شهیدی که با یک کلمه 4 اسیر گرفت /سرداری که در لحظه شهادت روزه بود

شهیدی که با یک کلمه 4 اسیر گرفت /سرداری که در لحظه شهادت روزه بود

این شهید عزیز ما مظلوم و گمنام بود در عین اینکه تمام امور لشکر را به تنهایی می چرخاند اما هیچ جا حاضر نبود اسمی از ایشان برده شود وقتی ما از تبلیغات لشکر یک عدد فیلم ایشان را خواستیم اصلا وجود نداشت.
حاج موسی رضازاده در سال ۱۳۱۸ در خانواده‌ای متدین و مذهبی از کوی علیای کازرون چشم به جهان گشود. مهربانی و مردانگی او از همان بدو تولد در چهره او موج می‌زد و آزادی و عدالت‌خواهی در تون صدایش معلوم بود.

قصه هاى قرآن

پیامبراکرم صلى الله علیه و آله وسلم فرمودند:

مَن واسَى الفَقیرَ وَأَنصَفَ النّاسَ مِن نَفسِهِ فَذلِکَ المُؤمِنُ حَقّا؛

هر کس به نیازمند کمک مالى کند و با مردم منصفانه رفتار نماید چنین کسى مؤمن حقیقى است.

خصال، ص 47

حضرت نوح (علیه السلام ) در روایات

سید بن طاووس از کتاب قصص محمد بن جریر طبرى نقل کرده است که نوح پیغمبر تا چهارصد و شصت سالگى پیوسته در کوه ها زندگى مى کرد و به عبادت مى پرداخت ، زن و فرزندى نداشت و جامه پشمین مى پوشید و غذاى خود را از گیاهان زمین تاءمین مى کرد. پس از گذشت این مدت جبرئیل نزد او آمد و گفت : چرا از مردم کناره گیرى کرده اى ؟ گفت : براى آنکه قوم من خدا را نمى شناسند، از این رو من از ایشان کناره گیرى اختیار کرده ام .

جبرئیل گفت : با ایشان جهاد کن !

نوح گفت : نیروى این کار را ندارم و اگر عقیده ام را بدانند مرا خواهند کشت .

جبرئیل گفت : اگر نیروى این کار به تو داده شود با آنها جهاد مى کنى ؟

نوح گفت : چه بهتر از این ! این کمال آرزوى من است . در این هنگام نوح پرسید: تو کیستى ؟

جبرئیل ، فرشتگان را صدا زد و چون فرشتگان نزد او آمدند نوح بیمناک شد و جبرئیل پس از معرفى خود سلام خدا را به او ابلاغ کرد و نبوت را به او بشارت داد و دستور داد که با عمورة ، دختر ضمران بن اخنوخ که نخستین کسى بود که به او ایمان آورد، ازدواج کند. نوح در ادامه ماءموریت الهى خود میان مردم آمد. آمدن نوح مصادف بود با روز عیدى که مردم داشتند. او عصایى در دست داشت که از ضمیر مردم به وى خبر مى داد.

بزرگان قوم نوح هفتاد نفر بودند که در آن روز نزد بت هاى خویش اجتماع کرده بودند. هنگامى که نوح به میان آنان آمد، صداى خود را به ((لا اله الا الله )) بلند کرد و نبوت خود و پیامبران قبل از خود و پس از خود را به مردم ابلاغ کرد. در هنگام بت ها لرزیدند و آتش هایى که روشن کرده بودند، خاموش شد و مردم را وحشت فرا گرفت ، بزرگان قوم پرسیدند: این مرد کیست ؟

نوح فرمود: ((من بنده خدا هستم . خداوند مرا به عنوان پیامبر نزد شما فرستاد تا شما را از عذاب خدا بیم دهم )).

وقتى عمورة سخن نوح را شنید به او ایمان آورد و چون پدرش فهمید او را مورد عتاب و سرزنش قرار داد و گفت : ((به این زودى سخن نوح در تو تاءثیر گذاشت ، من ترس آن را دارم که پادشاه از موضوع با خبر شود و تو را به قتل برساند))؛ ولى عمورة به سخن پدر اعتنا نکرد و دست از ایمان خود بر نداشت و پس از آن نیز هر چه او را تهدید کردند و به حبس کشیدند، از ایمان به خداى نوح دست نکشید. سرانجام با حضرت نوح ازدواج کرد و سام بن نوح از وى به دنیا آمد ⁽¹²⁸⁾.

