به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی امید، برنامه "متن-حاشیه" صدا و سیما دوشنبه شب به ملاقات خانم رویت ،نایب رئیس مجلس آلمان با برخی از مقامات و شخصیت های سیاسی کشورمان پرداخت. در این برنامه که جواد هروی رئیس گروه دوستی پارلمانی ایران و آلمان مهمان تلفنی بود در برابر سوالات غیر منطقی و جهت دار مجری واکنش تندی نشان داد.
هروی در واکنش به این سوال که چرا خانم رویت با دکتر محمد رضا عارف دیدار کرد ، گفت: خانم رویت با شخصیت های زیادی ملاقات کرد، چرا شما تنها به این ملاقات اشاره می کنید؟
وی در واکنش به نحوه طرح سوال مجری برنامه، گفت: اینگونه سوال کردن به مثابه بازجویی است و این روش درستی نیست.
مجری برنامه با قطع سخنان هروی، گفت: حاشیه های این دیدار به خاطر روایت رسانه ها از این دیدار است، که رئیس گروه دوستی پارلمان ایران و آلمان در پاسخ به این اظهارات گفت: خودتان می گویید رسانه ها حاشیه سازی کردند پس نباید به این حاشیه ها پرداخت.
این نماینده مجلس با بیان اینکه دستگاه دیپلماسی متولی دیدار مقامات کشورهای خارجی با شخصیت ها سیاسی کشورمان است، گفت: نیاز نیست که برخی مقامات کشورمان در برابر اظهارات مقامات کشورهای دیگر واکنش احساسی و شتاب زده نشان دهند.
گفتنی است پس از جریان سازی خبرگزاری فارس که تغذیه فکری آن توسط یکی از نهادهای نظامی صورت می گیرد، برخی نمایندگان مجلس نیز بدون اطلاع از اظهارات نایب رئیس مجلس آلمان و دکتر عارف، واکنش شتاب زده، غیر منطقی و احساسی نشان دادند.
" کارلوس کیروش بهترین گزینه برای ما بود. او مربی دقیق، ریزبین، باهوش و فوقالعاده بود. در میان تمام افرادی که کنار من کار می کردند کارلوس بدون شک بهترین بود. هیچ شکی در این باره ندارم. "
این گفته ها از کسی نیست جز سر آلکس فرگوسن بزرگترین اسطوره مربیگری در دنیا که درباره مربی تیم ملی فوتبال کشورمان یعنی کارلوس کی روش، بیان کرده است.
جمعه سوم بهمن ماه 1393 تیم ملی کشورمان از مسابقات جام ملتهای آسیا حذف شد. گذشته از نوع قضاوت داور و وضعیت کنفدراسیون آسیا و عقب ماندگی به شدت نهادینه ی مسوولان فوتبال قاره کهن، چیزی که بسیار جلب توجه می کند خوشحالی و لذت بسیاری است که بعضی از مربیان وطنی از این حذف شدن می برند و چنان می نماید که دنیا را به آنها داده اند.
بی گمان اساتید روانشناسی و رفتار شناسان خبره می توانند درباره این رفتار و کردار بررسی و پژوهش نمایند و کشف نمایند که این رفتار چه علتی می تواند داشته باشد و آیا هیچ انسانی از شکست تیم ملی اش خوشحال و شادمان می شود؟
با توجه به اینکه بیش از 35 سال است مسابقات تیم ملی را پیگیری می کنم می توانم به جرات بگویم که هرگز تا این اندازه با آرامش بازی های تیم ملی را نگاه نکرده ام و همواره با استرس و اضطراب ...
