چگونه عشق به حرص آلوده می شود؟

حرص همان عشق خودشیفته است. درونی خالی که می‌باید از عشق پر شود. میل به تملک و درون‌فکنی است. همچون نوزادی که می‌خواهد پستان مادر را ببلعد، در حرص نیز فرد با ترس و ناایمنی از وجود خالی و نیازمند خود، می‌خواهد وجود خود را از عشق پر کند. می‌خواهد و می‌خواهد و هیچ‌چیز به‌جز می‌خواهد، در آن لحظه، سرش نمی‌شود و کاری به امکان‌پذیری و امکان‌ناپذیری ندارد. گُشنه است و ناایمن و خالی و می‌باید پر شود. بدبین و وسواسی و کور است. خشن و تشنه است. خشک و نا منعطف است. در یک‌کلام در زجر و رنج است: درد تشنگی، وجود خالی، رنج دوری از یار، و زجر کوری و بدبینی و وسواس و خشکی و خشونت. اینها همه مشخصه‌های عشق ناسالم، که بهتر است بگوییم عشق ناپخته است.

اگر فرد نوزاد و کودک باشد و بهره‌مند از والدین سالم، نیازش به عشق پُر می‌شود، تشنگی‌اش سیراب، گشتگی‌اش مرتفع، و نوازشش پایدار می‌ماند و اغماض در برابر کوری و خشونتش به‌واسطه مدارا و مروت والدین، دریافت عشق را مستدام می‌کند. آنگاه در فرایند پُرشدن از عشق، از ناایمنی و وسواس و کوری و خشونت خود نمی‌هراسد و به آن نزدیک می‌شود، آن را تجربه می‌کند و می‌شناسد. و از عشقی که نوش جانش می‌شود تغذیه می‌کند و خود را می‌سازد، روانش را می‌پردازد و می‌آراید و بدل به آدمی سالم و پایدار می‌شود و مزه مهری که دیده  است را به شعف عشق و شفقتی که می‌دهد می‌آراید. ظرفیت می‌یابد تا بی‌مهری را تحمل کند و از درون عشق بزاید و وجود خالی دیگری را پُر کند و سینرجی عشق تولید نماید.

ما اگر این وجود خالی، از والدینی با مشخصات یادشده بی‌بهره باشد، که کم و یا بیش این‌چنین می‌شود، وجودش را سراسر حرص می‌گیرد. حرصی که در سایه تجربه بی‌مهری در درون روان بیشتر تولید می‌شود، یعنی تشنگی+ خشم+ ترس. آنگاه چه می‌شود؟ اگر موجود حریص ما بچه باشد، دنیای یک نوزاد و کودک سه‌ساله کوچک است و به‌سادگی با عشق والدین پر می‌شود. خواسته‌ها کوچک و موجود کودک ما دوست‌داشتنی و شیرین، پس‌نیازش به عشق به‌سادگی پُر می‌شود.

اما دنیای یک فرد 30 ساله و گشنه، آن‌قدر بزرگ است که کی می‌تواند آن را پُر کند؟ نوزاد را شیر پستان و آغوش گرم مادر پر می‌کند، اما مرد و زن سی‌ساله گرسنه را چه کنیم؟

 برگرفته از سایت دکتر نیما قربانی

دبی به دنبال تولید برف در بیابان با فناوری پیشرفته

محققان آلمانی بدنبال استفاده از یک فناوری پیشرفته برای تولید و بارش برف واقعی در بیابان‌های دبی هستند.

 به گزارش ایسنا، مسؤولان دبی در حال شبیه‌سازی قسمت‌هایی از اروپا در دل بیایان‌های این منطقه هستند و قصد دارند که با همکاری محققان آلمانی، امکان تولید و بارش برف واقعی در محیط آزاد را فراهم کنند.

درحالیکه میانگین دمای هوا در دبی در فصل تابستان 35 و در فصل زمستان 18 درجه سانتیگراد است، محققان شرکت کلاین‌دینست (Kleindienst) از قابل اجرا بودن این طرح در دبی خبر می‌دهند.

برف واقعی توسط ماشین‌های برف‌ساز تولید می‌شود، اما اصلی‌ترین بخش این پروژه ایجاد شرایط محیطی مناسب است تا برف بسرعت آب نشده و تا مدتی روی زمین باقی بماند.

سیستم کنترل شرایط آب و هوایی که توسط محققان آلمانی طراحی شده است، شامل لوله‌های خنک‌کننده زیرزمینی است که باعث دوام بیشتر برف بر روی زمین می‌شود؛ این سیستم از آب برف‌های ذوب‌ شده برای تولید مجدد برف استفاده می‌کند.

به گفته محققان آلمانی، سال‌هاست که از این سیستم برای تولید برف در محیط‌ داخل ساختمان استفاده می‌شود، اما تاکنون برای تولید برف در محیط آزاد مورد آزمایش قرار نگرفته است.

