کدام قلب درد واقعا درد قلبی است؟!

آنژین نتیجه مستقیم نرسیدن خون کافی به عضله قلب است... همین چند سال پیش بود که بیماری سارس در شرق آسیا شایع شد. رسانه های داخلی و خارجی چنان از این بیماری با آب و تاب می گفتند که برای خیلی ها این گونه تداعی شد که طاعون دیگری در راه است و نسل انسان در حال انقراض است. چندی از این ماجرا گذشت. آب از آب تکان نخورد و مشخص شد که سارس هم قابل پیشگیری و کنترل است اما هم اکنون بیماری های قلبی در کشور بیداد می کنند و هیچ کس از آنها دم نمی زند. اگر حرفم را باور ندارید سری به سی سی یو و بخش های قلب بیمارستان ها بزنید و با چشمان خودتان ببینید که سن بیماری های قلبی در کشورمان چه قدر کاهش یافته است و چه جوان هایی با این بیماری دست و پنجه نرم می کنند. آن وقت باور خواهید کرد که بیماری های قلبی از سارس و وبا خطرناک تر هستند اما به فراموشی سپرده شده اند. آشنایی بیشتر با بیماری های قلبی می تواند جامعه را در برابر این مشکل توانمند سازد.
به همین دلیل به سراغ دکتر ارشمیدس صنعتی، فوق تخصص قلب وعروق و استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران رفتیم تا با علایم و نشانه های درد قلبی آشنا شویم.
درد قلبی یا همان آنژین قلبی یک بیماری است یا نشانه بیماری؟
درد قلبی یک علامت است و نه یک بیماری. این درد به صورت احساس خفگی، تنگی نفس، فشار یا گرفتگی است که اغلب مرکز آن پشت استخوان جناغ سینه است و ممکن است به گلو، فک یا دست انتشار یابد. البته این درد گاهی به دنبال ورزش یا فشار روانی نیز نمود پیدا می کند.
علت این دردها چیست؟
این حالت می تواند در اثر انقباض سرخرگ های کرونر ایجاد شود اما احتمال بیشتری دارد که به علت تصلب شرایین (حالتی که سرخرگ ها به وسیله رسوبات چربی باریک شده اند) روی دهد. اگر حملات درد به طور مکرر و بدون انجام فعالیت جسمی رخ دهند ممکن است یک نشانه هشدار دهنده از قریب الوقوع بودن حمله قلبی باشند بنابراین به درمان سریع نیاز دارند.
این دردها چه قدر طول می کشند؟
احساس ناراحتی اغلب از دو تا پنج دقیقه طول می کشد. همان طور که اشاره کردم درد ممکن است شدید باشد و همراه با احساس فشار در پشت استخوان جناغ و انتشار به دست یا فک باشد. گاهی اوقات بیماران آن را به صورت احساس سنگینی، تنگی یا سوزش توصیف می کنند. درد ناشی از مشکل قلبی ممکن است در سایر قسمت های بدن احساس شود یعنی مغز شما محرک های درد را با هم اشتباه می گیرد. در نتیجه شما به جای قفسه سینه، در حلق، فک یا دست ها دچار احساس ناراحتی می شوید.
درد قلبی چه ویژگی هایی دارد؟
این دردها اغلب با اعمالی از قبیل بلند کردن یک جسم سنگین، فعالیت جنسی یا ورزش شدید ایجاد شده و بیشتر با استراحت تسکین می یابد. سرمای بیش از حد یا احساساتی مانند ترس، عصبانیت، اندوه و ناامیدی شدید و همچنین خوردن یک وعده غذای سنگین می توانند دیگر علل مسبب درد باشند. آنژین نتیجه مستقیم نرسیدن خون کافی به عضله قلب است. هنگام فعالیت بدنی قلب شما که ناگزیر است فعالیت خود را افزایش دهد به اکسیژن بیشتری نیاز پیدا می کند. اگر سرخرگ های کرونر تغذیه کننده قلب، تنگ بوده و قادر به تامین جریان خون بیشتر و برآوردن این نیاز نباشند اعصاب قلب پیغام درد را به مغز شما ارسال می کنند.
دردهای قفسه سینه یا همان آنژین چه تفاوت هایی با یکدیگر دارند؟
درد قفسه سینه (آنژین) ممکن است برای مدتی طولانی، دارای یک الگوی قابل پیش بینی باشد که به آن آنژین پایدار می گویند اما اگر الگوی درد جدید باشد یا تعداد دفعات حمله در حال افزایش باشد به آن آنژین ناپایدار گفته می شود. آنژین ناپایدار به ویژه وقتی در زمان استراحت روی دهد ممکن است هشداری از یک حمله قلبی قریب الوقوع باشد. در این حالت باید بی د رنگ برای درمان اقدام کرد. نوع سوم درد قفسه سینه نیز آنژین متغیر نام دارد که به علت انقباض عضلات دیواره سرخرگ های کرونر روی می دهد.
چه طور این انواع آنژین را تشخیص دهیم؟
اغلب بر اساس شرح حال بیمار درباره ناراحتی قفسه سینه و چگونگی شروع درد به وجود آنژین مشکوک می شویم. هیچ روش آزمایشگاهی خاصی برای تشخیص نوع آنژین وجود ندارد. پزشک ممکن است برای آگاهی از اتمام حمله یا ادامه وقوع آن یک نوار قلب تهیه کند.
در صورت ابتلا به آنژین قلبی یا درد قلبی قفسه سینه چه کار کنیم؟
ابتدا فعالیت خود را که به حمله شتاب می بخشد، متوقف کنید. این کار فشار وارده به قلب و نیاز به اکسیژن بیشتر را کاهش می دهد. درد و سایر علایم شما احتمالا در عرض تنها چند دقیقه بهبود می یابد. اگر احساس ناراحتی پس از چند دقیقه قطع نشد یا شدت یا تناوب حملات افزایش یافت سریع به اورژانس مراجعه کنید. یکی از نخستین اقدامات در درمان درد قلبی، تعدیل عامل تحریک کننده یا تشدید کننده درد است.اگر سیگار می کشید آن را قطع کنید. در صورت داشتن اضافه وزن آن را کاهش دهید. حذف چاقی یا سیگار علایم شما را کاهش داده و یا حتی از بین می برد. ورزش و رژیم غذایی کم چربی و کم کلسترول در حفاظت سرخرگ های شما از تنگی بیشتر مفیدند.
با توجه به گفته های شما این سوال پیش می آید که افراد مبتلا به آنژین می توانند ورزش کنند یا خیر؟
ابتلا به آنژین، دلیلی برای محدود کردن فعالیت نیست. در حقیقت، ورزش نقشی کلیدی در کنترل این وضعیت دارد. ورزش باید با محدودیت های تحمیل شده به علت درد سازگار باشد و انجام آن اغلب پس از تحت کنترل درآمدن آنژین به وسیله دارو توصیه می شود. پزشک با در نظر گرفتن علایم شما می تواند در تعیین میزان مناسب ورزش به شما کمک کند. اگر آنژین شما ناپایدار شده است یعنی درد به دفعات بیشتری روی می دهد، راحت تر از قبل برانگیخته می شود یا شدیدتر یا طولانی تر شده است، پیش از مشورت با پزشک تان، هیچ برنامه ورزشی را آغاز نکنید.
از چه داروهایی استفاده کنیم؟
نوع داروهایی که پزشک تان تجویز می کند به علایم ویژه شما بستگی دارد. نیتروگلیسیرین یکی از داروهایی است که در درمان حمله حاد آنژین پایدار استفاده می شود. این دارو سرخرگ های کرونر را باز کرده و اجازه می دهد خون بیشتری به عضله قلب جریان یاید. اغلب این دارو به صورت یک قرص زیر زبانی مصرف می شود. اگر پزشک برای شما نیتروگلیسیرین تجویز کرده است آن را تازه نگه دارید چون فرم قرصی آن قدرت اثر خود را در عرض چند ماه از دست می دهد. در ضمن قرص را دور از نور مستقیم خورشید نگهداری کنید زیرا نور سبب تضعیف اثر دارو می شود.
برخی اوقات مبتلایان به آنژین سر و کارشان به جراحی می افتد. نظر شما چیست؟
اگر باوجود مصرف دارو باز هم درد قفسه سینه ادامه یابد یا به دفعات بیشتر یا با درد شدیدتری روی دهد ممکن است پزشک تصمیم به انجام آنژیوگرافی عروق کرونر بگیرد تا ساختمان این عروق را مشاهده کند. با این آزمایش پزشک درمی یابد آیا شما بیمار مناسبی برای انجام آنژیوپلاستی کرونر یا عمل بای پس سرخرگ کرونر هستید یا خیر.
هفته نامه سلامت

زالو و حجامت

بسم اللّه الرّحمن الرّحیم
 و صلّی الله علی محمّد و آله الطّاهرین و لعنه الله علی اعدایهم اجمعین

«زالــــو»؛ جرّاح کوچک!
 


