منز: بلان با من شوخی‌های بسیار زشتی کرد

مهاجم فرانسوی تیم فوتبال آ ث میلان در اظهار نظر تازه‌ای گفت: بلان با من شوخیهای بسیار زشتی می‌کرد.

Jérémy Ménez/ Paris-SG.blogfa.com

به نقل از پایگاه خبری کالچونیوز جرمی منز مهاجم جدید فوتبال آ ث میلان بعد از جدایی از تیم پاریس سن ژرمن در جمع روسونریهای در مصاحبه‌ای مطبوعاتی گفت: من در تیم میلان دوباره توانستم عشق و علاقه به بازی کردن را در خود زنده کنیم. متاسفانه من در سالی که پشت سرگذاشتم این احساس را از دست داده بودم و نمی‌توانستم مثل آن زمانی که انگیزه‌ام برای کسب موفقیت بسیار بالا بود پیش رفته و قدرتم را بکاربگیریم. در آن زمان روسای باشگاه پاریس سن ژرمن از من خواستند تا قرارداد خود را با این باشگاه تمدید کرده و به کار خود به صورت طولانی مدت ادامه دهم ولی واقعیت این بود که من نمی‌توانستم در آن شرایط که داشتم به فعالیتم ادامه دهم و در پاریس سن ژرمن بمانم ولی برای همین این پیشنهاد را قبول کردم و تصمیم به جدایی از این تیم گرفتم. من دوست نداشتم بازیکن ذخیره باشم برای همین باید از زمین بازی حاضر می‌شدم و فعالیت می‌کردم و این  شرایط برای من در تیم پاریس سن ژرمن فراهم بود. هنوز هم خیلی متاسفم که به این شکل از پاریس سن ژرمن جدا شده و به تیم دیگری پیوستم. من در تیم پاریس سن ژرمن چیزهای بسیار زیادی یاد گرفته بودم و این نکته‌ای است که با صدای بلند آن را اعلام کرده و هرگز نمی‌توانم آن را انکار کنم. در آن زمان بسیاری از رسانه‌های خبری اعلام کردند که من با بلان سرمربی تیم به مشکل برخورد کرده‌ام و درست به دلیل همین مشکلات است که شرایط بازی در این تیم برایم فراهم نیست اما واقعیت آنچه که رسانه‌های خبری می‌گفتند نبود. من هرگز در طول فعالیت حرفه‌ای در دنیای فوتبال با هیچ مربی‌ای به مشکل برخورد نکرده بودم و با لوران بلان هم مشکل نداشتم فقط او زمانیکه سرمربی تیم ملی بود با من شوخی بسیار زشتی کرد. البته من سعی کردم بعد از شوخی او واکنش خاصی نشان ندهم. در زمان آنچلوتی هم با وی مشکل خاصی نداشتم و همه چیز خیلی خوب و عادی سپری می‌شد.

وی در ادامه افزود: در گذشته روسای باشگاه پاریس سن ژرمن برای اینکه مرا از تیم رم خریداری کنند رقمی معادل هشت میلیون یورو پرداخت کردند من هم تمام توان و تلاش خود را بکار گرفتم تا بتوانم پاسخگوی اهداف تعریف شده در باشگاه باشم. در ادامه هم توانستم کاملا موفق پیش‌روم به طوری که عملکرد من در مقایسه با دیگر بازیکنان بسیار خوب بود و من تا حد بسیاری زیادی توانسته بودم انتظارات هواداران و اعضای کادر فنی را برآورده سازم. سیاست باشگاه پاریس سن ژرمن سیاستی خاص است. روسای این باشگاه علاقمند به استفاده از بازیکنان خارجی هستند و این در حالی بود که من یک فوتبالیست فرانسوی محسوب می‌شدم بنابراین طبیعی بود که در چهارچوب این سیاست جایی نداشتیم.  من مثل بسیاری از بازیکنان خارجی که بعد از پیوستن به تیم پاریس سن ژرمن در صفحه‌های اجتماعی خود مثل توئیتر و اینستاگرام از زیباییهای شهر پاریس چیزی نمی‌نوشتم زیرا پاریس برای من تازگی نداشت. تمامی این شرایط در ادامه دست به دست هم دادند تا زمینه جدایی من از تیم فوتبال پاریس سن ژرمن فراهم شده و از من از این تیم جدا شوم و کارم را در جای دیگری از سر بگیرم بلان تحت هیچ عنوان حاضر به استفاده از من و تواناییهایم در تیم خود نبود و من دیگر نمی‌توانستم با این شرایط به جلو حرکت کنم. حالا شرایط حضورم فراهم شده و موقعیت بسیار خوبی در جمع روسونریها دارم و توانسته‌ام به فرد جدیدی تبدیل شوم و دنیای تازه‌ای را هم تجربه نمایم و از موقعیت خود احساس رضایت بسیار زیاد می‌کنم و امیدوارم که بتوانم مهره موثری برای این تیم بوده و رضایت هواداران را جلب کنم.