هزار ضربه 1

بسم الله الرحمن الرحیم

دوست عزیزم و برادر عزیزم قصد هزار ضربه بر عقائد قدیم خود دارد و ادعا دارد که این سوالات بود که باعث شد ایشان شیعه شوند و دست از دین قبلی خود بردارند.

به جهت اینکه ایشان آسان تر و سریع تر به پاسخ خود برسند وبلاگ جامع ولایت یاوران تصمیم گرفته است مجموعه کلیپ های این بزرگوار را برای دانلود شما عزیزان ارائه دهد.

جهت دانلود کلیپ ایشان بر روی تصویر زیر کلیک کنید.

اوضاع سیاسی-اجتماعی و اقتصادی دشتی در دوره رضاشاه

● دشتی در دوره رضاشاه :

[اوضاع سیاسی، اجتماعی و اقتصادی دشتی]

✍ با سقوط حکومت قاجار و تشکیل حکومت پهلوی در سال 1304 هـ.ش، در تقسیمات کشوری تغییراتی صورت نگرفت و همان تقسیم بندی که پس از مشروطیت بر اساس قانون تشکیل ایالات و ولایات صورت گرفته بود حاکم بود این تقسیم بندی تا سال 1316 هـ .ش ادامه یافت در طول این مدت منطقه دشتی، یکی از بلوکهای فارس به حساب می آمد و به همراه دشتستان دارای حکومتی به نام دشتی و دشتستان بودند⇩

دردوره پهلوی اول اداره های دولتی به مرور زمان در مرکز دشتی تاسیس شدند اولین مرکز دولتی بخشداری بود که در سال 1306هـ ش در خورموج زیر نظر حکومت دشتی و دشتستان تاسیس گردید.حوزه تحت قلمروش از شمال و شمال شرق تا ناحیه بلوک و بوشکان، از غرب تا ساحل خلیج فارس، از شرق تا حوزه بخشداری فراشبند از توابع فیروز آباد و از جنوب تا دیر و ریز محدود می شد که وسعتی در حدود همان وسعت منطقه دشتی در دوره قاجار را در بر می گرفت⇩

از نظر اجتماعی، تغییرات زیادی در دوره پهلوی صورت نگرفت و همان قشربندی اجتماعی دوران قاجاریه وجود داشت و اکثر مردم را توده روستا نشین تشکیل می دادند که هم در مقابل حکومت مرکزی و هم حاکمان محلی چاره ای جز تسلیم نداشت .از نظر اقتصادی بیشتر مردم ، فقیر و بی زمین بودند و در خدمت مالکان و اربابان و کدخدایا محلی قرار داشتند.چون بیشتر کشاورز بودند به زمین وابستگی زیادی داشتند و بیشتر مالکان وصاحبان زمین را کدخدایان تشکیل می دادند.روستائیان نیروی خود را صرف کاربر روی زمین های آنها می نمودند به همین خاطر وابستگی آنان به خان ها و رؤسای مناطق زیاد بود به دلیل عدم گسترش ارتباطات و سطح فرهنگ امکان ایجاد تغییر و تحول و بر هم زدن وضع موجود برای روستائیان وجود نداشت.از نظر سیاسی هم اگر چه یکی از برنامه حکومت رضا شاه اسکان و سرکوبی عشایر و حکام محلی و تمرکز قدرت در دست دولت مرکزی بود با وجود این در دشتی حاکمان محلی به حیات خود ادامه دادند