میزان مصرف انرژی این سیستم معادل سیستم‌های تهویه‌هوای فروشگاهی است.

درمان ارتروز با کشف ژن جدید

امیدی تازه در درمان آرتروز با کشف ژن جدید

پژوهشگران در دانشگاه وسترن کانادا، ژن خاصی را شناسایی کرده‌اند که نقش اصلی را در از بین ‌بردن غضروف در آرتروز (استئوآرتریت) دارد.

به گزارش سرویس علمی ایسنا منطقه علوم پزشکی تهران، محققان با این یافته نشان ‌دادند زمانی‌ که ژن PPARdelta از غضروف برداشته می‌شود، به میزان قابل توجهی از پیشرفت آرتروز بعداز ضربه، کاسته می‌شود.

فرانک‌ بایر، از مولفان پژوهش و استاد دپارتمان فیزیولوژی و داروشناسی دانشکده‌ ‌پزشکی و دندانپزشکی Schulich دانشگاه وسترن اظهار کرد: پژوهش‌های جدید امیدوارکننده ‌است و شاید اولین گام برای شناسایی درمان‌های نوین باشد.

بایر افزود: نتایج پژوهش‌ها نشان ‌می‌دهد که این ژن، نقش مهمی در عوامل بیماری‌زای آرتروز ایفا می‌کند و بنابراین ممکن ‌است قدم ‌اول در شناخت درمان‌های جدید باشد.

براساس گزارشی توسط انجمن آرتروز کانادا، بیش‌از 4.5 میلیون نفر از افراد بالغ کانادایی دچار آرتروز هستند و تخمین ‌زده می‌شود هزینه‌ مستقیم مراقبت بهداشتی از این افراد به ۱۰ میلیارد دلار برسد. آرتروز بعداز ضربه که با صدمه‌ خاصی شروع می‌شود، موجب ۱۰ تا ۱۵ درصد تمام موارد این بیماری است و بر بخش جوانتر و فعالتر جامعه تاثیرگذار است.

به گفته محققان، تفکر رایج این است که در ساعات اولیه‌ بعداز صدمه چه اتفاقی ممکن ‌است تأثیر درازمدت داشته باشد. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که می‌توان امیدوار بود این داروها چنانچه درست بعد از وقوع صدمه تجویز ‌شوند، شاید شروع تخریب غضروف همراه با آرتروز را کاهش دهند.

یافته‌های این پژوهش همچنین ممکن ‌است به تشریح رابطه‌ چاقی با استئوآرتریت کمک کند.

به گفته محققان، مدت‌ها چنین به ‌نظر می‌رسید که چاقی یکی ‌از عوامل اصلی تهدید برای ابتلا به آرتروز است و تفکر رایج چنین بود که این ارتباط با وزن اضافی روی مفاصل همراه است. با این ‌همه، مدارک اخیر نشان ‌می‌دهد که علائم شیمیایی‌ در حال گردش در بدن، به ‌خطر آرتروز در بیماران چاق کمک می‌کند.

بایر اظهار کرد: چون ژن PPARdelta با مولکول‌های چربی فعال می‌شود، لیپیدهای موجود در غذای پرچرب ممکن‌ است به طور مستقیم این مسیر را فعال ‌کنند تا ژن PPARdelta اجازه تخریب غضروف را در مدل جانوری پیدا کند.

به گفته بایر، نتایج ‌این پژوهش همچنین نشان ‌می‌دهد که در آینده، تنظیم PPARdelta با تغییرات برنامه‌ غذایی روزانه و نه از ‌طریق داروها، ممکن‌ است راهبردی برای پیشگیری از آرتروز باشد.

این تحقیق به ‌صورت آنلاین در مجله‌ Arthritis & Rheumatology منتشر شده است.

بی تو

زمستان می‌شود، من سرد و سرما می‌شوم بی‌تو
خدا ناکرده، خار چشم دنیا می‌شوم بی‌تو

تو که تنهاترین دل‌گرمی شب‌های یلدایی
سحر ناکرده امشب بغض فردا می‌شوم بی‌تو

زمستان می‌شود، شهر از مسافر می‌شود خالی
پرستو جان بیا که تک و تنها می‌شوم بی‌تو

پرستو جان بیا که دم به دم بی‌تو غمی دارم
بیا که توته سنگ طور سینا می‌شوم بی‌تو

برایت گفته باشم، هر چه زود از شهر می‌کوچم 
و صحرا گرد عاشق، سوی صحرا می‌شوم بی‌تو

***
سرم از درد دلتنگی به دامان که بگذارم؟
عزیزم زود خواهی دید، رسوا می‌شوم بی‌تو

آثار حکیمی