مرتضی پاشایی، عاشق زندگی بود

گفت و گو با «ناصر پاشایی» وقتی مهیا شد که در تکاپوی تاسیس بنیاد خیریه ای به نام پسرش برای کمک به بهبود اوضاع سرطانی ها بود. گفت و گو با «ناصر پاشایی» وقتی مهیا شد که در تکاپوی تاسیس بنیاد خیریه ای به نام پسرش برای کمک به بهبود اوضاع سرطانی ها بود. از پدر «مرتضی پاشایی» راجع به جزییات دوره بیماری او پرسیدیم: پدری که با هر بار پلک زدن، انگار حضور فرزندش را تجسم می کند. در این گفت و گو عموی مرتضی، منصور، نیز با بعضی توضیحات همراه ما بود.
چطورشده که پسرتان فهمید سرطان دارد؟
مرتضی به نوع غذا خوردنش حساس بود و توجه داشت. حواسش به خاصیت ها و نیازهای غذایی بود و بدغذایی نمی کرد. در طول ۱۰ سال گذشته دو، سه بار به خاطر ناراحتی معده به پزشک مراجعه کرده بود اما هربار با قرص و شربت رفع می شد و تشخیص خاصی مبنی بر بیماری وجود نداشت. ناراحتی معده، معمولی بود و آزمایش ها سطحی، شراط طوری نبود که وضعیت را جدی بگیرد اما آذرماه پارسال که دوباره دچار رفلاکس معده شد و ترش می کرد، علی لهراسبی به او گفت به نظرش باید حتما چکاپ انجام بدهد.
پس این بار شرایطش طوری بود که اطرافیان متوجه ناراحتی شدیدش بشوند.
بالاخره وضعیتی بود که دوستش به او گفت با این وزن کم، به نظر می آید مشکل جدی داری. بعد هم نزد پزشکی رفتند که او معرفی کرد و آزمایش ها انجام شد. بعد از آزمایش ها و کارهای تشخیصی، دکتر بدون آگاهی قبلی، مستقیما به خودش گفت که تومور معده داری که به علت بزرگ شدن، خیلی از بخش های بدن را نشانه رفته و خود معده آب آورده است. گفت که حداکثر دو، سه ماه زنده می مانی و رفتنی هستی.
اولین واکنش مرتضی به این خبر ناگهانی چه بود؟ آن هم در شرایطی که دکتر مستقیماً به خودش گفته بود.
روش دکترش این بود که بیمار از شرایط بیماری و میزان گسترش آن خبردار باشد. خب، او هم به طور طبیعی ابتدا ناراحت شد و کمی در خودش فرو رفت اما بعد از نیم ساعت گفت حالا که اتفاق افتاده باید با این بیماری مبارزه کنم. همانجا تصمیمش را گرفت.
خانواده چه واکنشی نشان دادند؟ به هر حال به طور ناگهانی از بیماری مرتضی خبردار شدید.
ما هم شدیدا ناراحت شیدم. حتی برادرش مصطفی که این ماه ها همراهش بود آن موقع سر عمل مرتضی بیهوش شد اما خودش روحیه محکمی داشت. او را که می دیدیم، روحیه می گرفتیم؛ اگر روحیه پسرم نبود ما بیشتر ضربه می خوردیم.
اینکه گفت «با بیماری مبارزه می کنم» را چه طور انجام داد؟
مرتضی روحیه متعادل و واقع نگری داشت. به شرایط اعتراضی نمی کرد. چون اگر این طور بود در رفتارش ناامیدی و افسردگی دیده می شود اما همه یازده ماه پیش از فوتش را با اراده و قدرت پیش برد. همان روزهای آخر هم که دیگر امکان و توان حرف زدن نداشت و با اشاره به حرفه ها واکنش نشان می داد، دوستانی که کنارش بودند جمله خودش را به او می گفتند که اگر هنوز می گویی «می خواهم مبارزه کنم»، دست مان را فشار بده و مرتضی باز هم دست شان را فشار می داد. البته پیش آمده بود که به طور مثال در روزهای آخرین دوره بستری اش بگوید: «دیگر فایده ای ندارد، دارم می میرم». اما همان ماه هایی را که برخلاف انتظار پزشکان دوام آورد، بعد از لطف الهی، نتیجه حفظ روحیه و تعادلش بود.
با این اوضاع وضعیت زندگی اش چه تغییری کرد؟
مرتضی می گفت می خواهم از لحظه لحظه زندگی ام لذت ببرم. نهایت تلاشش را هم می کرد با وجود بی حالی و ناخوشی ناشی از شیمی درمانی، سعی می کرد دردش را به دیگران نشان ندهد؛ حتی به برادرش که شبانه روز همراهش بود.
شرایط کاری اش چه طور شد؟