از جمله حکام محلی و خاندانهای بزرگ دشتی می توان از « زایر علی» بزرگ «خاندان نامجو» در درازی،«رئیس عبدالحسن» بزرگ « خاندان رزمی» در سنا، مبارز دشتی«خالو حسین» در بردخون، ملا عبدالله زایر حسین جمال(جمالی حاجیانی) در مسیله، « شاه منصور خان»در شنبه، « فقیه زین الدین» و زائر عبدالحسین بجیکی» در فقیه حسنان،« حیدر محمد»(میدر) در طویل دراز و مقاتل، « حسین عالی» مشهور به حسینا در کلل، «خورشید» در آب سبز، « محمد احمدی» در بتونه، « کرم کرمی» و « حاج غلامحسین کرمی» در لوهک و گنوی، « علی اسماعیل» و « محمد اسماعیل» در آبدان و نوکن نام برد.در این زمان « زائر علی درازی» که پس از مرگ « رئیس محمد درازی» به قدرت رسیده بود ریاست خاندان درازی را بر عهده داشت.وی تا مدتها کلانتر درازی و نماینده دولت وقت در آن سامان بود و در امور خیریه تلاش فراوان می نمود سرانجام در سال 1314هـ.ش.وفات نمود⇩

○رئیس عبدالحسن رزمی فرزند:

« زایر غلام زایر صالح» فرزند « محمد»( پهنادار) فرزند « حسین» نیز از حکام محلی قدرتمند و مقتدر بود که در روستای دمنالو متولد شد و بعد به روستای سنا نقل مکان نمود.وی از قد و قامتی بلند ورشید برخوردار و تفنگچی ای ماهر و از برادران خود شجاع تر بود.چند بار ازدواج نموده که حاصل آنها دوازده پسر بود که بعد آنان را در روستاهای بادوله، اسماعیل محمودی، درگو، رزم آباد و لاور به حکومت گماشت و خود در سنا حاکم بود.در منطقه به « کدخدا عبدالحسن» مشهور بود در جنگ با انگلیسی ها در قیام جنوب چنان که بیان گردید شرکت فعال داشت وقتی جمال خان را درخورموج از حکومت برکنار نمودند و زایر عبدالله خان را به حکومت گماشتند، با کمک سایر حاکمان محلی به جنگ با وی و نیروهای انگلیسی پرداختند و سر انجام موفق به برکناری وی گردیدند.با «اسماعیل خان صولت الدوله» رابطه دوستی داشت و به دعوت ایشان به استقبال سردار سپه(رضا خان) رفتند و از جانب سردار سپه یک قبضه اسلحه سر پر به رئیس عبدالحسن اهدا گردید.در ضمن مهر نگین ایشان « بارها محمد گفت که علی یار من است» بود⇩

پس از بازگشت به سنا، مشغول امور روزمره خود گردید رفتار وی با مردم خیلی خوب بود او امور روزمره زندگی خود را انجام می داد حتی خود کار کشاورزی می کرد

★ملا عبدالله زایر حسین جمال

( جمالی حاجیانی) ، یکی دیگر از حکام متنفّذ محلی بود.ایشان با توجه به اعتبار و نفوذی که پدرش زایر حسین جمال داشت عهده دار کدخدایی روستای مسیله شد .وی انسان فهیم، دور اندیش و با هوش بود از قریحه شعری نیز برخوردار و با تخلص« صیاد» شعر می سرود و دفتری از اشعار ایشان که بیشتر دو بیتی می باشد نزد خانواده اش موجود است یک نمونه از دوبیتی هایش:

نخواهم در جهان جز وصل رویت 

نخواهم از صبا جز عطر بویت

گر عمر جاودان بخشد به صـیاد

 بمـیرم عـاقبـت از آرزویـت

•••ملا عبدالله در جوانی با دختر یکی از روحانیون دشتی بنام « آخوند زایر قنبرحاجیانی» ازدواج نمود و صاحب چند فرزند از جمله« حاج حسین» شد.ملا عبدالله با برخی حکام محلی معاصر خود رابطه خصمانه داشت از جمله حکام هم دوره ایشان رئیس عبدالحسن زایر غلام( رزمی) و زایر محمد حاج صالح چاه حسین جمالی بودند.میان ملا عبدالله و زایر محمد حاج صالح معمولا اختلاف و درگیری وجود داشت ملا عبدالله برادری قدرتمند و معروف به نام محمد حسین داشت زایر محمد حاج صالح هم برادری به نام حاج علی داشت شبی حاج علی و چند نفر از تفنگچیان زایر محمد جهت دستبرد زدن به اموال ملا عبدالله به مسیله عبدی حمله ور می شوند وقتی نیروهای زایر محمد به باغ ملا عبدالله رسیدند متوجه می شوند که محمد حسین و یکی از تفنگچیان ملا عبدالله به نام محمد متوجه حرکت آنها شده و آماده باش هستند وقتی نیروهای دوطرف به هم رسیدند شروع به تیراندازی به طرف همدیگر نمودند محمد حسین صدا می زند شما که هستید که به اینجا آمده اید جواب می دهد حاج علی زایر صالح هستم او هم مجدداً اعلام می کند من محمد حسین زایر حسین جمال هستم بعد در ادامه می گوید:

به این شکل جنگیدن فایده ای ندارد.« پاوه تا پاوم» ، سرانجام پس از درگیری میان آنها هر دونفر کشته می شوند وقتی این خبر به زایر محمد رسید برایش باور کردنی نبود اما وقتی شنید که برادرش حاج علی هم کشته شده باور کرد و گفت وامبیت کوه برمبد بنجه شیش نشید

ملا عبدالله از جمله حکام محلی بود که در عین حال که جهت برقراری نظم و حفظ قدرت و مبارزه با دشمنان از زور و شمشیر بهره می گرفت نسبت به زیر دستان بسیار مهربان و پناهگاه مستمندان و دستگیر بینوایان بود و منزلش همواره محل حضور حکام، علما و ادبا بود و همچنین دوستدار اهل بیت علیم السلام و به خصوص خادم امام حسین(ع) بود√

○دولت رضا شاه در راستای یکی از برنامه های خود که سرکوب عشایر و حکام متنفذ محلی بود، در سال 1308 ش متوجه منطقه جنوب و از جمله دشتی گردید و فوج گارد نادری را به فرماندهی سرهنگ احمد معینی به منظور خلع سلاح رعایا و حکام روانه این منطقه نمود و در چهارم آذر ماه سال با صدور اعلامیه ای خان ها و رعایای مسلح منطقه را فرا خواند تا اسلحه خود را به دولت تحویل دهند اعلامیه مزبور بدینقرار است:

○اعلان مورخه: 4آذر 1308نمره661 به طوری که عموم اهالی این حدود اطلاع نموده اند.مدتی است دولت متوجه و مصمم به تصفیه این منطقه گردیده که امنیت کامل و انتظامات اساسی را در سرتاسر خاک دشتستان، تنگستان و دشتی برقرار و با علاقه مفرطی که ذات اقدس بندگان اعلیحضرت به این حدود دارند ترقی تکاملی را که امروز به واسطه امنیت نصیب سایر رعایای این مملکت گردیده در این منطقه سر حدی نیز شروع نماید و چون یکی از عوامل مهم انتظامات امنیت خلع سلاح عمومی است لذا(به) موجب امریه مبارک بندگان حضرت اجل فرماندهی معظم کل قوای جنوب دامت عظمته به عموم اهالی دشتستان ،تنگستانو دشتی اخطار می نمائیم که بایستی تا آخرین تفنگ و فشنگ این منطقه جمع آوری کرده و عموم رؤسای کلانتران، خان ها و کدخدایان هر محل بایستی جدیت لازمه در انجام امر فوق نموده پس از اطلاع، مفاد این امریه را به عموم رعایا گوشزد و با اخطار ثانوی به هر یک از طوایف نواحی ، اسلحه خود را تسلیم بنمایند√

در خاتمه به عمم اهالی تذکر می هیم نظر به این که تفنگ مختص قشون و بایستی در دست افراد نظام باشد احدی را حق نگاهداری تفنگ نیست و مخصوصاً در این مقطع که قشون درتحت توجهات ذات اقدس بندگان اعلیحضرت همایون شاهنشاهی ارواحنا فدا در هر منطقه از مملکت اصلاحات اساسی را تکمیل نموده امیدواری کامل دارم که اهالی این حدود نیز برای امر فوق قدمهای سریع برداشته و برای انتظامات این حدود سعی کامل مبذول که از نعمت امنیت کامل بهره مند شده با کمال آرامش آسایش و استراحت مشغول کسب رعیتی خود شوند

