آذر ماهی که باشی...

در یکی از شب های بسیار سردِ آذر ماه،وقتی که روزت رو بیهوده گذروندی و یکی یکی داره پیامک های تبریک برات میاد و تو حتی برای جواب دادن به آنها هم کار بیهوده ای می دونی و در جواب فقط میگی ممنون و بعدشم با حسرتی که شاید در کلمه به کلمه های پیامکم بود را حس می کردند که ازشون میخوایستم دعا کنن سال دیگه به آرزوهام رسیده باشم،

حالا یک جمع گرمی منتظرم بودند.جمع کوچیک 4نفره  که یک نفرشون خواب بود و با این کارش من رو واقعا سوپرایز کرد.هرکس به نوبه خودش منو سوپرایز کرد و پدرم هم با خوابیدن ساعت 9!!!

امسال ولی از صمیم قلب برای خودم آرزو کردم و شمع ها رو فوت کردم.می دونی چیه؟وقتی می بینم از سال قبل تا الآن هیچ اتفاق خاصی برام نیفتاده دلم میلرزه واسه سالِ بعدم.