خب، در این مدت تعداد کنسرت ها و اجراهایش را سه، چهار برابر کرد. می گفت فرقی ندارد ۳۰ ساله باشم یا ۸۰ ساله، همه تلاشم را می کنم. در بعضی کنسرت های دو، سه سئانس اجرا داشت که بین آنها تحت مراقبت پزشکی قرار می گرفت.
تجویز پزشک برای سیر درمانی چه بود؟
آزمایش ها توسط دوستانش به چندین دکتر دیگر هم نشان داده شد، برای کانادا هم که می گفتند پیشرفت های خوبی در زمینه بهبود سرطان دارد، ارسال شد اما دیگر فایده ای نداشت. تا همین حد که می شد و لازم بود، امکانات پزشکی و دارویی در دسترس بود. یک دوره ۸ تایی و یک دوره ۶ تایی شیمی درمانی کرد. دستور پزشک این بود که از یک رژیم غذایی خاص شامل مواد غذایی ارگانیک استفاده کند. مادرش برای این موضوع خیلی زحمت کشید اما به خاطر مسافرت ها از این رژیم پیروی صددرصد نمی کرد.
به طور طبیعی مراقبت های خانواده در سفر مهیا نبوده است.
بله و البته مرتضی قدر این توجه و مهر را می دانست. آخرین غذایی که قبل از آن چند روز آخر خورد، بیسکوییت و چای بود. از محافظش خواست برایش بیسکوییت مادر بگیرد و مثل بچگی هایش آن را از دست مادرش بخورد.
این حجم زیاد کار و رفت و آمد، ضعیف ترش نمی کرد؟
مرتضی خودش دائم راجع به سرطان مطالعه می کرد. بیماری اش از نوعی بود که یادم است در یکی از جلسات، تیم پزشکی گفتند ۵ نفر در دنیا با این سن و شرایط دچارش شده اند. برای همین درمان ها قطعی تلقی نمی شد. البته شیمی درمانی اثربخش بود و اندازه تومور را به حداقل ممکن رسانده بود. امیدوار بودیم که به بهبودی می رسد و شاید یک عمل کوچک لازم باشد یا حتی پرتودرمانی کفایت کند. اما اوایل آبان از ناحیه کمر و شکم دچار درد بود و حالش بدتر شد. گفتند به متاستاژ استیج چهار رسیده است و کبد، ریه، طحال و مغز استخوان را درگیر کرده است.
آن زمان هم مشغول برنامه ریزی کنسرت ها بود.
بله، در مصاحبه هایش می گفت که تغییری در زندگی ام نداده ام و به کارهایم می رسم. حتی در آخرین دوره بستری، وقتی نزد دکتر می رفت باورش نمی شد بستری بشود. بستری هم که شد می گفت دو، سه روزه می آیم بیرون. داشت برنامه های خارج از کشورش را هماهنگ می کرد.
کنسرت ها هم مثل شیمیدرمانی انرژی زیادی از مرتضی می گرفت. نگران نبود درمان نتیجه ندهد؟
علت اینکه دوام آورد، اجرای کنسرت بود. انرژی از دست می داد اما چندین برابر آن انرژی را از مردم می گرفت. ممکن بود با استراحت، ارتباطش با کار و مردم که قطع شود، روحیه اش از دست برود.
نظر پزشک معالج هم همین بود؟
واقعیت این است که بیمار در وهله اول دستور پزشک هرچه باشد، باید آن را انجام دهد و خوددرمانی نکند.
نتایج علمی راجعه به درمان، اثبات شده و هزاران تحقیق پشت سر خود دارد. وقتی پزشک دستورالعملی می دهد راجع به استراحت، شرایط سکونت، تغذیه و چیزهایی مثل این، باید بیمار انجام بدهد اما مرتضی انرژی ای را که برای کار صرف می کرد به خودش برمی گشت. برنامه هایش را با نظر پزشک هماهنگ می کرد. دکتر توکلی می گفت انرژی خودش باعث شده تا این حد با مرتضی ارتباط روحی برقرار کنم. می گفت هر روز با صدای مرتضی از خانه بیرون می آیم. ارتباط عاطفی با پزشک روی بیمار خیلی اثر دارد و اینها هم بسته به نگاه مرتضی به زندگی بود. می خواست براساس مضومن آن حدیثی زندگی کند که می گوید انگار فرد همین فردا می میرد و شاید هم سال ها زنده بماند. ما در خانواده مورد سرطان نداشتیم، بسیاری از مردم هم تا درد واقعا نیاید، نشانه را نمی شناسند و جدی نمی گیرند که برای درمان اقدام کنند.
ماهنامه همشهری تندرستی