ضمناً اخطار می نمایم چون در اداره قشون صورتی کامل از تعداد اسلحه طوایف مخالف این منطقه موجود و سابقه کامل در دست هست چنانچه اشخاص یا طایفه جزئی تعلل و مسامحه در انجام امر فوق در تسلیم اسلحه خود بنمایند تحت تعقیب و به شدیدترین مجازات محکوم خواهند شد[فرمانده فوج گارد نادری و ستون اعزامی دشتستان، تنگستان و دشتی] سرهنگ احمد معینی

مطبعه علوی بوشهر: 

خان ها و حکام دشتی حاضر به تحویل اسلحه خود نشدند و به همین خاطر فوج یاد شده بر شدت عمل خود افزود و سرانجام کار به درگیری بین حکام، افراد مسلح و فوج گارد نادری در نزدیکی محمد آباد از توابع خورموج گردید,در این جنگ تعداد زیادی از مردم دشتی به سرپرستی خان ها و حکام منطقه از جمله حسین خان دشتی، رئیس عبدالحسن رزمی و خالو حسین بردخونی حضور داشتند.در ابتدا پیروزی از آن قوای محلی بود، چنگ چند روز ادمه یافت.ژاندارم ها چون به تنهایی قادر به مقاومت در برابر قوای مردمی نشدند ازنیروهای زره پوش و توپ استفاده کردند و سرانجام بر قوای محل پیروز شده و حاکمان محلی هر یک به طرفی گریخته وخود را مخفی نمودند"

از جمله رئیس عبدالحسن با تمام خانواده و فرزندان خود به روستای کردلان فرار کرده و تحت حمایت عبدالحسین خواجه قرار گرفت که پس از بازگشت فوج نادری دوباره به سنا بازگشت خالو حسین نیز در روستاهای اطراف بردخون خود را مخفی نمود. در آن جنگ حسین خان دشتی به همراهی عده ای دیگر کشته شدند

در این زمان گویا زایر علی درازی حاکم درازی به استناد نامه فرمانده فوج گارد نادری به ایشان با نیروهای اعزامی رضا شاه همکاری می نموده است… ✍ A100

Http://www.Gezderaz100.blogfa.com

گزارش کامل مراسم تشییع «مرتضی احمدی»

امروز روز اندوه و حسرت است … نه برای مرتضی احمدی که یک عمر با افتخار زندگی کرد. امروز برای هنرمندان و علاقمندان مرتضی احمدی که پیکر او را به خاک سپردند، روز حسرت بود؛ امروز در مراسم تشییع مرتضی احمدی یک فرهنگ به خاک سپرده شد؛ فرهنگی که متأسفانه حتی بین هنرمندان هم کم‌کم به یک مقوله نادر بدل می‌شود.

پیکر «پدربزرگ طهرون» صبح چهارشنبه – سوم دی ماه – بر روی دستان هنرمندان و دوستدارانش از مقابل تالار وحدت به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) تشییع شد.

عشق مرتضی احمدی لبخند مردم بود

بهزاد فراهانی در مراسم تشییع پیکر مرتضی احمدی با انتقاد از نادیده گرفتن پیشکسوتان، او را مرد کوچه، خیابان،‌ بازار و قهوه‌خانه خواند و گفت: عشق مرتضی احمدی، لبخند مردم بود.

فراهانی – بازیگر پیشکسوت – که در مراسم تشییع پیکر زنده‌یاد مرتضی احمدی حضور داشت، در سخنان ابتدایی‌اش خاطرنشان کرد: تشکر می‌کنم از همه مردمی که برای هنرمند ملی و مردمی‌شان دور هم جمع شده‌اند. من از رفیقان نزدیک مرتضی احمدی هستم و صادقانه می‌گویم که سِرّ دل او را نه به اندازه‌ی دختر و نوه‌اش، اما به اندازه شایستگی‌های خودم شنیده‌ام و دلم می‌خواهد به او بگویم «مرد تهران»، اما می‌گویم «جوانمرد تهران».