درآمد: مقاله پیش رو، متنی است که من در مطب در اختیار بیماران علاقمند و کسانی که زالو می اندازند قرار می دهم و نقش زیادی در ارتقای اطّلاعات علمی ایشان و تصحیح باورهای عامّه نسبت به زالو داشته است. امیدوارم برای شما هم قابل استفاده باشد.


زالو کرمی است لزج، چسبنده و خون آشام و به دلیل این صفاتش، چندش آور و نفرت انگیز! در ادبیات ما «زالوصفت» به آدم هایی می گویند که از دیگران بهره کشی می کنند و در واقع به آنها می چسبند و خون آنها را می مکند. بیشتر ما از این جانور تصوّر نامانوسی داریم.  امّا آیا واقعاً زالو مستحق این همه لعن و نفرین است؟ لااقل، تاریخ طب گواهی می دهد خدمتی که زالو به نوع بشر کرده است بیشتر از تمام زیان هایی است که برای وی برمی شمارند.

معرّفی: زالوها نرم تنانی تک‌جنسی و عمدتا آبزی هستند که همگی زندگی انگلی دارند. از بین650 گونه شناسایی شده، تنها 50 نوع از آنها از خون پستانداران تغذیه می‌کند که زالوی پزشکی (medical leech) معروفترین آنهاست. این نوع زالوها که رنگ سبز زیتونی تا سبز لجنی و نوارهایی تیره در سطح پشتی خود دارند؛ پس از صید، مدتی در آب های صاف و تمیز نگهداری می شوند تا هر گونه آلودگی احتمالی آنها رفع شود و سپس برای مقاصد طبّی مورد استفاده قرار می گیرند.

تاریخچه زالودرمانی: سابقه زالودرمانی به حدود 3500 سال قبل در مصر می رسد و از 2500 سال پیش، در هند، یونان، روم، ایران و سپس در اروپا مورد استفاده قـرار گـرفته است. در کشور ما، اطبّای بزرگی چون رازی، ابـن سینا، و جرجانی، این روش را تایید و تشریح کرده اند. در حال حاضر، در کلینیکهای معتبر کشورهایی مانند چین، هند، روسیه، آمریکا، انگلیس و بسیاری دیگر از کشورها از زالو به طور گسترده و رسمی در مقاصد طبّی استفاده می شود؛ بـرای مثال:

1- جامعه جراحان انگلستان، کاربرد زالو پس از جراحی های پلاستیک و پیوند اعضاء( و حتی حین عمل جرّاحی) را پذیرفته است.

2- در روسیه و اوکراین، جهت رفع چروک صورت، کرم‌های آرایشی ساخته می شود که ماده موثره آن از زالو به دست می آید.

3-  در ژوین 2004 میلادی، سازمان غذا و داروی آمریکا(F.D.A)، واردات زالو برای مصارف پزشکی را مورد تایید قرار داد و امتیاز فروش زالو را در این کشور، به یک شرکت فرانسوی، اعطا کرد.

4- کشور ترکیه، مثل بانک خون، بانک زالو هم دارد.

5- قیمت صادراتی هر زالو 6-2 دلار است و کشورهایی مانند روسیه و انگلیس، از این راه، سالیانه میلیون ها دلار درآمد دارند و این در حالی است که مرغوب ترین زالوی طبّی، یعنی زالوی شرقی یا پارسی(hirudo medicinalis orientalis) به راحتی در ایران قابل تکثیر است.

روش اثر زالو: زالو با خونخواری خود، خون آلوده و فاقد اکسیژن را از عمق بدن خارج و همزمان، بزاق خود را که حاوی ماده ضدّانعقادی هیرودین و احتمالاً بیش از 100 نوع ماده فعّال دیگر  است به بدن تزریق می‌کند؛ یعنی دو عمل تصفیه و رقیق سازی خون را همزمان انجام می‌دهد. این سالم سازی خون، به کنترل عفونتها، عملکرد بهتر سیستم ایمنی بدن و افزایش اکسیژن رسانی به  بافت‌ها منجر می شود.

«هیرودین» که مادّه اصلی ضدّ انعقادی بزاق زالو است؛ نـسبت به داروی «هـپـاریـن» کـه از مـهمـترین موادّ ضدّ انعقادی مورد استفاده در پزشکی است؛ اثرات قویتر و اختصاصی تری دارد و در باز کردن عروق ـ و از جمله عروق کرونری قلب ـ بسیار موثّر است. از دیگر خواصّ اثبات شده بزاق زالو می توان به این موارد اشاره نمود:

خاصیت بی‌حس‌کنندگی و ضدّ دردی؛ خاصیت گشادکنندگی عروق؛ خاصیت ضدالتهابی و ضدلخته‌ای؛ خاصیت آنتی بیوتیکی(چرک خشک کنی).

کاربردهای درمانی زالو: در طبّ نوین، زالو، دارای کاربردهای درمانی گسترده ای است که برخی از مهمترین آنها عبارتند از: جرّاحی های پیوند اعضاء(برای برقراری خون عضو پیوندی) ؛ جرّاحی زیبایی و پلاستیک(جهت رفع چین و چروک پوست) ؛ ورم دست و پا (به خصوص ورم ناشی از مشکلات سیاهرگی) ؛ درمان بیماری هایی مانند واریس، بواسیر و واریکوسل؛ گرفتگی های عروقی(مثل بسته بودن رگهای قلب) ؛ خون مردگی های زیرپوستی و عضلانی؛ سیاه شدن اندام(قانقاریا) ؛ درد ساق و پاشنه پا؛ دردهای سیاتیکی؛ سردی، گزگز و مور مور شدن اندام؛ انـواع آرتروز؛ اسپاسم (گرفتگی) های عضلانی؛ جلوگیری از تشکیل لخته های سیاهرگی و لخته های عـروق قـلبی(به ویژه پس از سکته های قلبی یا مغزی و یا پس از باز کردن عروق قلبی با عـمل جـرّاحی، بالون زدن و ...) ؛ درمان کانون های عفونی در پوست، استخوان و حتّی قلب؛ برخی سرطان ها(به ویژه سرطان های پوستی) ؛ اصـلاح بـدرنـگی، چین و چروک و جوش ها و دمل های پوستی؛ اگزما های پوستی؛ سیاهی لب ها؛ سینوزیت؛ زخم های بستر و زخـم هـای عـروقـی(مثل زخـم هـای نـاشـی از قطع نخاع یا زخم های افراد دیابتی) ؛ التهاب و زخم معده؛ کولیت؛ برونشیت؛  التهاب و برخی سرطان های پروستات؛ التهابات کبد و کیسه صفرا؛ ترک اعتیاد به موادّ مخدر ؛ نازایی؛ ناباروری مردان؛ کاهش توانایی جنسی(Impotence)؛ الکلیسم؛ و ....

آیا زالو باعث انتقال هپاتیت و ایدز می شود؟ خیر؛ چرا که هر زالو تنها برای یک بیمار استفاده می شود و پس از جـدا شـدن از بـدن وی، مـعـدوم می شود؛ بنابراین امکان انتقال این بیماری ها وجود ندارد.

آمادگی ها و نکات مهمّ قبل از زالواندازی

1- برای اثربخشی بیشتر زالودرمانی، از چند روز قبل از زالواندازی، با مشورت پزشک معالج خود از داروهای ملیّن و مسهل استفاده نمایید. یک راه ساده این است که روزی یک قاشق غذاخوری خاکشی را در یک لیوان آب داغ ریخته کمی شیرین و میل کنید.

