مهار بازیکن حریف کنند، او را در سمت دیگر زمین به کار بگیرند. تنها در دیدار مقابل بارسا و در مقابل دنی آلوس که مشکلات زیادی برای رئال ایجاد می کرد، مورینیو ترجیح می داد رونالدو را به سمت راست بیاورد و از دی ماریا در سمت چپ استفاده کند.در حالی که کارلو آنچلوتی ترجیح می دهد از سیستمی شبیه به 2-4-4 استفاده کند تا رونالدو، بدون اینکه سمت چپ تیمش آسیب پذیر شود، در نزدیکی دروازه حریف باقی بماند. رونالدو می تواند در سمت چپ بماند و از همان جا به سمت دروازه حریف حمله کند اما وظیفه ای برای دفاع کردن در سمت چپ ندارد.

سال های پیش رو

این جالب ترین سوالی است که می توان در مورد رونالدو پرسید؛ اینکه در سال های آینده چه انتظاری می توان از رونالدو داشت؟ او هنوز هیچ نشانی از افت ندارد و در همین فصل، تاکنون نزدیک به 30 گل برای رئال به ثمر رسانده است. با این وجود، مقطعی خواهد رسید که روند گلزنی های رونالدو، رو به افول خواهد گذاشت زیرا او دیگر آن توان انفجاری سابق برای عبور از حریفان را نخواهد داشت. رونالدو در ایجاد فضا برای خود عالی کار می کند و با چند متر تغییر جهت، می تواند ضربه نهایی را به حریف وارد کند.

با این وجود، او باید خود را با شرایط جدیدش وفق بدهد. در حالی که رقیب دیرینه رونالدو، مسی، احتمالا در سال های آینده کاملا به مرکز زمین منتقل خواهد شد و به عنوان هافبک به کار گرفته خواهد شد، رونالدو می تواند به یک مهاجم صرف که داخل محوطه جریمه بازی می کند، تبدیل شود؛ به ویژه اینکه او قدرت، شرایط فیزیکی و توانایی سرزنی لازم برای این پست را دارد. معمولا بازیکنان سرعتی، در سال های پایانی بازی شان، دچار مشکل می شوند اما رونالدو توانایی های دیگری هم دارد که می تواند او را برای مدت بیشتری در بالاترین سطح نگه دارد.

تکتیک بالا، شرایط فیزیکی فوق العاده و انگیزه او برای ماندن در بالاترین سطح فوتبال دنیا، می تواند این امیدواری را برای هوادارانش به وجود بیاورد که او همچنان یکی از بهترین های دنیا باقی بماند؛ همان طور که تنها جوان بااستعداد دریبل زدن شیاطین سرخ باقی نماند.