شعر محلی • وِصّیَت •

مُو کِه مالُ و مِنآلیم نی ، چِه بِختَر

کِه هآیَم سی زِِنُوم ، یآ کِه سی دُختَر

مُو کِه رآسی زِنُوم نی ، بوُی ! چِه : اِم گو؟

وِصیّت هآکُنُوم سی کِه ؟ توُوُ دَفتَر

حآلآم فَهمی ! مینیسُوم جآش یِه شِعری

بُخوُنَن تآ پری ، جُوُنُوم جُو ; کُومتَر

ری کَبْرُوم حکّکتوُ نی ، کِه بِنیسین :

جِووُن بی ، یارُ و نوُرانی چو اَختَر !

اَز ایی شِعرآ کِه بَعد ِمَرگ سُهرآب

مینیسَن ری مِزآرآ ، سی چشِ تَر !

خُلآصِه ، ری مِزآرِ مُو بِنیسین :

اِسَد ; فَرزندِ غَم ، بَرقکآرِ بَرتَر !

✍ ترجمه شعر :

من که مال و ثروتی ندارم" چه بهتر 

که آنها را برای همسرم" یا برای دخترم بدهم!

وآی" چه گفتم ؟! من که همسرم ندارم! راستی...

حالا برای چه کسی وصیت کنم؟ توی دفترم !

آهان" حالا فهمیدم, به جای آن شعری می نویسم"

برای وقتی که جان من مانند کبوتر می پرد !

اما حق ندارید که روی قبر من بنویسید :

جوان بود" دوستی مهربان و شخصی مؤمن...

از این اشعار هست, که بعد از مرگ سهراب( مرگ عزیزان)

روی مزار ها می نویسند" برای گریاندن ملّت !

خلاصهء مطلب : روی مزار من بنویسید :

اَسَدْ : فرزند غم " برقکار برتر... ツ

✍ ترجمه کلمات : 

مُو : من

نی : نیست [ندارم]

بِخْتَر : بهتر

هایَم : بدهم

سی : برای

رآسی : راستی

اِم گُو : گفتم

هآکُنُوم : کنم 

توُو : توی [داخل]

فَهمی : فهمیدن

مینیسُوم : می نویسم

جآش : جای آن

بُخوُنَن : بخوانند [مطالعه]

پِری : پرید

کُومتَر : کبوتر

ریّ : روی 

کَبرُوم : قبر من

حکْکِتوُ نیّ : حق ندارید

بِنیسین : بنویسید

بیّ : بود

ایی : این

مینیسَن : می نویسند

چِشْ : چشم

✍ شعر از : A100 

Http://www.Barqkar100.blogfa.com

تو ﺍﯾﻦ چند ﺳﺎﻝ ﻋﻤﺮﻡ

تو ﺍﯾﻦ چند ﺳﺎﻝ ﻋﻤﺮﻡ... ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯾﻮ ﺧﻮﺏ ﻓـﻬﻤﯿــــﺪﻡ...

ﮔــــــﺬﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﻤﻪ ﭼﯿــــــﻮ ﺣﻞ ﻧﻤﯿﮑﻨﻪ...ﻣــــــﺎﺱ ﻣــــــﺎﻟﯽ ﻣﯽ

ﮐﻨﻪ...!

دیگه آدم بودن از مد افتاده

اگه میخای امروزی باشی

باید گرگ باشی.‌‌‌..

دیگر نه باز با باز است ، نه کبوتر با کبوتر !

این روزها زاغ هم برای مرغ عشق لاف عاشقی می زند …??