5- به دلیل طولانی بودن فرآیند زالواندازی و برای افزایش کیفیت کار؛ سعی کنید در ابتدای ساعت کاری درمانگاه مراجعه کنید.

4- قبل از مراجعه به درمانگاه، موضع مربوط را ابتدا با آب و صابون و سـپس بـا آب فـراوان بشویید چـرا کـه زالـوهـا بـه انواع «بـوها»- حتّی بوی عرق- حسّـاسند و هر گونه بویی(بـوی صـابـون، عـطـر، روغن های مالشی، اودکـلـن، مــوادّ آرایـشـی، ضدّ عفونی کننده ها مثل بتادین، الکل، ساولن و ...) باعث کاهش تمایل آنها در چسبیدن به پوست می شود. توصیه می شود از دو روز قبل از زالواندازی، از مواد فوق استفاده نشود.

5- از 12 ساعت قبل از زالواندازی از رابطه زناشویی بپرهیزید.

6- اگر محل زالواندازی موهای بلندی دارد، آنها را کاملا کوتاه کنید یا درصورت امکان بتراشید.

7- در هنگام مراجعه برای زالواندازی، روی موضع زالواندازی لباس های گشاد و راحت بپوشید. این کار، زالواندازی و پانسمان بعد از آن را تسهیل می کند.

8- در حالت ضعف، گرسنگی، تشنگی و بی حالی شدید، (و خانم ها، در ایّام عادت ماهیانه و بارداری) زالو نیندازید. زالواندازی بانوان در زمان شیردهی باید با توجّه به وضعیت جسمانی و تنها با توصیه پزشک انجام شود.

9- اضطراب باعث تنگ شدن عروق و کاهش تمایل زالوها به خونخواری می شود. پس در هنگام زالواندازیّ آرام و راحت باشید.

10- در صورت مصرف داروهـای رقیق کننده خون، (آسپرین، وارفارین، دی پریدامول و ....) پزشک را در جریان بگذارید.

11- افراد ذیل نباید زالو بیندازند:

- بیماران دچار هموفیلی یا سایر بیماری هایی که مشکل انعقادی و استعداد خونریزی طولانی مدّت دارند.

- افراد دچارکم خونی های شدید یا لاغری و ضعف مفرط یا کسانی که دوره طولانی بیماری های سخت را می گذرانند.

- مصرف کنندگان داروهای ضدّانعقادی: به تجربه برای ما ثابت شده که تنها مصرف وارفارین با زالواندازی تداخل دارد که برای رفع مشکل می توان 4-3 روز قبل از زالواندازی، مصرف آن را قطع و در صورت ضرورت، 3-2 روز بعد از آن، مصرف دارو را از سر گرفت.

- کسانی که سابقه تشکیل اسکارهای شدید و کلویید(گوشت اضافه) در محلّ زخم های خود دارند.

-کسانی که سابقه آلرژی های شدید دارند.

- افرادی که در زالواندازی های قبلی حسّاسیت شدید به بزاق زالو نشان داده اند.

-کسانی که خونریزی فعّال گوارشی یا سابقه خونریزی های شدیدی از این دست را دارند.

- افراد دچار ضعف سیستم ایمنی(مثل ایدز و ...) یا کسانی که مدّت زیادی است از داروهای کورتونی استفاده می کنند.

12- مرض قند، نه تنها مانعی برای زالواندازی  نیست بلکه افراد دیابتیک، از زالواندازی فواید بسیاری می برند.(مثل درمان زخم های دیابتی، ناتوانی های جنسی، مشکلات چشمی، سردی یا سوزش پاها و ...)

نکات مهمّ در زمان زالواندازی

1- بـسیار پسندیده است که زالواندازی نیز با تـوجّـه بـه « خـداوند متعال» به عـنوان شـفادهنده بـیماری ها؛ وضو داشتن، صدقه دادن و قرایت آیه الکرسی انـجام شود.( درمانگاه طبّ اسلامی، به نیابت از مراجعه کنندگان محترم، اقدام به پرداخت صدقه می کند.)

2- در مورد زمان های مناسب برای زالواندازی، شاید بهتر باشد که مطابق با زمان های توصیه شده برای حجامت که در احادیث شریف حضرات معصومین(علیهم السّلام) وارد شده است، عمل شود.

3- درشتی و ریزی و تعداد زالوی مورد استفاده در هر بیمار، باید از سوی پزشک و با توجّه به عواملی ازجمله نوع بیماری، مزاج، بنیه بدنی، سن، جنس و نوع تغذیه شخص، برآورد شود. هرگز پزشک را برای افزایش تعداد زالوها یا استفاده از زالوهای درشت تر یا ریزتر، تحت فشار نگذارید.

4- فواصل زالواندازی نیز باید از سوی پزشک و با توجّه به عوامل فوق الذّکر مشخّص شود. همچنین بین زالواندازی و اقداماتی مانند فصد یا حجامت هم باید فاصله مناسبی لحاظ شود در غیر این صورت ممکن است بیمار دچار عوارض شدیدی شود.

5- محل چسبیدن زالو روی پوست، به شکل Y است. ماده بی‌حسی تزریق شده توسط زالو، سبب کاهش درد، حین نیش زدن و مکیدن خون می‌شود. هر زالو در زمانی بین 60 - 15 دقیقه، به طور متوسّط، 15- 5 میلی‌ لیتر (یعنی حدود ده برابر حجم بدن خودش)خون می مکد. 

بایسته ها و نکات مهمّ پس از زالواندازی

1- کمی تورّم، گرمی، سرخی و احساس ضربان در محلّ زالواندازی، طبیعی است و نیاز به اقدام خاصّی ندارد.

2-  افت  فشار خون خفیف بیمار در دوره پس از زالواندازی، عادّی است و نیاز به درمان ندارد. در طول زمان خونریزی، استراحت کرده از فعّالیت و ایستادن خودداری کنید. افرادی که احتمال افت فشارخون در آنها می رود یا دچار عوارضی مثل ضعف، سرگیجه و مانند آن شده اند؛ می توانند با مصرف مایعاتی مانند شربت زعفران، شربت گلاب و بیدمشک، شیر گرم و یا آب میوه های طبیعی شیرین شده با عسل، خود را درمان کنند.

3- اطراف محلّ گزش، ممکن است تا چند روز کبود شود که امری طبیعی است امّا برای رفع سریع تر این عارضه می توانید روزی 4 بار و در هر بار چند مرتبه؛ روی محل، حوله گرم قرار دهید.

4- گاهی تا چند روز، از محل گزیدگی خونابه می آید؛ روی آن گاز استریل یا دستمال کاغذی تمیز گذاشته چسب بزنید.

5- اگر محل گزیدگی دچار خارش شدید شد؛ در یک لیوان آب ولرم، یک قاشق غذاخوری عسل و یک قاشق چای خوری نمک حل کنید و با پنبه آغشته به این  محلول، روزی 4 مرتبه، محل را به آرامی شستشو دهید. کمپرس محلّ گزش با کشک یا بخور دادن با محلول آب و سرکه هم کمک کننده است. استفاده از پماد کالامین- دی یا کالاندولا هم بلامانع است. در صورت شدّت زیاد خارش، با مشورت پزشک، از داروهای ضدّ خارش خوراکی(آنتی هیستامین ها) استفاده کنید امّا هرگز محلّ گزش را نخارانید.

6- برخی افراد به بزاق زالو حسّاسند و ممکن است علاوه بر خارش، دچار قرمزی و تورّم محلّ گزش شوند. در این موارد، علاوه بر شستشو با محلول فوق، پانسمان محلّ با عسل یا خمیر زردچوبه و مـصرف قـرص های آنتی هیستامین هم مفید است. این عارضه چندان مهم نیست و در صورت عدم درمان نیز، خود به خود برطرف می شود امّا در دفعات بعدی، آن را به پزشک خود اطلاع دهید.

7- اگر محلّ زالواندازی دچار عفونت شد؛ فورا با پزشک معالج تماس بگیرید. گفته می شود که علّت اصلی این مساله، عجله در بند آوردن خون است. لذا توصیه می شود که تا چند ساعت پس از افتادن زالوها، اجازه ادامه خونریزی داده شود. علاوه بر این، جداکردن زودرس زالوها از بدن، خاراندن محلّ گزش، پوشیدن لباس تنگ بر روی این محلّ، تعویض زودرس پانسمان و کندن دَلَمه روی زخم هم می تواند منجر به افزایش خطر عفونت شود. برای کاهش احتمال عفونت؛ تا 48 ساعت از شستن محل گزش پرهیز کنید. بعد از 48 ساعت می توانید محلّ را با کف صابون یا شامپو، به آرامی بشویید. برای ضدّعفونی کردن محلّ زخم استفاده از بتادین یا الکل سفید مانعی ندارد اگرچه معمولا نیازی به این کار نیست.