برای صحت وسلامتی و تعجیل در ظهور اقا امام زمان (عج) ++صلواتی++بفرستیم
اللهم صل علی محمد وال محمد
اتفاق ناامیدکننده هفته گذشته، بدون تردید انتشار مصاحبه حیرت انگیز مجتبی جباری با وب سایت «الکاس» قطر بود؛ جایی که شماره هشت سابق فوتبال کشورمان درست شب بازی با عنابی ها، به تیتر اول خبرگزاری حریف تبدیل شد و هر چه دل تنگش می خواست در مورد فوتبال ایران به زبان آورد! او گفت کارلوس کی روش هیچ چیز به تیم ملی اضافه نکرده و حتی یک نکته هم به وی نیاموخته است، گفت در فوتبال ایران به نسل جدید بها داده نمی شود، گفت افتخار می کند از اینکه به لیگ قطر پیوسته و جایی حضور دارد که جوانان مورد توجه هستند، گفت همه دنیا شاهد بازی های ضعیف ایران در برزیل بودند و این تیم نمی تواند مدعی قهرمانی در جام ملتها باشد، گفت که خداحافظی اش از تیم ملی به خاطر دلواپسی اش از به خطر افتادن منافع الاهلی بوده و احساس نگرانی می کرده از اینکه در صورت حضور در جام جهانی، مصدوم شود و فرصت خدمت به باشگاه قطری را از دست بدهد. او گفت، هرآنچه را که نباید می گفت. بی خیال تکذیب و توجیه های بعدی؛ مهم، مصاحبه ای بود که چند ساعت مانده به بازی مرگ و زندگی قطری ها روی اینترنت رفت، آن هم با امضای یک ستاره ایرانی!
این اولین بار نیست که مجتبی جباری با سخنان شگفت انگیزش باعث بهت و حیرت ایرانیان می شود. او پیش تر در پایان بازی استقلال و الهلال عربستان شدیدا به تشویق «خلیج فارس» توسط تماشاگران اعتراض کرده و بعد از پیوستن به الاهلی گفته بود «خوشحالم که در قطر، هر روز استعدادهای جدیدی از خودم کشف می کنم!» این آخری اما واقعا شاهکار بود. چه کسی فکرش را می کرد شب یک بازی کلیدی تیم ملی، تیر زهرآگین از جانب جبهه خودی شلیک شود؟ مارادونا را ول کنید، غضنفر راهم ول کنید، این دفعه زیدان را بگیرید! دنیای عجیبی است؛ این طرف بعد از سوت پایان ایرماتوف، کی روش پرتغالی که پیش تر به تبانی با قطر متهمش کرده بودند، با صورتی کبود از هیجان زانو می زند و پیروزی تیمش را جشن می گیرد. آن طرف اما ستاره فوتبال ایران بزم رسانه های دشمن را چراغانی می کند. کاش هیچ وقت «زادگاه» را مساوی با «ملیت» نمی گرفتیم!
بعد ازخواندن این مصاحبه، شاید بشود یک دنیا سوال از جباری پرسید. شاید بشود روزی را به یادش آورد که استاد بعد از بازی با سایپا مهر کرج، درایت کی روش را به رخ مظلومی کشید و هر چه دلش خواست علیه سرمربی استقلال گفت. شاید بشود جلد مهم ترین مطبوعات دنیا را بعد از بازی ایران و آرژانتین برایش ردیف کرد و نشانش داد که بازی به قول او «افتضاح» کشورمان، چه بازتابی در جهان داشت. این همه اما چه فایده ای دارد، وقتی کسی خودش را به خواب زده و سودای برخاستن ندارد؟ اصلا گیریم که همه این حرف ها درست باشد و از سر دلسوزی، اما آیا بهترین جا برای طرح شان، یک رسانه قطری بوده است؟ یعنی هیچکس در ایران به آقا مجتبی تریبون نمی داد تا بیاید و حرفش را بزند؟ آیا اگر او اراده می کرد در برنامه نود نقطه نظراتش را به زبان بیاورد، عادل فردوسی پور این فرصت را در اختیارش قرار نمی داد؟ سیلی زدن به صورت دوست مقابل دیدگان دشمن، چه سودی دارد؟ چه کسی قرار است حرف های جباری را در یک رسانه بیگانه بشنود و آنها را مبنای عمل قرار بدهد؟ در این شرایط آیا حق نداریم بیش از پیش به نیت او شک کنیم و از آقای ستاره ناامید باشیم؟