این پستو فقط به عشق پرسپولیسیا گذاشتم

دوستانی که مایلن در مورد دربی 78 که پرسپولیس 9نفره شد و بازی 0-0 تموم شد بدونن حتما بخونن این پستو

این پستو از منبع های معتبر واستون جمع کردم بازیکنای اون زمان کیسه هم ستار همدانی.علی لطیفی.پاشازاده.نیکبخت واحدی.داداش زاده.سهراب بختیاری زاده.محمد نوازی.علیرضااکبرپور.فردملکیان.زرینچه و فرهاد مجیدی
بازیکنای پرسپولیس: داوود فنایی.نادرمحمدخانی.بهروز رهبری فرد.افشین پیروانی.هاشمی نسب.اسماعیل حلالی.هادی مهدوی کیا.حمید استیلی.ادمون بزیک.پایان رافت.علیرضا امامی فر
علی پروین: تصریح کرد: «حرف‌های زیادی از گذشته و درمورد دربی سال 78 شنیدم، دوست ندارم به آن زمان برگردم که بگویم چرا 9 نفره شدیم، اما مردم بدانند در دربی بزن و نزن نداریم حالا تیمی می‌خواهد 9 نفره باشد 8 نفره یا 11 نفره، هر دو تیم دوست دارند پیروز زمین باشند و بعید می‌دانم کسی به کسی رحم کند.»

وی افزود: «یادم است حدود 10-15 سال نتایج دربی مساوی می‌شد، همه می‌گفتند تبانی در میان است و از این و آن طرف سفارش می‌کنند که به خاطر سازمان تربیت بدنی، فوتبال و مملکت، بازی مساوی شود که اصلاً اینطوری نبود. ما که اینهمه در پرسپولیس بودیم سفارش و از این حرف و حدیث‌ها برای دربی نشنیدیم و همیشه هم برای برد به میدان رفتیم، حالا آنهایی که شنیده‌اند ما بی خبریم.»
________________________
در آن بازی، پرسپولیس در نیمه نخست با اخراج اسماعیل حلالی و نادر محمد خانی 9 نفره شد و در اواخر نیمه اول و تمام نیمه دوم در زمین خود به دفاع پرداخت، اما استقلال نتوانست دروازه این تیم را باز کند. عمر المهنا، داور عربستانی این دیدار در نیمه دوم بسیار هیجانزده بود و عملکرد قابل انتقادی داشت.
افشین پیروانی چندی پیش نیز اظهار داشت: در آن شرایط طبیعی بود که همه فکر کنند پرسپولیس نتیجه بدی می گیرد. بعضی هم منتظر بودند که این اتفاق روی دهد. حتی وقتی یکبار که کنار زمین رفتم، علی پروین به من گفت: اصلا جلو نکشید و عقب بمانید تا گل نخوریم. اگر در این شرایط یک گل بخوریم، کار تیم تمام است.
پیروانی افزود: در رختکن هم پروین گفت تصمیم داور درست بوده ولی ما جبران کردیم.
در هر حال، همانگونه که چند بازیکن آن زمان استقلال و پرسپولیس اشاره کرده اند، آن بازی و آن نتیجه، مربوط به گذشته است و به خاطره بدل شده، اما سخنان اخیر فتح الله زاده و فائقی، نه تنها هیچ امتیاز و نکته مثبتی در بر ندارد، بلکه هر دو مدیر تیری به سمت خود پرتاب کرده اند. به ویژه آن که فتح الله زاده باید به هواداران تیمش توضیح دهد که چرا برخلاف رفتار سرسختانه و قاطع علی پروین، او منفعلانه عمل کرده و با تسلیم شدن برابر مصلحت جویی مقام بالاتر از خود، زمینه تحقیر هواداران استقلال را فراهم کرده و آیا بازهم در شرایط مشابه، تن به عتاب و دستور مقام بالاتر می دهد؟