یک پیشنهاد برای جلوگیری از عفونت محلّ گزش زالو: پس از بند آمدن خونریزی،آویشن، گل خطمی و تخم گشنیز(از هر کدام حدود 20 گرم) را با هم مخلوط و خوب آسیاب کرده با آب جوش خمیر کرده، داغ داغ، به صورت یک لایه ضخیم روی محلّ نیش زالوها بمالید و روی آن را گاز استریل یا باند گذاشته این پوشش را نیز کاملا با پلاستیک و چسب بپوشانید، به نحوی که تا 24 ساعت، ضماد شما خشک نشود. اگر این پانسمان را دقیق انجام دهید احتمال عفونت کردن محلّ زالواندازی به حدّاقل می رسد. مصرف روزانه سه لیوان جوشانده آویشن یا سه استکان عرق زنیان نیز بسیار کمک کننده است.

8- دلمه روی زخم را جدا نکنید و اجازه دهید به صورت طبیعی و خود به خود کنده شود که البته این مساله ممکن است یک هفته طول بکشد.

9- معمولا جای گزش زالو روی پوست باقی نمی ماند و بسته به اندازه زالو، پس از مدّتی(بین 3-1 هفته) محو می شود امّا در این زمینه، نمی توان تضمینی ارایه کرد. رنگ محلّ گزش، مانند رنگ جایی است که ضربدیده است. در ابتدا قرمز کمرنگ تا بنفش  است و به تدریج به سمت زرد، تغییر رنگ می دهد تا کم کم محو شود. خاراندن محلّ گزش، پوشیدن لباس تنگ روی محلّ، عفونت محلّ گزش و قرار گرفتن محلّ زالواندازی روی مفاصل پرحرکت ازجمله عواملی است که می تواند منجر به این شود که جای گزش زالو روی پوست بماند. در افرادی که پوست روشنی دارند ممکن است حتّی تا چند ماه، جای زالو روی پوست بماند.

10- روش قطع خونریزی: به دلیل وجود ضدّ انعقادهای قوی در بزاق زالو، خونریزی محلّ گزش، معمولا12-3 ساعت(و در زالوهای درشت، حتّی تا 24 ساعت) طول می‌کشد. چنان که گفتیم، نباید در کنترل خونریزی عجله کرد و در صورت امکان باید اجازه داد تا خونریزی، خود به خود بند بیاید. به همین دلیل بهتر است تا چند ساعت، از پانسمان با فشار کم استفاده کنید تا خونریزی خفیف محلّ زالواندازی ادامه پیدا کند. پس از آن، اگر به دلایلی مانند ادامه خونریزی و ضعف بیمار نیاز به کنترل خونریزی بود، به این روش عمل کنید:

الف- از خونریزی وحشت نکنید. در صورت شدّت خونریزی، روی پانسمان را 30 دقیقه با نوک انگشتان خود محکم فشار دهید؛ معمولا خونریزی قطع خواهد شد.

ب- حالا مقداری زردچوبه خالص(بدون فلفل) یا زاج سفید آسیاب شده، خاکستر باقلا یا مازو یا پوست انار، پشم یا پنبه سوخته یا خاکستر چوب یا خاکستر پوست کدوی خورشی را روی محلّ گزش زالوها گذاشته، پس از گذاشتن یک عدد گاز استریل، پانسمان فشاری انجام دهید. بـرای کنترل بهتر خونریزی می توانید روی پانسمان را با «باندِ کشی» ببندید امّا نباید آن را آن قدر محکم کنید که جریان خون عضو،مختل شود. در هرحال؛ باندِ کشی را دو ساعت بعد باز کنید. پس از 24 ساعت، می توانید با خیالی آسوده پانسمان را هم باز کنید.

ج- موقع بازکردن پانسمان، پودر تقریبا زردی در اطراف زخم هست که خود به خود می ریزد؛ ولی لخته خونی که روی محل گزش، چسبیده  را جدا نکنید؛ چون منجر به خونریزی می شود.

د- بـه دلیل استفاده از زالـوهای ظریف بـرای صورت، معمولا خونریزی به خودی خود قطع می شود امّا در صورت ضـرورت، پـانسمان زالـواندازی صـورت را تنها باعسل انجام دهید تا جای گزش زالوها روی پوست نماند.

11- حدّاقل تا 12 ساعت پس از زالواندازی، از رابطه زناشویی، فعّالیت و کار سنگین و استحمام طولانی خودداری کنید.

12- تغذیه پس از زالواندازی: بعضی اهل فنّ اعتقاد دارند که  تا 48 ساعت پس از زالواندازی، باید از مصرف غذاهای گرمی،آب  سرد، آب قند، عسل، انواع مربّا، خرما و ادویه پرهیز کرد.(البته افرادی که دچار ضعف یا افت فشار خون شده اند از این توصیه ها مستثناء هستند.)

مصرف غذاهایی مانند دل و جگر و قلوه در دوره پس از زالواندازی، نه تنها مفید نیست بلکه با تولید خون غلیظ، اثرات مفید زالواندازی را کاهش می دهد.

13- زالو درمانی پشت گوش: در این مورد ممکن است فرد دچار تورم  دردناک غدد لنفاوی پشت گوش شود که درمان این عارضه، کمپرس حوله گرم تا چند روز است.

14- زالو درمانی پا: افرادی که روی پایشان زالواندازی می کنند؛ باید تا 3 روز، هر روز حداقل 4 ساعت (2 ساعت صبح، 2 ساعت بعدازظهر ) پاها را بالاتر از سطح بدن نگه دارند(دراز بکشند و زیر پای خود بالش قرار دهند). به هنگام خواب نیز باید یک بالش زیر پا قرار گیرد؛ وگرنه احتمال دارد پاها ورم کند. در صورت ورم کردن پا، روزی 4 بار و هر بار چند مرتبه، روی محل حوله گرم قرار دهید.  

روش انداختن زالو  

اگر به توصیه پزشک یا دلایل شخصی، تمایل دارید خودتان زالو اندازی کنید به این نکات توجّه کنید:

1- سـعی کنید زالو را در محیطی تاریک و نسبتاً خنک (البته نه در یخچال) نگهداری کنید و روزی یک بار آب آن را عوض کنید.

2- بـرای چـسباندن زالـو، آن را روی یک عدد گاز گذاشته روی موضع می گذاریم و منتظر می مانیم تا زالو به محل چسبیده، خونخواری را شروع کند. احساس سوزش در محل، نشانه گزش زالوست. حالا زالو را به حال خود رها کنید تا پس از سیر شدن، خودش از محل جدا شود؛ حالا کمی نمک روی آن پاشیده آن را دور بیندازید.


3- زالودرمانی، سید محمّد موسوی، نشر کانون پژوهش، 1386
4- زالودرمانی پزشکی، آندره آس میکالسن، ترجمه دکتر محسن کیهانی و دکتر فاطمه علیجانیها، نشر

شایع​ترین اختلال جنسی در میان مردان

اختلال در نعوظ اختلالی شایع در مردان است و مشکلاتی در زندگی زناشویی زوج‌ها به وجود می‌آورد. 20 تا 30 درصد از مردان در طول زندگی‌شان به این مشکل گرفتار می‌شوند.
اختلال در نعوظ اختلالی شایع در مردان است و مشکلاتی در زندگی زناشویی زوج‌ها به وجود می‌آورد. 20 تا 30 درصد از مردان در طول زندگی‌شان به این مشکل گرفتار می‌شوند. اگر علت اختلال نعوظ از همان ابتدا بدرستی تشخیص داده نشود، پزشک در درمان بیمار به بیراهه خواهد رفت و بیمار متحمل هزینه‌های زیادی خواهد شد. بنابراین اختلال و مهم‌تر از همه علت، باید تشخیص داده شود.

