این اقدام با انتشار عکس هایی از طبیعت پاییزی گردنه حیران ، این گردنه پرپیچ و خم و استثنایی را که جزء جدایی ناپذیر گیلان است به نام اردبیل گره زد.
معرفی حیران به نام اردبیل تا کی از سوی برخی رسانه ها می خواهد ادامه پیدا کند؟
کی ۲۰ کیلومتر از جاده آستارا به اردبیل از منطقه آقچای تا منطقه ونه بین از حوزه استحفاظی اردبیل خارج و به طور کامل به حوزه استحفاظی گیلان واگذار می شود؟
ایا استان گیلان لیاقت اداره حریم راه خود را ند ارد ..تا خود شهر آستارا 20 ک.. محدوده راه اداره کل راه اردبیل تابلو زده است ..استاندار هم هم شعار داد و رفت تا کی دروغ ...
آیا وقتش نیست که مسوولان رده بالای استانی به فکر این موضوع پر حادثه که حواشی اش در برخی مواقع از حوادث جاده ای حیران نیز خطرناک تر است باشند؟
اما آنچه که همه می دانند این است: حیران، نام روستایی ییلاقی و زیبا درشهرستان آستارا واقع در استان گیلان می‌باشد، این روستا در فاصله ۳۰ کلیومتری آستارا قرار دارد.حیران از سه روستای حیران سفلی،حیران وسطی و حیران علیا تشکیل شده است.
منطقه حیران از یک سو مشرف به کوه‌هایی است که پوشیده از جنگل‌های انبوه‌است و از سوی دیگر مشرف به دره‌ای نه چندان عمیق است که از میان آن رود آستارا، آقچای عبور می‌کند که این رود مرز ایران و کشور آذربایجان را تعیین می کند و این روست مر کز دهستان حیران است و قبل این روست روستای باستانی حاجی امیری تا تونل همرز اردبیل است.. نه حیران .... این روستا به دلیل زیبایی طبیعی آن، به عنوان یکی از منطقه‌های نمونه گردشگری در ایران به شمار می‌رود و با توجه به شرایط آب و هوایی مناسب در سالیان اخیر، مورد توجه گردشگران قرار گرفته و ساخت و ساز بناهای تفریحی و گردشگری در آن افزایش یافته‌است.
دهکده توریستی حیران و تله کابین حیران آستارا در این منطقه قرار دارد ..
از مهمترین جاذبه‌های گردشگری این روستا گردنه حیران است که در مسیر راه ارتباطی آستارا – اردبیل قرار گرفته‌است.
این گردنه به همراه روستای ونه‌بین، حاجی امیر بالا و حاجی امیر پایین از مناطق حفاظتی سیاسی و جغرافیایی استان گیلان می‌باشد.
این اقدام با انتشار عکس هایی از طبیعت پاییزی گردنه حیران ، این گردنه پرپیچ و خم و استثنایی را که جزء جدایی ناپذیر گیلان است به نام اردبیل گره زد.
معرفی حیران به نام اردبیل تا کی از سوی برخی رسانه ها می خواهد ادامه پیدا کند؟
کی ۲۰ کیلومتر از جاده آستارا به اردبیل از منطقه آقچای تا منطقه ونه بین از حوزه استحفاظی اردبیل خارج و به طور کامل به حوزه استحفاظی گیلان واگذار می شود؟
ایا استان گیلان لیاقت اداره حریم راه خود را ند ارد ..تا خود شهر آستارا 20 ک.. محدوده راه اداره کل راه اردبیل تابلو زده است ..استاندار هم هم شعار داد و رفت تا کی دروغ ...
آیا وقتش نیست که مسوولان رده بالای استانی به فکر این موضوع پر حادثه که حواشی اش در برخی مواقع از حوادث جاده ای حیران نیز خطرناک تر است باشند؟
اما آنچه که همه می دانند این است: حیران، نام روستایی ییلاقی و زیبا درشهرستان آستارا واقع در استان گیلان می‌باشد، این روستا در فاصله ۳۰ کلیومتری آستارا قرار دارد.حیران از سه روستای حیران سفلی،حیران وسطی و حیران علیا تشکیل شده است.
منطقه حیران از یک سو مشرف به کوه‌هایی است که پوشیده از جنگل‌های انبوه‌است و از سوی دیگر مشرف به دره‌ای نه چندان عمیق است که از میان آن رود آستارا، آقچای عبور می‌کند که این رود مرز ایران و کشور آذربایجان را تعیین می کند و این روست مر کز دهستان حیران است و قبل این روست روستای باستانی حاجی امیری تا تونل همرز اردبیل است.. نه حیران .... این روستا به دلیل زیبایی طبیعی آن، به عنوان یکی از منطقه‌های نمونه گردشگری در ایران به شمار می‌رود و با توجه به شرایط آب و هوایی مناسب در سالیان اخیر، مورد توجه گردشگران قرار گرفته و ساخت و ساز بناهای تفریحی و گردشگری در آن افزایش یافته‌است.