وی در عین حال اظهار کرد: زندگی مرتضی احمدی در سه بخش عنوان شده بود؛ هنر، ورزش و سوم خود زندگی که مخرج مشترک هر سه پدیده را مردم تشکیل می‌دادند. او مردی بود که همیشه پای درد دل‌ها می‌نشست. عشق مرتضی احمدی لبخند مردم بود. او همیشه شادکامی را برای مردم آرزو می‌کرد. زمانی که باشگاه شاهین باشکوه در زمان قدیم برپا بود، مرتضی احمدی چاوش‌خوان شکوه ورزش کشور به‌ویژه پرسپولیس امروز و شاهین دیروز بود. او همیشه ورزش را مقدس می‌دانست و برایش احترام ویژه‌ای قائل بود.

 تشییع پیکر مرحوم مرتضی احمدی

فراهانی در توصیف سایر اخلاقیات مرتضی احمدی بیان کرد: او در عرصه هنر جمع‌گرا و عاشق رفاقت بود. تمام دوستی‌هایش پاک و ناب بود. او همان کاری را که زنده‌یاد شاملو در حرفه‌اش می‌کرد، با بضاعت خودش انجام می‌داد. اکنون وظیفه خودم می‌دانم تا از تنها دخترش آزیتا و همچنین نوه‌اش بهرنگ که تمام عمر و هستی‌شان را پای پدرشان گذاشتند، تشکر کنم.

این هنرمند پیشکسوت همچنین تصریح کرد: طی ماه گذشته هنرمندان زیادی را از دست داده‌ایم، هنرمندانی چون مهدی کاشانی، مسعود تاج‌بخش، انوشیروان ارجمند و حالا نوبت به مرتضی‌خان احمدی رسید. ما هنرمندان فقیر نیستیم و اگر هم فقیری بین ما باشد با فقرش فخری هم دارد. از وزیر محترم ارشاد گله‌مندم چرا که حدود یک سال است به وضعیت بیمه هنرمندان هیچ توجهی نشده و همچنان بیمه هنرمندان بی‌سروسامان باقی مانده است.

او در عین حال تأکید کرد: خواهشم از مسئولانی که در این مملکت هستند این است که اگر عدالتشان علی‌وار است دروغ نگویند و واقعا عدالت را رعایت کنند. و در پایان می‌خواهم بگویم که خوشحالم که هرگز نمی‌توانیم صدای مرتضی را از خانه‌های مردمان زحمت‌کش بزداییم. درود بر همه.

امروز روز حسرت ماست

به گزارش ایسنا، مرضیه برومند طی سخنانی در مراسم تشییع پیکر مرتضی احمدی که صبح امروز از مقابل تالار وحدت برگزار شد، گفت: امروز روز اندوه و حسرت است نه برای مرتضی احمدی چرا که این استاد بزرگ یک عمر با افتخار زندگی کرد بلکه برای ما روز حسرت است که پیکر پاک ایشان را به خاک می‌سپاریم. ما امروز یک فرهنگ را خاک می‌کنیم؛ فرهنگی که متأسفانه حتی بین ما هنرمندان هم کم‌کم به یک چیز نادر تبدیل می‌شود. فرهنگ شرافت، ادب، معرفت، انسانیت، پایداری،‌ وفاداری و… که باید به آن‌ها تعصب داشته باشیم. متأسفانه آقای فراهانی هم بین ما در حال رنگ باختن است و به یک پدیده نادر تبدیل می‌شود. آقای احمدی عمری با عزت و آبرو زندگی کرد. او همیشه به اعتقاد خودش پایدار ماند و هیچ‌وقت خود‌فروشی نکرد. او همیشه ساده و بی‌نیاز زندگی کرد و هرگز از هیچ مقام و مسئولی طلب کمک نکرد. او انقدر قشنگ زندگی کرد که به هیچ‌کسی محتاج نبود. مرتضی احمدی واقعا با افتخار زندگی کرد. اکنون افتخار این را دارم که با ایشان همکاری داشتم.

این کارگردان سینما، تئاتر و تلویزیون همچنین در ادامه صحبت‌هایش به همسر مرتضی احمدی اشاره کرد و یادآور شد: آقای احمدی همسرش را خیلی زود از دست داد و بدون اینکه همسری دیگر اختیار کند با افتخار ایستاد و دختر و پسرش را بزرگ کرد. او بی‌حاشیه بود و سلامت زندگی کرد. او ۹۰ سال مثل یک سرو زندگی کرد و تازه قدش خمیده شده بود که از بین ما رفت.