دکتر محمدرضا صفری‌نژاد متخصص اورولوژی و فوق‌تخصص آندرولوژی در ضمیمه سیب روزنامه جام جم نوشت: برای رخ دادن نعوظ طبیعی دو دستگاه در بدن باید به‌طور منظم و هماهنگ عمل کنند: دستگاه عصبی که تحریکات را از راه نخاع به مغز می‌رساند و دستگاه عروقی که مسئول خون‌رسانی به آلت‌تناسلی است. نعوظ بر دو نوع است: نعوظ روانی که فرد با دیدن یا شنیدن یا رفتارهای محرک جنسی از طریق ذهن مغز را تحریک می‌کند و از همان جا اعصاب، تحریکات را از راه نخاع به آلت تناسلی می‌رسانند و نعوظ رفلکسی که با تماس پوستی اتفاق می‌افتد. هرگونه تغییر یا اختلال در دستگاه عصبی یا عروقی مانع از نعوظ طبیعی در مرد خواهد شد.‌ اختلال نعوظ هم منشأ جسمی دارد و هم منشأ روانی. بنابراین در ابتدای درمان بیمار را باید در یکی از این گروه‌ها قرار داد.

علل اختلال نعوظ جسمی نیز متعددند و به چند دسته تقسیم می‌شوند: علل عصبی، هورمونی، عروقی، اختلالات آناتومیک، مصرف بعضی از داروها و تعدادی از بیماری‌ها که هر یک به طور مختصر‌ شرح داده خواهد شد.

اختلال عروقی: اصلی‌تر‌ین علت این اختلال، اختلالات عروقی است. این حالت کاملا به دستگاه عروقی وابسته است. علل عروقی به دو دسته بزرگ تقسیم می‌شود: علل شریانی و علل وریدی. شریان وظیفه رساندن خون اکسیژن‌دار به عضو را به عهده دارد و ورید نیز خون بی‌اکسیژن را از عضو خارج می‌کند. برای این‌که حالت نغوظ بدرستی در مرد پدید بیاید، باید تعادلی بین این ‌دو برقرار باشد. یعنی خون به طور متناسب وارد دستگاه مربوط شود، اما همزمان با این وضع وریدها باید مسدود ‌شوند. پس مشاهده می‌کنیم که آسیب به عروق به هر دلیلی چنین سازوکاری را برهم می‌زند.‌ بیمارانی که دچار انسداد شرایین شده‌اند یا بیماری‌های قلبی ـ عروقی یا بیماری دیابت دارند که درگیری عروقی ایجاد کرده است، افرادی که دچار شکستگی آلت تناسلی شده‌اند یا به‌طور کلی دارای آسیب به شریان‌های انتهایی بدن هستند، به احتمال بسیار زیاد دچار اختلال نعوظ هم خواهند شد. یکی از علل بسیار مهم ناتوانی جنسی اشکال در ورید یا سیاهرگ‌هاست؛ چون وریدها هنگام نعوظ باید مسدود باشند. نشت وریدی یکی از مواردی است که به سختی درمان می‌شود.

اختلال عصبی: منظور از علل عصبی اختلالات روان‌شناختی نیست؛ بلکه بیماری‌هایی است که دستگاه عصبی بدن را گرفتار می‌کند. دستگاه عصبی خود به دو بخش تقسیم می‌شود: مرکزی (مغز و نخاع) و محیطی (اعصابی که در محیط یعنی اندام‌ها وجود دارند.)

هر عاملی که به این دستگاه آسیب بزند، موجب اختلال نعوظ در فرد می‌شود. اگر در سکته مغزی که بخشی از مغز مربوط به تحریک لمسی تناسلی است گرفتار شود، دیگر پیامی به مغز صادر نخواهد شد یا در آسیب به نخاع شوکی که در اثر تصادف فرد دچار قطع نخاع می‌شود و همه عواملی از قبیل جراحی یا رادیوتراپی لگن یا شکستگی لگن که به اعصاب داخل لگن صدمه می‌زند، باعث اختلال خواهد شد. دیابت از مهم‌ترین علل این نوع اختلال در مرد است که درمان در این بیماران نسبتا مشکل است. هرقدر بیماری دیابت کهنه‌تر باشد، شدت این اختلال هم بیشتر می‌شود. از دیگر بیماری‌هایی که ممکن است این اختلال ایجاد کند می‌توان به بیماری پارکینسون و ام.اس اشاره کرد.

اختلال هورمونی: این علت چندان شایع نیست و فقط 2 درصد از مردان دارای اختلال نعوظ به آن گرفتار می‌شوند. دیده می‌شود وقتی مردی با این مشکل یا مشکل جنسی دیگری به پزشک مراجعه می‌کند در تعداد زیادی از موارد بلافاصله برایش هورمون تجویز می‌شود. این درمان کاملا اشتباه است و نه‌تنها مشکل بیمار را حل نمی‌کند، بلکه بر مشکلات بیمار نیز می‌افزاید. قبل از تجویز هورمون باید بیمار از نظر میزان هورمون‌های خونی مورد سنجش قرار بگیرد. همچنین هورمونی به نام پرولاکتین باید اندازه گرفته شود. بالا بودن پرولاکتین در بدن مرد ممکن است باعث ناتوانی جنسی در او شود.

علل آناتومیک: آلت تناسلی در برخی از مردان شکل کج دارد. این عامل نیز ممکن است از رابطه زناشویی درست جلوگیری کند و به‌صورت ناتوانی جنسی بروز کند.

مصرف دارو: وقتی مردی با ناتوانی جنسی به پزشک مراجعه می‌کند، حتما باید از او شرح حال درست گرفته شود. در شرح حال برخی بیماران مشاهده می‌شود که بیمار از دارویی استفاده می‌کند که با بررسی بیشتر متوجه می‌شویم، دارو دارای عارضه‌ ناتوانی جنسی است. در این مواقع برای حل کردن مشکل کافی است دارو را با داروی جایگزین یا مشابهی عوض کنیم. البته افرادی که دارو مصرف می‌کنند و مشکل اختلال نعوظ دارند، نباید با خواندن این مقاله به طور سرخود دارو را قطع کنند. برای هر اقدامی، بیماران باید با پزشک خود مشورت کنند. این داروها ممکن است داروهای ضد فشار خون، داروهای ضدافسردگی، داروهای روانگردان یا داروهای ضد هورمون‌های مردانه باشند. البته مصرف الکل و مواد مخدر، کشیدن سیگار، چاقی بیش از حد و عدم فعالیت جسمانی هم ممکن است منجر به ناتوانی جسمی شود. غیر از داروها در بقیه موارد افراد می‌توانند خودشان اقدام کنند؛ مثلا کسی که چاق است می‌تواند وزن خود را پایین بیاورد. فردی که الکل مصرف می‌کند، الکل را کنار بگذارد، ورزش کند و... درواقع سبک زندگی خود را تغییر دهد. برای درمان ناتوانی‌های جنسی همیشه نیاز به تجویز دارو نیست.

بیماری‌ها: بیماری‌هایی غیر از بیماری‌های دستگاه عصبی و عروقی نیز ممکن است باعث ناتوانی جنسی شوند؛ مثل بیماری‌های غده فوق کلیه یا بیماری‌هایی که نیاز به شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی دارند.

درمان در درجه اول تغییر در سبک زندگی است و در مرحله بعدی یافتن علت و برطرف کردن آن. مثلا در بیماران قلبی ـ عروقی مشکل قلبی باید برطرف شود و فشار خون و قند خون کنترل و استرس برطرف شود. خیلی مهم است که دیدگاه فرد را نسبت به ناتوانی جنسی تغییر دهیم. ناتوانی جنسی فشار زیادی به روان مردان وارد می‌کند. البته باید گفت که بعضی مردان یا زنان از روابط زناشویی انتظارات نادرستی دارند که با فیزیولوژی مردانه و زنانه سازگار نیست و تصور می‌کنند که علتش ناتوانی جنسی است.

اگر با همه موارد ذکر شده مشکل بیمار همچنان وجود داشته باشد یا علت دیگری مطرح باشد، درمان دارویی آغاز می‌شود. در صورت نگرفتن نتیجه بیمار وارد خط سوم درمانی یا استفاده از بعضی دستگاه‌ها می‌شود. خط چهارم درمانی مصرف داروهای تزریقی است و خط پنجم استفاده از پروتز در آلت تناسلی است.