دهکده توریستی حیران و تله کابین حیران آستارا در این منطقه قرار دارد ..
از مهمترین جاذبه‌های گردشگری این روستا گردنه حیران است که در مسیر راه ارتباطی آستارا – اردبیل قرار گرفته‌است.
این گردنه به همراه روستای ونه‌بین، حاجی امیر بالا و حاجی امیر پایین از مناطق حفاظتی سیاسی و جغرافیایی استان گیلان می‌باشد.
این اقدام با انتشار عکس هایی از طبیعت پاییزی گردنه حیران ، این گردنه پرپیچ و خم و استثنایی را که جزء جدایی ناپذیر گیلان است به نام اردبیل گره زد.
معرفی حیران به نام اردبیل تا کی از سوی برخی رسانه ها می خواهد ادامه پیدا کند؟
کی ۲۰ کیلومتر از جاده آستارا به اردبیل از منطقه آقچای تا منطقه ونه بین از حوزه استحفاظی اردبیل خارج و به طور کامل به حوزه استحفاظی گیلان واگذار می شود؟
ایا استان گیلان لیاقت اداره حریم راه خود را ند ارد ..تا خود شهر آستارا 20 ک.. محدوده راه اداره کل راه اردبیل تابلو زده است ..استاندار هم هم شعار داد و رفت تا کی دروغ ...
آیا وقتش نیست که مسوولان رده بالای استانی به فکر این موضوع پر حادثه که حواشی اش در برخی مواقع از حوادث جاده ای حیران نیز خطرناک تر است باشند؟
اما آنچه که همه می دانند این است: حیران، نام روستایی ییلاقی و زیبا درشهرستان آستارا واقع در استان گیلان می‌باشد، این روستا در فاصله ۳۰ کلیومتری آستارا قرار دارد.حیران از سه روستای حیران سفلی،حیران وسطی و حیران علیا تشکیل شده است.
منطقه حیران از یک سو مشرف به کوه‌هایی است که پوشیده از جنگل‌های انبوه‌است و از سوی دیگر مشرف به دره‌ای نه چندان عمیق است که از میان آن رود آستارا، آقچای عبور می‌کند که این رود مرز ایران و کشور آذربایجان را تعیین می کند و این روست مر کز دهستان حیران است و قبل این روست روستای باستانی حاجی امیری تا تونل همرز اردبیل است.. نه حیران .... این روستا به دلیل زیبایی طبیعی آن، به عنوان یکی از منطقه‌های نمونه گردشگری در ایران به شمار می‌رود و با توجه به شرایط آب و هوایی مناسب در سالیان اخیر، مورد توجه گردشگران قرار گرفته و ساخت و ساز بناهای تفریحی و گردشگری در آن افزایش یافته‌است.
دهکده توریستی حیران و تله کابین حیران آستارا در این منطقه قرار دارد ..
از مهمترین جاذبه‌های گردشگری این روستا گردنه حیران است که در مسیر راه ارتباطی آستارا – اردبیل قرار گرفته‌است.
این گردنه به همراه روستای ونه‌بین، حاجی امیر بالا و حاجی امیر پایین از مناطق حفاظتی سیاسی و جغرافیایی استان گیلان می‌باشد.
