شعر محلی • وِصّیَت •

مُو کِه مالُ و مِنآلیم نی ، چِه بِختَر

کِه هآیَم سی زِِنُوم ، یآ کِه سی دُختَر

مُو کِه رآسی زِنُوم نی ، بوُی ! چِه : اِم گو؟

وِصیّت هآکُنُوم سی کِه ؟ توُوُ دَفتَر

حآلآم فَهمی ! مینیسُوم جآش یِه شِعری

بُخوُنَن تآ پری ، جُوُنُوم جُو ; کُومتَر

ری کَبْرُوم حکّکتوُ نی ، کِه بِنیسین :

جِووُن بی ، یارُ و نوُرانی چو اَختَر !

اَز ایی شِعرآ کِه بَعد ِمَرگ سُهرآب

مینیسَن ری مِزآرآ ، سی چشِ تَر !

خُلآصِه ، ری مِزآرِ مُو بِنیسین :

اِسَد ; فَرزندِ غَم ، بَرقکآرِ بَرتَر !

✍ ترجمه شعر :

من که مال و ثروتی ندارم" چه بهتر 

که آنها را برای همسرم" یا برای دخترم بدهم!

وآی" چه گفتم ؟! من که همسرم ندارم! راستی...

حالا برای چه کسی وصیت کنم؟ توی دفترم !

آهان" حالا فهمیدم, به جای آن شعری می نویسم"

برای وقتی که جان من مانند کبوتر می پرد !

اما حق ندارید که روی قبر من بنویسید :

جوان بود" دوستی مهربان و شخصی مؤمن...

از این اشعار هست, که بعد از مرگ سهراب( مرگ عزیزان)

روی مزار ها می نویسند" برای گریاندن ملّت !

خلاصهء مطلب : روی مزار من بنویسید :

اَسَدْ : فرزند غم " برقکار برتر... ツ

✍ ترجمه کلمات : 

مُو : من

نی : نیست [ندارم]

بِخْتَر : بهتر

هایَم : بدهم

سی : برای

رآسی : راستی

اِم گُو : گفتم

هآکُنُوم : کنم 

توُو : توی [داخل]

فَهمی : فهمیدن

مینیسُوم : می نویسم

جآش : جای آن

بُخوُنَن : بخوانند [مطالعه]

پِری : پرید

کُومتَر : کبوتر

ریّ : روی 

کَبرُوم : قبر من

حکْکِتوُ نیّ : حق ندارید

بِنیسین : بنویسید

بیّ : بود

ایی : این

مینیسَن : می نویسند

چِشْ : چشم

✍ شعر از : A100 

Http://www.Barqkar100.blogfa.com