مرگ ناگهانی عروس هلندی و پرندگان دیگر

مگاباکتریوز ( مرگ آرام پرندگان)

  متأسفانه یکی از رایج ترین نگرانی های پرورش دهندگان، مبتلا نشدن پرندگان آنها به این بیماری می باشد ، به همین دلیل تصمیم گرفتم خلاصه مطالبی در این باب منتشر کنم.
 
مگاباکتریا به عنوان مخمر دستگاه گوارشی پرندگان شناخته می شود که متأسفانه اکثر طوطی های کوچک جثه مانند باجریگار ،لاوبردها ، عروس هلندی و... را در بر می گیرد و از رایج ترین و متداول ترین عارضه ی حاصل از این مخمّر سوءهاضمه ی مزمن می باشد.
 
علائم این بیماری
 
از جمله علائم بالینی می توان به کاهش وزن ناگهانی پرنده و به دنبال آن لاغری مفرط طوطی ، استفراغ حیوان و اسهال اشاره کرد حتی در حالات حادّ این بیماری در پرنده های بیمار مدفوع خونی مشاهده می شود که سرانجام منجر به تلف شدن آنها می شود.
 
چگونه تشخیص دهیم؟
 
تشخیص این بیماری برای افراد عادّی کمی مشکل است ولی به طور کلی در پرنده های بیمار می بایست آزمایش های مدفوع صورت گرفته  تا در مورد دفع عامل این بیماری  اطلاعات دقیق تری بدست آورد.
 
چگونه پرنده را درمان کنیم؟
 
با توجه به گزارشات مختلف در مورد این بیماری ، امروزه به راحتی با استفاده از داروی آمفوتریپسین می توان طوطی را درمان کرد ولی به خاطر داشته باشید که این دارو سبب ریشه کن شدن این بیماری نمی شود در تضعیف آن مؤثر می باشد بنابراین در صورتی که طوطی شما در بدترین حالت این بیماری قرار داشته باشد، این دارو جوابگو نیست و در اینصورت داروی فلوکونازول یکی از بهترین داروها برای از بین بردن قطعی و ریشه کن کردن این بیماری می باشد.
 
و نکته ی پایانی : حفظ بهداشت محیط نگهداری طوطی به همراه حذف کردن عوامل استرس زا در درمان و کنترل بیماری طوطی شما نقش مهم و اساسی دارد.
 