این روستا با روستاهای شفیع آباد و زبران همسایه بوده و در 60 کیلومتری بخش رحیم آباد و 75 کیلومتری جنوب غربی شهرستان رودسر واقع شده است. مردم این روستا معتقدند که نام اصلی این روستا «لشبو» بوده است. به عقیده آنان این روستا در اثر جنگ بین کوشکیان و دیلمیان که تمام روستای از بوی کشته شدگان آن متعفن شده بود بدین نام معروف گشته است. ا این روستا همانند روستای شوئیل از نظر تاریخی از مهمترین روستاهای اشکور به حساب می آید و دارای و اعتبار فراوانی است. روستای لسبو در پای قله شیرکوه واقع شده است. کوه جورامتو در مشرق، زرینه کوه در مغرب، و کل مازی در جنوب این روستاست که راه قزوین از گردنه گون کول از اینجا می گذرد . در پایین دست امامزاده لسبو محلی است که به نام «کشک دشت» معروف است. اینجا جای شهر قدیم کشک است. هنوز یکی از دروازه های قزوین به نام دروازه راه کوشک نامیده می شود. ساکنان کشک دشمنان دیلمیان بودند زیرا ایشان را به جشنی دعوت کردند و سپس دهکده ایشان را به تاراج دادند و خراب کردند. زنی در مقابل ایشان ایستادگی کرد و جنگی موحش برپای شد. کشته شدگان کشک، پایین محلی که به نام قبر غلام است به خاک سپرده شدند. این محل در شمال جاده است و دیلمیان در جنوب جاده مدفون گشتند. در فرهنگ جغرافیایی ایران مطالب زیر درباره لسبو آمده است: «لسبو از دهستان اشکور پایین شهرستان رودسر، 63 کیلومتری جنوب رودسر، سرراه عمومی مالرو اشکور به قزوین، بقعه ای به نام امامزاده قاسم و ابراهیم دارد که بنای آن قدیمی است» (از آستارا تا استارباد، ج2، ص 388) امامزاده قاسم و ابراهیم (ع) هر دو از فرزندان امام موسی کاظم (ع) می باشد. در میان زیارتگاه های اشکور زیارتگاه لسبو از اهمیت فراوانی برخوردار بوده و هر ساله افراد زیادی را از مناطق مختلف به قصد زیارت به سوی خود می کشاند. مشخصات ظاهری زیارتگاه لسبو به شرح زیر است: بنای اصلی زیارتگاه از سنگ و خشت است. دارای صندوقچه چوبی، طرف شرق و غرب این بنا ایوانی به پهنای دو متر است. شانزده ستون چهار سوی قدیمی در طرف پیشانی و بقعه و مسجد که پاره ای از آنها سرستون دارند. سقف ایوانها واشان کشی و از بالا پل کوبی با درزپوش و بام حلبی است. یک مسجد قدیمی در کنار زیارتگاه قرار دارد که طرح روی درب مسجد از شگفتی های این زیارتگاه به حساب می آید. در محوطه وسیع اطراف بقعه یک قبرستان عمومی قرار دارد. نوشته های سنگ در این قبرستان به شرح زیر است: «وفات مرحوم آق غلام ولد مرحوم شمس علی 1229. نشانه ها: مهر، تسبیح و شانه» در بقعه سنگ قبری از مرمر بود که متولی نشان داد. آنچه بر آن نوشته شده بود اینست: هوالغفور «وفات خوارشاه(این نام یادآور نام رکن الدین خورشاه (653-618) آخرین جانشین حسن صباح است) ولد محمد خان لسبویی سنه 1074. نشانه: انگشتر» در اطراف لسبو قبرستان های زیادی است. در این قبرستان ها، مردگان، روی دنده چپ رو به شمال به خاک سپرده شده اند. در این گور ها: پیکان، سرنیزه و گاهی خنجر و زانوبند یافت شده است. در قله کوهی که در دامنه شرقی آن راه شوئیل می گذرد خرابه های قلعه لسبو است. دیوارهای قلعه از آجر است و دو حوض سنگی دارد. لوله کشی این قلعه یکی از عجایب بنای این صفحات است. آب این قلعه از گردنه گون کول در محلی به نام «تری دشت» که آبی بسیار گوارا دارد، لوله های سفالین (=گنگ) در زیر خاک کرده و آب تری دشت را نخست به کشک دشت و سپس به بالای قلعه لسبو و از قلعه به همین ترتیب آب را به ملاهورشه یا ملاخروشه و از آنجا به سوری که قلعه و آستانه ای دارد و از آنجا به تاجگه به شهر قدیم کش رسانده اند(ولایات دارالمرز ایران-گیلان، ص 377). چند سال قبل قلعه لسبو را خراب کرده و از آجر های آن برای ساختمان حمام شوئیل استفاده نمودند. در حال حاضر فقط مقدار کمی از بقایای قلعه آن هم در حد پاره های آجر و خورده های گچ پیداست و هیچگونه اثری دیگری از قلعه مشاهده نمی گردد. در گذشته ساکنان روستای دهستان شوئیل پس از عبور از روستاهای شفیع آباد و لسبو و منطقه کون کرمانسرا از گردنه گول کل گذشته و در نقطه ای به نام چی چیم چال با رهگذران منطقه علیا برخورد کرده سپس به طرف قزوین حرکت می کردند. ارتفاع گردنه گول کل در کتاب فرهنگ جغرافیایی ایران به کوشش حسینعلی رزم آرا 3350 متر آمده است. در فاصله حدود 500 متری گردنه گون کل دریاچه ای موسوم به دریاچه ای موسوم به «دریاسر» و در جنوب غربی این گردنه مناطق «جورکلامگه» و «سورگل رجه» واقع شده که از طریق این مناطق می توان به رودبار محمد زمانخانی رسید.
منبع : عروس اشکور