برومند سپس به اخلاقیات مرتضی احمدی اشاره کرد و گفت: ایشان همیشه سر وقت، سر همه کارها حاضر می‌شد و همیشه متنش را حفظ می‌کرد. او هرگز خارج از ادب با کسی حرف نمی‌زد. روحش شاد باشد. ای کاش کمی هم از این میراث سهم ما شود. من برای آقای احمدی ناراحت نیستم من برای خودمان و فرهنگ‌مان ناراحت هستم. خوشحالم از اینکه آقای احمدی در روزهای آخر عمرش پیروزی پرسپولیس را دید.

برگی از شناسنامه پرسپولیس را از دست داده‌ایم

در ادامه این مراسم افشین پیروانی، بازیکن سابق تیم ملی فوتبال کشورمان و تیم پرسپولیس ضمن تشکر از حضور هنرمندان و مردم در مراسم تشییع پیکر مرتضی احمدی در سخنانی کوتاه به رابطه خانوادگی‌اش با زنده‌یاد احمدی اشاره کرد و یادآور شد: با استاد احمدی رابطه خیلی نزدیکی داشتم و امروز فکر می‌کنم برگی از شناسنامه بزرگ پرسپولیس را از دست داده‌ایم. او همیشه به من می‌گفت من در جوانی همسرم را از دست دادم و زمانی که از او سوال می‌کردم چرا مجددا ازدواج نکرد با مهربانی پاسخ می‌داد به این دلیل ازدواج نکردم که وقتی روزی از دنیا رفتم سرم پیش همسرم بالا باشد. من از آقای احمدی درس‌های زیادی در زندگی‌ام گرفتم و اکنون خوشحالم که امروز این جمعیت قدردان مرتضی احمدی هستند و برای تشییع پیکرش آمده‌اند.

پیروانی در پایان سخنانش بیان کرد: آرزویم این است که در مملکت عزیزمان هیچ بی‌نیازی در هیچ قشری وجود نداشته باشد. همچنین برای تمام بازماندگان و هنرمندان عزیز از دست‌رفته آرزوی سلامتی می‌کنم.

آخرین روزهای عمر مرتضی احمدی

در ادامه این مراسم بهرنگ بقایی، نوه دختری مرتضی احمدی در مراسم تشییع پدربزرگش از آخرین روزهای عمر مرتضی احمدی گفت و افزود: یکی از ویژگی‌های خوب باباجون این بود که به نحوی زندگی می‌کرد که از هیچ‌کس کمک نمی‌خواست و این بزرگ‌منشی ایشان بود که همیشه بدون اینکه محتاج دیگران باشد زندگی کرد. روزهای آخر که ایشان در بیمارستان بستری بودند وقتی با او تنها شدم همیشه به من می‌گفت باباجان سرم بلند است، خوشحالم که عزتم را حفظ کردم.

وی سپس از تمام کسانی که به مراسم تشییع پیکر مرتضی احمدی پدربزرگش آمده‌ بودند تشکر کرد و گفت: از جناب آقایان مرادخانی، ایوبی، هواداران فوتبال، سازمان سینمایی، بیمارستان ایران‌مهر، سازمان صداوسیما، پرستار پدربزرگم، دکتر داریوش جوان‌شیر و… که همواره ما را همراهی کردند تشکر می‌کنم.

پاییز دردناکی داشتیم

در ادامه این مراسم حجت‌الله ایوبی – رییس سازمان سینمایی – در سخنانی کوتاه ضمن عرض تسلیت به خانواده مرتضی احمدی و جامعه هنری کشور خاطرنشان کرد: ما امسال پاییز دردناک و خزان غم‌آلودی داشتیم و گوهرهای گرانقدر زیادی را به خاک سپردیم. ان‌شاءالله که رفتار و منش خوب این گوهرها را الگو قرار دهیم. ما امروز یک الگو را به خاک می‌سپاریم.

