یادداشت شماره 317 - نو دولت ؟!

یادداشت شماره317

نو دولت ؟!
اقای رییس جمهور اسلامی ، دیروز در همایش نمایش _ امنیتی به نام روز 16 آذر ، دشنام تازه‌ای به دشنام‌های خود به منتقدان سیاست ایران بر بادده هسته‌ای افزود و آنان را « تازه به دوران رسیده » نامید . از آغاز برپایی جمهوری اسلامی ، هر ساله برای مصادره‌ی جنبش ملی دانش‌جویی کشور ، با توجه به حال و روز کشور ، همایش‌هایی بر پا می‌گردد ؛ اما هرگز سخنی از جوهره‌ی 16 آذر در میان نیست .
16 آذر ، نمایش شکوهمند و ملی دانشجویان شهید ، از طیف ملی‌گرایان بودند که اندیشه‌ی غالب بر دانشگاه‌های کشور در آن روزگاران بود و هست .
نخستین دشنام دولت « تدبیر و امید » به مخالفان و منتقدان «‌بند و بست » هسته‌ای ، « بی سواد » و « کم سواد » بود . سپس ، آموزگار « ادب » به سبک « لقمان » ، مخالفان را به « جهنم » حواله داد و دیروز آنان را «‌تازه به دوران رسیده »‌ نامید .
جناب آقای حجت‌الاسلام و المسلمین دکتر حسن روحانی ریاست محترم جمهوری اسلامی ، شاید فراموش فرموده‌اید که عمر دولت جمهوری اسلامی بیش از 35 سال نیست و در مقیاس تاریخی بسیار « تازه » است .
راستی را باید با حافظ شیراز هم آوا شد و گفت :‌ « یارب این نو دولتان را بر خر خودشان نشان / کاین همه ناز از غلام و استر می‌کنند » .
دوشنبه 17 آذر ماه 1393
هوشنگ طالع

مجاهدین،خلقی که هیچگاه قهرمان نبود

آری درست است از دیدگاه منافقین آن ها خلقی قهرمان هستند زیرا ۳۰ سال است که در حال جنگ هستند اما با چه کسی ؟

آیا تا کنون رهبری منافقین از خود پرسیده در زمانی که کشور نیاز به کمک مردمش و در آن زمان که اکثر جوانان راهی جبه های جنگ شدند این خلق قهرمان کجا بودند یا نه چرا رودر روی کشورشان ایستادند؟ مگر نام گروه آنان سازمان مجاهدین خلق ایران نبود ! اگر این فرقه ماهیت ایرانی دارد و خود را خلق قهرمان ایران معرفی می کند چرا در هیچ چالشی پشت سر مردم کشورش نبود بلکه همین مردم بیشترین ضربات را از همین خلق قهرمان دیده اند .

آیا عملیات های فروغ و مروارید به اصطلاح خودشان پشتیبانی از مردم بیگناه کردستان ایران و عراق نبود ؟ کشتار مردم بیگناه را اصلا کنار بگذارید.

بهتر است اینگونه بگوییم در کدام یک از کارهای این فرقه جز آسیب دیدن مردم ایران و تحمل رنج جدید سودی دیگری برای ملت داشت ، چرا فرقه ایی که خود را قهرمان می داند از دید مردم کشورش منافق خوانده می شود ؟

آیا برای خلقی قهرمان ، جایز است که چنین رهبری داشته باشد که از ترس جواب دادن و خیانت های خود به مردم و سربازانش سال ها در گوشه ایی پنهان بماند !

خیانت به کشورشان چه می شود ؟ حال همکاری با صدام بماند جای خودش جواب این همه کشتار در جاجای کشورشان را چه می خواهند بگویند ؟!

آیا خلقی که خود را قهرمان می نامد باید تمامی افتخاراتش ، خیانت به ملتش باشد اگر اینگونه است چطور می توان آن ها را قهرمان نامید

آیا شایسته است آنان را ایرانی نامید !

بله این گونه است از نظر مردم ایران مجاهدین خلقی است که هیچگاه قهرمان نبود