چرا در زمستان هم غرق عرقم؟

بدبویی و خیسی صورت، دست ها و زیر بغل کلافه تان کرده؟ شاید بیماری شما جدی تر از چیزی باشد که تا به حال فکر می کرده اید! مهم نیست چند ساعت از حمام کردن تان گذشته باشد؛ برای شمایی که با مشکل تعریق بیش از اندازه روبه رو هستید، چندین بار دوش گرفتن در روز و استفاده از انواع ضدعرق ها و اسپری ها بی فایده است.
تعریق بیش از اندازه نه تنها می تواند لباس های تان را خیس و بدحالت جلوه دهد بلکه ممکن است شما را از روبه رو شدن با دیگران بترساند و به سدی در ارتباطات تان تبدیل شود. اگر شما هم برای عرق ریختن نه به گرما نیاز دارید و نه فعالیت های سنگین ورزشی، توضیحات متخصصان سیب سبز را در ادامه بخوانید. آنها برای تان توضیح می دهند که چه بیماری هایی می تواند دلیل تعریق شما باشد و برای خلاص شدن از این وضعیت از چه روش هایی می توانید استفاده کنید.
پسرها بیشتر عرق می کنند یا دخترها؟
مشکل تعریق بیش از حد بیشتر در میان جوانان و نوجوانان زیر ۳۰ سال دیده می شود و دختران هم بیشتر از پسران با این مشکل دست و پنجه نرم می کنند. اما در افراد مسن مشکل تعریق بیش از اندازه را کمتر می بینیم مگر اینکه این تعریق منشأ دیابتی داشته باشد.
چرا زیاد عرق می ریزید؟
تعریق کف دست یا بقیه نقاط بدن به طور کلی معلول است نه علت. به بیان دیگر تعریق، یک علامت است و نه یک مرض. درست مانند سردرد که ممکن است در اثر بی خوابی ایجاد شود، نمره عینک در آن دخیل باشد، در اثر سینوزیت ایجاد شود یا حتی در نتیجه تومور مغزی باشد. در اینجا هم سردرد یک معلول و نشانه بیماری است. تعریق زیاد دلایل متعددی می تواند داشته باشد و به تبع آن، درمان های دارویی متفاوتی هم دارد. تنها با شناختن علت است که می توان این مشکل را حل کرد.
مضطربید؟
شایع ترین دلیل تعریق بیش از حد، نوروز(nevrose) اضطرابی است که ویژه افراد مضطرب است. این افراد برای عرق ریختن نه به هوای گرم و آفتاب بلکه به یک عامل استرس زا نیاز دارند.
تیروئیدتان پرکار است؟
یکی دیگر از عللی که سبب تعریق بیش ازحد می شود پرکاری غده تیروئید و افزایش متابولیسم بدن به هر علتی است که می تواند سبب فعال شدن غدد عرق در هر ناحیه از بدن شود.
سوخت و سازتان زیاد است؟
هر نوع هایپرمتابولیسم یا افزایش سوخت و ساز بدن می تواند سبب این تعریق شود. افرادی که سوخت و سازشان بالاست حتی در سرمای زمستان هم بیشتر از آدم های دیگر عرق می ریزند.
دیابت دارید؟
دیابت یکی دیگر از عواملی است که سبب تعریق زیاد بدن به طور عمومی یا در نقاطی خاص مثل کف دست، زیر بغل، کف پا
و. . . می شود.
از حال می روید؟
افرادی که از تعریق زیاد رنج می برند باید دائم آب بخورند تا بدن آنها با کم آبی مواجه نشود. اگر این مشکل مقارن با تابستان شود و تعریق هم از نوع حاد باشد، ممکن است دردسرهای زیادی برای بیمار ایجاد کند و شاید پزشک حتی مجبور به تزریق سرم برای فرد شود. در نوع تعریق زیاد اما معمولی(تعریقی که زیاد است اما هنوز حاد نشده)، مبتلایان از نظر روانی دچار مشکلاتی می شوند. برای مثال نمی توانند با دیگران دست بدهند، قلم به دست بگیرند و. . . و همین اتفاقات آرامش روانی شان را به هم می ریزد.
بگو چطور عرق می ریزی تا بگویم چه بیماری داری!
عرق تان گرم است؟
در پرکاری تیروئید،عرق بیمار گرم است و فرد مبتلا به دلیل لاغری و کاهش وزن با وجود پرخوری، لرزش انگشتان دست، تندی ضربان قلب و نبض به پزشک مراجعه می کند. درکل می توان گفت در تعریق های ناشی از پرکاری تیروئید، کف دست فرد اغلب مرطوب و گرم است.
عرق تان سرد است؟
در نوروز اضطرابی، اوضاع کمی متفاوت است. افرادی که استرس پذیر هستند، ممکن است در حالت های هیجانی، در اثر تحریک پذیری عصبی و استرس، کف دستشان مرطوب شود که بیشتر جنبه عصبی دارد. این افراد عرق سرد دارند یعنی در مواقع استرس و اضطراب، کف دست آنها سرد و مرطوب می شود.
سرتان عرق می کند؟
تعریق ناشی از دیابت نیز ویژگی های خاص خود را دارد. دیابتی ها از نوعی تعریق رنج می برند که بیشتر بالاتنه یعنی تنه و سر و صورت را درگیر می کند و هرگز در پای این افراد چنین تعریقی دیده نمی شود.
دست تان عرق می کند؟
در افراد استرس پذیر جوان، تعریق بیشتر در کف دست، زیر بغل و به صورت پراکنده دیده می شود. زمانی که این افراد دچار اضطراب می شوند، فورا زیر بغل یا کف دست های شان از عرق خیس می شود.
مدام عرق می ریزید؟
نوعی تعریق شدید دائمی نیز وجود دارد که معمولا به دلیل فعالیت بیش از حد غدد عرق بدن است. در مواقع حاد آنقدر کف دست بیمار عرق می کند که در مدتی که در اتاق انتظار نشسته مجبور می شود به دفعات به دستشویی برود و دستش را خشک کند. البته این حالت های شدید، نادر و کمیاب است و به ندرت اتفاق می افتد.
باید کدام بیماری را درمان کنید؟
از آنجا که تعریق بیش از حد، منشأهای متفاوتی دارد درمان آن نیز باید با توجه به علت این بیماری باشد. دکتر بیتا پاک طینت، متخصص پوست و مو می گوید:«در زن یائسه از هورمون درمانی، در حساسیت به دارو از جایگزینی دارو و در تیروئید از داروهای درمان این بیماری استفاده می شود. اگر هم افزایش تعریق ناشی از استرس باشد، حتما مشاوره اعصاب و روان ضروری است و بیمار باید به این پزشکان ارجاع داده شود چون کنترل استرس و اضطراب بحثی تخصصی است و باید به دست متخصص درمان شود. »
باید لیزردرمانی کنید؟
لیزردرمانی هم یکی از تدابیر درمانی است که در بعضی موارد می تواند موثر باشد ولی درست مانند هر تکنولوژی دیگری، مشکلاتی ممکن است ایجاد کند. دکتر جزایری می گوید:« لیزر، اشعه ای است که به پوست وارد می شود پس باید در این کار از دستگاه مناسب این کار استفاده شود و لیزر هم توسط افرادی خبره و کارشناس این کار و با طول موج مشخص استفاده شود تا عوارضی برای فرد ایجاد نکند. »
تعریق با رژیم درمان می شود؟
دکتر پاک طینت می گوید:«داروهای آنتی کولینرژیک را می توان به صورت خوراکی و سیستمیک نیز مصرف کرد اما عوارض دارد. مصرف این داروهای خوراکی علاوه بر عملکرد اعصاب خودکار، می تواند بر تمام بدن از جمله دستگاه گوارش، مجاری ادرار، چشم و. . . تاثیر بگذارد؛ مثلا می تواند روی چشم هم تاثیر بگذارد و تغییر و تاری دید ایجاد کند.
مثانه و ادرار هم ممکن است در اثر این داروها دچار مشکل شوند. یبوست هم یکی دیگر از تبعات مصرف خوراکی این داروهای آنتی کولینرژیک است. پس استفاده از این داروها هم عوارض دارد و همیشه نمی توان از آن استفاده کرد. برخی داروها هم وجود دارند که مسدودکننده کانال کلسیم هستند و می توانند نقشی موثر در کاهش میزان تعریق داشته باشند ولی این مورد هم عوارض دارد و چندان توصیه نمی شود. »
درمان موضعی هم دارد؟
بخشی از درمان ها به کنترل تحریک سیستم عصبی به صورت موضعی مربوط می شود. دکتر پاک طینت می گوید:«در درمان های آنتی کولینرژیک موضعی، نقاطی از بدن مثل کف دست، پا یا زیر بغل که سیستم های عصبی خودکار، ترشح غدد را کنترل می کنند مورد توجه است. (آنتی کولینرژیک به مواد یا داروهایی گفته می شود که مانع تاثیر استیل کولین حاصل از اعصاب خودکار بر غدد عرق می شوند . )» این متخصص معتقد است در این درمان موضعی از ترکیبات و محلول هایی موضعی مثل ترکیبات آلومینیوم، پرمنگنات پتاسیم، اسیدبوریک و. . . استفاده می شود که می توان آن را به صورت پانسمان شب ها روی کف دست گذاشت تا هم جایی را کثیف نکند و هم به مدت چند ساعت روی دست بماند.
به مرور زمان دفعات استفاده از این داروی موضعی،کم می شود به عنوان مثال اول این ترکیبات را هر شب باید استفاده کنند بعد یک شب در میان می شود و بعد هم به هفته ای یک شب می رسد. البته از نظر او این درمان اساسی نیست و فقط کنترل کننده علائم محسوب می شود؛ یعنی اعصاب خودکار به صورت موقت غیرفعال می شوند.
باید بوتاکس بزنید؟
بوتاکس این روزها به عنوان یک داروی ضدعرق معرفی می شود و در برخی مطب ها برای جلوگیری از تعریق بیش از حد به بیماران تزریق می شود. اما از نظر دکتر جزایری استفاده از بوتاکس برای از بین بردن این مشکل اصلا علمی نیست. او می گوید: «چنین تسکین های موقت و مطبی تنها صورت مسئله را پاک می کنند و کمکی به حل مشکل اصلی نمی کنند. گذشته از این، از آنجا که اثر بوتاکس بعد از پنج تا شش ماه از بین می رود دوباره بیمار باید عمل تزریق را انجام دهد. »
دکتر بیتا پاک طینت هم در این مورد توضیح می دهد: «مشکلی که در تزریق بوتاکس وجود دارد این است که کف دست یا پا پر است از عضله هایی که منجر به حرکات انگشتان می شود. اگر به هر دلیلی هنگام تزریق بوتاکس نشتی وجود داشته باشد با اینکه هدف پزشک، غدد عرق موجود در کف دست بوده است ولی بوتاکس به عضله برسد انگشتان ضعیف می شوند هرچند اثر آن در نهایت تا یک ماه از بین می رود ولی می تواند زمینه نگرانی بیمار را فراهم کند.