ولخرج‌ترین گردشگران جهان را بشناسید

بررسی‌ها نشان می‌دهد، عربستانی‌ها در سال ۲۰۱۴ ولخرج ترین گردشگران جهان بوده‌اند.
 
بررسی‌های یک موسسه بین المللی فعال در حوزه صنعت گردشگری که مقر آن در شهر  لندن، پایتخت تنگلیس قرار دارد نشان می‌دهد که بررسی‌ها نشان می‌دهد که گردشگران عربستانی در سال گذشته  میلادی ولخرج‌ترین گردشگران جهان بوده‌اند.

بر اساس این گزارش گردشگران عربستانی در سال ۲۰۱۴ حدود ۱۴ میلیارد پوند در کشورهای دیگر هزینه کرده اند  که در این میان سهم انگلیس چشمگیر بوده،  این در حالی است که با توجه به حذف نیاز به ویزا برای سفر گردشگران چهار  کشور عربی امارات، عمان، قطر و کویت به انگلیس، از ماه‌ها قبل سیل گردشگران عرب به انگلیس سرازیر شده و پیش  ‌بینی می‌شود در ماههای آتی نیز با حذف نیاز به ویزا برای گردشگران عربستانی، تعداد گردشگران عربستانی این کشور  نیز افزایش چشمگیری یابد.
 
در این میان لندن شهر مورد علاقه گردشگران کشورهای عربی حوزه خلیج‌ فارس و به ویژه گردشگران عربستانی بوده و  در فصل تابستان بدلیل داشتن آب و هوای معتدل، به مقصد نخست گردشگران عرب تبدیل می شود.

اقلیت مسلمان انگلیس یکی از بزرگترین اقلیت‌های مسلمان ساکن غرب اروپا است و شهر لندن به یکی از مقاصد توریستی  نمونه در این زمینه تبدیل شد که خدمات خوبی را به گردشگران روزه‌دار ارائه می‌دهد و آنها در طول سفر احساس  آسایش و امنیت می‌کنند.

بر اساس برآوردها گردشگران عربستانی که تعداد آنها در سال گذشته میلادی حدود ۵ میلیون نفر بود در هر سفر به‌طور  متوسط ۴۵۰۰ پوند در انگلیس خرج می ‌کنند که ۶ برابر گردشگران کشورهای غربی است.

از سوی دیگر در این شرایط کشورهای مختلف و بویژه کشورهای غیر مسلمان در راستای توسعه گردشگری حلال سعی  دارند که شرایط مناسبی را برای گردشگران عربستانی که در بیشتر مواقع بصورت گروهی سفر می‌کنند، فراهم کنند که  از آنجمله می توان به نصب علائمی روی دیوار هتلها برای نشان دادن جهت قبله، جدول اوقات شرعی و آدرس مساجد  اشاره کرد.

همچنین در این گزارش گردشگران استرالیایی با هزینه کردن ۲۷۰۰ پوند در هر سفر و گردشگران چینی با  هزینه  کردن ۲۵۴۰ پوند در هر سفر در رتبه های بعدی ولخرج‌ترین گردشگران جهان قرار گرفتند.

معیارهایی برای انتخاب شغل

کد مطلب: 24048

تاریخ انتشار : چهارشنبه ۳ اردیبهشت ۱۳۹۳ ساعت ۰۹:۵۹

 

حدود ۷سال پیش ازدواج کردم. شوهرم مدام شغلش را عوض می‌کند، برای همین اوضاع مالی خوبی نداریم. او به حرف من گوش نمی‌کند و خانواده‌اش مرا سرزنش می‌کنند لطفا کمکم کنید.