به گزارش ایسنا، علی مرادخانی – معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی – که در مراسم تشییع مرتضی احمدی حضور داشت، ضمن عرض تسلیت به علاقه‌مندان استاد مرتضی احمدی گفت: ما امروز مرتضی احمدی عزیز را که سال‌ها افتخار آشنایی با ایشان را داشتیم از دست دادیم. یکی از خصلت‌های پسندیده و خوب ایشان این بود که هر وقت ایشان را زیارت می‌کردیم برای یک هفته انرژی و نیرو می‌گرفتیم. خاطرات او از تهران قدیم همیشه برایمان شیرین و جذاب بود. یادش بخیر. او در همه عرصه‌ها استاد بود، دست به قلم فوق‌العاده خوبی داشت و به نظر من یکی از عالمانی بود که از این پس مطمئنا نبودنش برای ما یک مشکل اساسی خواهد بود. جا دارد از این استاد عزیز همیشه به نیکی یاد کنیم. برای ایشان طلب آمرزش می‌کنم و خواهشم از همه شما این است که برای آرامش روحش دعا کنید.

آفتاب قبل از ما اینجا بود

به گزارش ایسنا، صابر ابر اجرای مراسم تشییع پیکر مرتضی احمدی را بر عهده داشت.

وی در ابتدای این مراسم یادآور شد: خواهش می‌کنم به احترام خانواده مرتضی احمدی و خودتان، آرامش مراسم را حفظ کنید و عقب‌تر بایستید تا مراسم ایشان با شکوه و با نظم برگزار شود. وقتی مرتضی احمدی روز یکشنبه دار فانی را وداع گفت برای مراسم امروز نگران بودیم که باید در باران و برف ایشان را بدرقه می‌کردیم اما از طرفی هم مطمئن بودیم که آفتاب قبل از همه ما امروز اینجا خواهد بود برای آقای احمدی عزیز.

وی همچنین یادآور شد که هر وقت آقای احمدی را می‌دیدم همیشه به همه می‌گفت لبخند را فراموش نکنید. وقتی ما می‌خواستیم از او عکسی پیدا کنیم هیچ‌وقت عکسی را ندیدیم که لبخند به لب نداشته باشد.

***

«شیشه می در شب یلدا شکست»، «آهای پرسپولیسی‌ها عمو مرتضی رفت»، «گله از چرخ سمتگر کنم یا نکنم؟»، «مرد نکونام مرتضی احمدی»، «مرتضی احمدی پدربزرگ طهرون رفت» جملاتی بود که بر روی بنرها و سردر تالار وحدت همراه با عکس‌های مرتضی احمدی که در همه عکس‌هایش لبخند به لب داشت، به چشم می‌خورد.

داریوش فرهنگ، داریوش اسدزاده، منوچهر آذری،‌ افشین پیروانی، محمد پنجعلی، سید ضیاءالدین دری، ایرج نوذری، مهدی فقیه، بهزاد فراهانی، فرزاد حسنی، سعید داخ، محمود مقامی، فرهاد بشارتی، علیرضا جاوید‌نیا، مرضیه برومند، عباس محبوب، محمود بصیری، گیتی معینی، یغما گلرویی، امیر مولایی، حمید شاه‌آبادی و جمع کثیری از هنرمندان تئاتر، اهالی ورزش و علاقمندان به کارهای این هنرمند در مراسم تشییع پیکر مرتضی احمدی حضور داشتند.

نماز این هنرمند توسط حجت‌الاسلام دعایی، مدیر مسئول روزنامه اطلاعات در محوطه تالار وحدت خوانده شد.

همچنین بیانیه تسلیتی از سوی راه و ترابری راه آهن توسط صابر ابر خوانده شد.

مراسم یادبود مرتضی احمدی جمعه پنجم دی‌ماه از ساعت ۱۵ الی ۱۷ و ۳۰ دقیقه در مسجد جامع شهرک قدس برگزار می‌شود. همچنین مراسم شب هفت ایشان به همت حامیان فوتبال روز دوشنبه هشتم دی‌ماه در مسجد جامع حجت‌بن‌الحسن (عج) در خیابان سهرودی برگزار خواهد شد.