این مشکل اگر در زیر بغل یا کف پا هم ایجاد شود می تواند ضعف حرکت دست یا پا را همراه داشته باشد. » پاک طینت معتقد است: «از درمان بوتاکس همه مردم نمی توانند استفاده کنند و محدودیت هایی وجود دارد به عنوان مثال زنان باردار، کسانی که به بوتاکس حساسیت دارند و همچنین مبتلایان به بیماری های عصبی مانند سندرم گیلن باره نمی توانند از بوتاکس استفاده کنند. در سندرم گیلن باره، درست مثل کار بوتاکس، سیناپس های عصبی عضلانی هرازگاهی بلاک می شوند پس استفاده از بوتاکس عملا بر مشکل آنها دامن می زند و نباید از آن استفاده
کنند.»
باید اعصاب را قطع کنید؟
دکتر جزایری، فوق تخصص غدد و متابولیسم می گوید: «در مواردی که مشکل بیمار حاد باشد مثلا دائم در محیط کار عرق بریزد و در زندگی روزمره او ایجاد اختلال کند و آن را تحت الشعاع قرار دهد، مجبوریم از اقدامات جراحی مثل قطع عصب سمپاتیک در همان ناحیه که تعریق زیاد است یا تزریق بوتاکس استفاده کنیم که هیچ کدام توصیه نمی شود. »
چه عوارضی دارد؟
این متخصص می گوید: «در قطع عصب سمپاتیک، تعریق به طور کامل از بین می رود و بدن کاملا خشک می شود که خودش نوعی بیماری محسوب می شود چون عرق هم وجودش برای طراوت پوست لازم است. علاوه بر آن، قطع عصب سمپاتیک می تواند منجر به اختلال در رنگ پوست شده و عوارضی مثل اختلال در قدرت عضلانی ایجاد کند. »
باید دارودرمانی کنید؟
دکتر منوچهر جزایری می گوید: «یکی از درمان های موضعی، استفاده از برخی محلول هاست.» او توضیح می دهد:
«به عنوان مثال محلول هایی مثل آلومینیوم کلراید ۲۰درصد وجود دارد که در چند نوبت باید کف دست بیمار به آن آغشته شود. داروهای خوراکی هم در درمان این مشکل نقش دارد به عنوان مثال در پرکاری تیروئید، داروهایی برای حل این مشکل و در نتیجه کاهش تعریق تجویز می شود و در افراد نوروز اضطرابی هم بسته به شدت و ضعف بیماری، از داروهای آرامبخش ضد اضطراب استفاده می شود. »
چه عوارضی دارد؟
از نظر دکتر جزایری استفاده خودسرانه از داروها، یکی از مشکلاتی است که توسط بسیاری افراد نادیده گرفته می شود. مبتلایان به تعریق زیاد فراموش می کنند عرق کردن بیماری نیست بلکه نشانه یک بیماری است که باید به طور کامل درمان شود و مشکلات بسیار ناشی از آن که تنها یکی شان تعریق است بعد از مدتی درمان برطرف شود.
الکتریسیته درمان تان می کند؟
روش درمان با استفاده از جریان الکتریسیته، فقط برای عرق کف دست جواب می دهد. به گفته دکتر بیتا پاک طینت، متخصص پوست و مو در این روش بالشتک هایی روزانه به مدت نیم ساعت کف دست قرار می گیرد تا با عبور جریان الکتریسیته از کف دست، به نوعی فعالیت غدد عرق کنترل شود. او توضیح می دهد: «این روش درمانی۷۰ ۶۰ سال است که مورد استفاده است ولی باز هم درمان اساسی محسوب نمی شود و تنها کنترل علائم بیماری است. درضمن این درمان، خانگی نیست و حتما برای هر بار استفاده از بالشتک ها، بیمار باید به مطب مراجعه کند و این کار را تحت نظر متخصص تجربه کند.»
می توان جراحی کرد؟
تحریک اعصاب خودکار سبب ترشح بیش از حد غدد عرق می شود. به همین دلیل دکتر پاک طینت می گوید می توان با مسدود و قطع کردن عصب، این تاثیر را کاهش داد که این هم توسط پزشک جراح انجام می شود. او توضیح می دهد:«در این جراحی، همه عصب درگیر نمی شود و تنها یک تکه از عصب مورد توجه پزشک است.
اعصاب علاوه بر نقش و عملکرد عمومی که دارند در مسیرهایی نیز حالت اختصاصی تر پیدا می کنند که پزشک با شناسایی عصب و چنین مسیرهایی به عنوان مثال یک تکه بسیار کوچک از عصب که مسئول تحریک غده عرق مثلا کف دست راست است را بلاک می کند که روش مناسبی است.»
با طب سنتی مهارش کنید
دکتر احمدعلی آقارفیعی، پزشک متخصص طب سنتی معتقد است تعریق بیش از اندازه تنها در اثر به هم خوردن تعادل مزاج طبیعی بدن اتفاق می افتد.
حنا بگذارید
کسانی که با مشکل تعریق زیاد مواجه هستند می توانند کل بدن را چند ساعت در حنا قرار دهند تا هم بوی بد بدن از بین برود و اصلاح شود و هم مقاومت بدن افزایش یابد. گذاشتن حنا را باید هفته ای یک بار انجام داد تا زمانی که مشکل حل شود. اگرهم این بیماران نگران رنگ گرفتن پوست خود هستند، می توانند تنها نقاطی از بدن مانند کف دست یا زیر بغل که در آن نواحی مشکل تعریق زیاد دارند را حنا بگذارند.
گل بنفشه را فراموش نکنید
گل بنفشه از گیاهانی است که مزاج را متعادل می کند و بیماران برای کاهش میزان تعریق بدن می توانند بدن را با روغن گل بنفشه ماساژ بدهند.
سراغ گلاب بروید
اصولا عرق کردن برای بدن مفید است و ضرری ندارد. درواقع تعریق یکی از راه های دفع سموم بدن محسوب می شود اما اگر بیش از اندازه عرق می کنید، استفاده از گلاب به صورت خوراکی و ماساژ دادن بدن را جدی بگیرید.
حسابی آب بنوشید
این بیماران باید به مصرف مایعات، آب و غذاهای گیاهی بسیار توجه کنند و میزان مصرف آنها بیشتر از مردم عادی باشد چون تعریق بسیار بالاست و پوست را خشک می کند. درمان ها و داروهای گیاهی نیز ضرر ندارند و بسته به تجربه کسی که آن را تجویز می کند، می توان از آن استفاده کرد.
مریم گلی دم کنید
مریم گلی یکی از گیاهان دارویی خوراکی است که در درمان تعریق زیاد می تواند موثر باشد. بیماران می توانند یک قاشق مرباخوری از این گیاه را مانند چای دم کنند و چنانچه تمایل دارند، آن را می توانند با عسل هم مخلوط کرده و دو تا سه بار در روز از این مخلوط مصرف کنند.
از آب زرشک کمک بگیرید
این افراد می توانند آب زرشک را با کمی عسل مخلوط کرده و آن را به عنوان نوشابه بنوشند. عرق کاسنی به ویژه برگ آن بسیار مناسب کسانی است که از این مشکل رنج می برند و می تواند مزاج آنها را متعادل کند.
سراغ انرژی زاها نروید
متابولیسم بدن بیمارانی که مشکل تعریق زیاد دارند بسیار بالاست پس باید از خوردن غذاهای انرژی زا پرهیز کنند. به عنوان مثال کمتر شیرینی مصرف کنند. این بیماران بهتر است شکلات حتی از نوع تلخ آن را زیاد نخورند چون انرژی زاست. همچنین غذاهای پرادویه را مصرف نکنند. غذاهای گیاهی سبب کمتر عرق کردن می شود پس چنین غذاهایی را در برنامه روزانه خود بگنجانید.
با شیر دوست شوید
این دسته از بیماران نباید مرغ و فست فود مصرف کنند و درمقابل، لبنیات باید جای ویژه ای در سبد خرید آنها داشته باشد. باید لبنیات، به ویژه ماست را با آویشن یا سیاه دانه مصرف کنند. همچنین چربی های طبیعی مثل کره گاومیش، ماست گاومیش، روغن کنجد، روغن زیتون و غذای آبگوشت برای آنها منعی ندارد.
ویتامینه شوید
مصرف آب میوه ها به شرطی که طبیعی باشد بسیار مناسب است، نه اینکه دارای مواد نگهدارنده و افزودنی باشد. کمبود انواع ویتامین در بدن می تواند سبب تعریق زیاد شود پس خوردن سبزیجات، میوه ها و کمی گوشت به آنها پیشنهاد می شود.
رطب بخورید
با وجودی که بسیاری تصور می کنند رطب طبع گرم دارد ولی رطب یا خرمای تازه مزاج متعادلی دارد و به همین دلیل یکی از بهترین غذاها برای متعادل کردن مزاج محسوب می شود ولی خرمای سیاه که خشک شده، مزاج گرم دارد و نمی تواند به برطرف کردن مشکل شما کمکی کند.
اگر زیاد عرق می کنید، قبل از خود درمانی از دلایل این موضوع باخبر شوید
اگر طبع گرم دارید . . .
تعریق زیاد در همه سنین دیده می شود مخصوصا اگر افراد طبع گرم داشته باشند. این افراد در تابستان، وقتی که بدن شان گرم می شود یا هنگام غذا خوردن، بیشتر عرق می کنند چون متابولیسم بدن آنها فعال تر می شود و مجبورند عرق کنند. درواقع در این افراد تفاوت درجه حرارت بدن با محیط است که این واکنش را ایجاد می کند و به تعریق بیش از حد منجر می شود.
اگر شب ها عرق می کنید. . .
تعریق شبانه می تواند نتیجه بیماری های عفونی باشد یا گاهی در زمان یائسگی به خاطر به هم خوردن توازن هورمون ها ایجاد شود. در بیماری های عفونی باید با آزمایشات پاراکلینیک، علت را جست وجو کرد و بعد به درمان پرداخت. به طور کلی، درمانگران طب سنتی هم در بسیاری مواقع با کمک این آزمایش ها تشخیص قطعی را اعلام و درمان بیمار را آغاز می کنند.
اگر بدن تان سمی شده...
یکی دیگر از راهکارهای درمان تعریق بیش از حد، حجامت است. زیر پوست، جریانی غیر از خون به نام لنف جریان دارد که ممکن است دچار مشکل شده باشد. با کمک حجامت قبل از خونگیری(فصد)، مایع لنفاوی و عناصر سبک مانند قند و سلول های چربی مرده نیز از این منافذ خارج می شوند و این کار برای مردم مفید است. در حجامت مواد زائد بدن دفع می شود.
اگر مزاج تان به هم ریخته...
سفر در درمان بیماری هایی که در اثر به هم خوردن تعادل مزاج ایجاد شده باشد نقش دارد. در کسانی که از تعریق رنج می برند ممکن است آرامش محیطی و همچنین تغییر آب وهوا دراثر مسافرت،سلامت را به آنها بازگرداند. عصبی که در اثر خشکی، سردی و گرمی مزاجش تغییر کرده، می تواند برگردد و فعالیتش را دوباره از سر بگیرد حتی اگر سال ها از آن گذشته باشد.
میترا جلیلی