مجتبی جباری سال هاست که «از بالا» به فوتبال ایران نگاه می کند و هیچ فرصتی را برای تحقیر آن از دست نمی دهد. او همان کسی است که پیتزا دادن باشگاه به بازیکنان را به تمسخر می گیرد، اما به خودش اجازه می دهد مربیانش را در هم بکوبد، با یک بازیکن وسط زمین درگیر شود و حکم اخراجش از تیم را بدهد یا وسط قرارداد با یک باشگاه حرفه ای ناگهان زیر همه چیز بزند و چمدانش را ببندد. او حالا صراحتا گفته یک تیم عربی حوزه خلیج فارس را در آستانه جام جهانی به تیم ملی کشورش ترجیح داده است. به به، عجب روحیه ستایش برانگیزی! بیچاره ژاپنی های مفلوک و آماتور که همین حالا نصف بازیکنان شان لیگ های ممتاز اروپایی را درست وسط مسابقات ول کرده اند و برای بازی در جام ملتهای آسیا زیر پرچم کشورشان آمده اند. این بدبخت ها کی قرار است درست شوند آقا مجتبی؟
شاید جباری از هیچ بازیکنی در جهان به اندازه کرار جاسم نفرت نداشته باشد؛ کسی که او در موردش گفته بود: «می خواستم در رختکن بزنمش، اما بچه ها گفتند غریب است!» کاش اما مجتبی بعضی چیزها را از همین عراقی پرحاشیه یاد می گرفت؛ کسی که وقتی چند هفته پیش در اوج آمادگی فنی از تیم ملی کشورش خط خورد، حاضر نشد حتی یک خط در این مورد با رسانه های ایرانی حرف بزند. عادل فردوسی پور در برنامه نود خودش را کشت تا او روی آنتن تلویزیون کشورمان فقط چند کلمه فارسی صحبت کند، اما کرار که این زبان را از سعدی و حافظ هم بهتر بلد است هرگز زیر بار نرفت و تنها به زبان مادری اش سخن گفت. مشکلی هم نیست البته؛ تیم ملی ایران که به قول آقا مجتبی «پیر» است، با گل یک جوان 20 ساله قطر جوانگرا(!) را با همه بازیکنان چند ملیتی اش حذف کرد تا متهم ردیف اول فساد در فوتبال جهان، به خاکش برگردد و جباری را از تنهایی دربیاورد. ممنون آقای شماره هشت؛ شما از همنشینی ات با شیوخ لذت ببر و ما از تماشای سردار آزمون در آغوش هموطنانی که روی سکو «مردانه» تیم شان را تشویق کردند. به خدا که معامله خوبی است؛ سرباز جنگ گریز را دادن و سردار دلپذیر را گرفتن!
وزیر خارجه کشورمان با بیان اینکه مذاکره و فشار با یکدیگر قابل جمع نیست، گفت: راه برای رسیدن به یک راه حل، کاملا هموار و قابل دستیابی است.
به گزارش گروه سیاست خارجی باشگاه خبرنگاران به نقل از واحد مرکزی خبر، محمدجواد ظریف قبل از ترک ژنو با اشاره به اینکه در بسیاری موارد موضوعات روشن است و ما احساس می کنیم که صرفا نیاز به تصمیم سیاسی دارد افزود: کشورهای غربی و1+5 باید به این برداشت جدی برسند که موضوع هسته ای ایران فقط از مسیر مذاکره قابل حل است.
مذاکره و فشار، غیر قابل جمع
ظریف همچنین با تاکید بر اینکه کشورهای غربی روش فشار را امتحان کردند و پاسخ نداد تصریح کرد: مذاکره و فشار با یکدیگر قابل جمع نیست، بلکه اگر کشورهای غربی به دنبال مذاکره با جمهوری اسلامی ایران هستند، باید تصمیم سیاسی بگیرند گرچه ممکن است برای بعضی ها سخت باشد که راه فشار را کنار بگذارند.
وزیر امور خارجه با بیان اینکه بحث های چند روز گذشته جدی، دقیق و صریح برای رسیدن به نکاتی بود که هنوز حل نشده است، افزود: هم اکنون گفتگوها در سطح معاونین وزرا ادامه دارد و امروز هم گفتگوهای دوجانبه با امریکا و کشورهای دیگر در سطح معاونین برگزار شد.
وزیر امور خارجه کشورمان در پایان گفت: ما کار را با جدیت دنبال می کنیم و معتقدیم که راه حل در دسترس است.