 

 

با توجه به اینکه حدود ۷سال از ازدواج شما می‌گذرد انتظار می‌رود همسرتان شغل ثابتی را برای خود انتخاب کرده باشد و به آن ادامه دهد. داشتن تخصص و یا مهارتی خاص برای مشغول شدن به کار مهم است. در صورتی که همسرتان در زمینه خاصی علاقه‌مند و یا ماهر است، بهتر است به‌‌ همان کار مشغول شود. چرا که‌‌ همان طور که عنوان کردید تغییر مداوم شغل مشکلات خاصی را در پی دارد. همچنین اگر همسرتان از نظر سنی هنوز در شرایط یادگیری قرار دارد می‌تواند با استفاده از آموزش‌های مراکز معتبر فنی و حرفه‌ای و یا... مهارت لازم را کسب کند و مشغول به کار شود. مراجعه به مراکز کاریابی و استفاده از خدمات این مراکز نیز بی‌تاثیر نخواهد بود.

این نکته را هم به یاد داشته باشید که هر شخص در زندگی مسئول انتخاب‌های خود است، چنانچه شما آنچه را که در توان داشته‌اید برای هدایت همسرتان و بهبود شرایط زندگی مشترکتان انجام داده‌اید، تقصیری متوجه شما نخواهد بود.

در ابتدا به تفاوت تعاریف شغل، کار و حرفه اشاره می‌کنم و در ادامه به معیارهای انتخاب شغل می‌پردازم که امیدوارم این معیار‌ها به همسرتان در انتخاب شغلی بهتر کمک کند:

کار: فعالیتی دائمی که به تولید کالا و یا خدمات منتهی می‌شود و فرد دستمزد دریافت می‌کند. دائمی بودن، تولید و دریافت دستمزد از ویژگی‌های اساسی کار است.
حرفه: مجموعه کارهایی که فرد در طول زندگی خود به آن مشغول است.
شغل: به موقعیت‌های شبیه به هم در یک موسسه، اداره یا کارگاه اطلاق می‌شود.

معیارهای انتخاب شغل: هنگامی که فرد تصمیم به انتخاب شغل می‌گیرد لازم است این نکات را درنظر بگیرد:

۱ - توانایی ذهنی: مشغول شدن به هر شغلی به میزان معینی از رشد و توانایی ذهنی نیاز دارد. توانایی ذهنی برای انتخاب، آمادگی و اشتغال موفقیت آمیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

۲ - استعداد: مشاغل مختلف به استعدادهای خاص و معینی نیاز دارند. به طور کلی موفقیت در هر شغلی به چندین استعداد نیازمند است. استعداد نحوه و میزان یادگیری فرد را در زمینه‌های گوناگون مشخص می‌کند.

۳ - رغبت: و یا به عبارتی‌‌ همان ترجیح‌ها و موارد دوست داشتنی که فرد در مدت زمانی معین به آن می‌اندیشد، به انجام آن می‌پردازد و از آن لذت می‌برد.

۴ - شخصیت: به مجموعه‌ای از استعداد‌ها، طرز فکر‌ها، خصوصیات جسمانی، نیاز‌ها، خلق و خو و.... فرد گفته می‌شود. آگاهی از خود و توجه به ویژگی‌های شخصیتی در انتخاب بهتر شغل موثر است.

۵ - توجه به واقعیت: این معیار با معیارهای قبلی ارتباط مستقیم دارد؛ به این معنا که در صورتی که فرد در شناخت خود، استعداد‌ها و.... به واقعیت توجه نکند در انتخاب شغل با مشکل مواجه خواهدشد.

۶ - عوامل محیطی: توجه به فرهنگ خانوادگی، طبقه اجتماعی و حتی محل زندگی فرد از لحاظ امکانات نیز در انتخاب شغل موثر است.

درنظر داشته باشید بنانهادن زندگی بر اساس درآمد و توجه به سطح توقعات فردی می‌تواند زندگی راحت‌تر و بی‌دغدغه تری را برای شما فراهم کند. همچنین علاقه به پیشرفت و میل به بهتر کردن شرایط زندگی و تلاش برای دستیابی به آن نیز کمک رسان خواهدبود. 

(سیمین قربانی -کار‌شناس ارشد مشاوره خانواده/خراسان)