نقش مهم ونیز و فلورانس در گوهرتراشی

 نقش مهم ونیز و فلورانس در گوهرتراشی                          

بطور کلی، تراش سنگ یکی از هنرهای قدیمی محسوب میشود که انسان اولیه نه به منظور خلق آثار هنری بلکه برای تسهیل زندگی روزمره اش از آن بهره می برد و به این طریق توانست علاوه بر تامین وسائل اولیه زندگی خود از آنها بعنوان وسائل زینتی نیز استفاده نماید.
این نوع کاربردها در طول زمان و به مرور تغییر و تکامل یافت تا به شکل کنونی رسید که در حال حاضر بعنوان یک هنر و همچنین یک منبع کسب درآمد در سراسر جهان شناخته شده است. سنگهای قیمتی، خود داستانی مجزا دارند و اینکه از کجا منشاء گرفته و تا به حال ادامه و در جهان گسترش یافته اند. در این مقاله مروری داریم بر مناطقی که این هنر-صنعت در آنجا رواج دارد.
مناطق تاریخی تراش سنگ جواهر: ونیز، فلورانس و جنوا
اولین مسیرهای تجاری الماس در قرن دوم بعد از میلاد، جغرافی دان یونانی به نانم بطلمیوس یکی از اولین غربیانی بود که نقشه ای را از منطقه مدیترانه تا هند و شرق دور به ترسیم کرد ( نقشه را می توانید در زیر ببینید). این مسیرهای زمینی و دریایی اولیه برای انتقال ادویه، چای، منسوجات، فلزات گران بها، جواهرات و دیگر محصولات خوش رنگ  مورد استفاده قرار گرفت.
اولین پایتخت اروپایی برای تجارت جواهرات، ونیز بود که برش، تراش و جلاء جواهرات در آن در دوره 1330 تا 1340 انجام شد و اولین پایتخت تجارت اولیه ی الماس گردید. بیشترین الماس های وارداتی به اروپا از هند (گلکوندا) و بورنئو  (لنداک) وارد می شد. در اواخر قرن 14، مسیر تجاری الماس از ونیز به آمستردام، آنتورپ و بروگس صورت گرفت. پیش از کشف مسیر دریایی بخش جنوبی آفریقا ( کیپ او گوود هوپ) توسط دریانورد پرتقالی، واسکو دا گاما مسیرها تجاری از هند از خشکی و دریا صورت می گرفت ( تصویر زیر).
فرهنگهای ایرانی و عربی قبل از اروپاییان مجذوب الماس و سنگ جواهر بوده و در این مورد از اروپائی ها پیش بودند. بنابراین می توانستند کنترل بسیاری بر بیشتر تجارت الماس هندی که از مسیر کاروانی جاده ابریشم انتقال می یافت، داشته باشند. این امر انتقال الماس را پرهزینه و پر خطر می ساخت.
افسانه های سرچشمه های الماس به جز هند، ریشه در گذرگاه های سرزمینهای عربستان، قسطنطنیه، مصر، اتیوپی، ایران و یمن دارد. داستان های ماجراجویی خاستگاه ایرانی، مانند سفر دوم سندباد و کشف او از سرزمینی که دره ی آن با الماس فرش شده بود (دره ی الماس)، سرزمینی را توصیف می کند که بی شباهت به هند نیست.
گوهر تراشان ونیزی و فلورانسی
سه گوهر تراش مهم دوره رنسانس از این منطقه در قرن 1400، جیووانی دله کورنیوله-Giovanni delleCorniole- ( قرن 1470-1516)، پیر مالیا سربالدی دا پشیا- Maria Serbaldi da Pescia- (1455- 1522)، و گنوسی حکاک جواهر گیاسومو تاگلیاکارنه-GiacomoTagliacarne- ( عکس زیر) بودند. جیووانی دله کورنیول ( قرن 1470-1516) هنر خود را با تقلید حکاکیهای گوهر از مجموعه های هنری دوک بزرگ متعلق به خانواده مدیچی در فلورانس کسب نمود.
در اواخر قرن 1600 گوهرشناس ونیزی، وینسنت پروزی(Vincent Peruzzi) با دو برابر کردن تعداد فستهای تاج در تراش مازارین، برلیان سه-تراش (aka Peruzzi Cut یا Triple-Cut Brilliant) الماس را به وجود آورد.
اگرچه ونیز خیلی زود جای خود را بعنوان یک مرکز تراش، بهبروژ وآنتورپداد اما همچنان یکبندر تجاریبزرگ باقی ماند. با توجه به مسیر نسبتا امن و مطمئن به هند، این موضوع مشکلات وخطرات ناشی ازگذرگاه های سرزمینهای مختلف را برطرف میکرد. به همین مناسبت ونیز و لیسبون مراکز اروپایی تجار تگوهرهای هند شدند.
البته امروزه برای تراش سنگهای قیمتی و نیمه قیمتی در سراسر دنیا، دستگاههای مدرن وپیشرفته بسیاری ساخته شده و از آنها استفاده میشود.

مرواریدهای خلیج فارس/ تاریخچه صنعت مروارید خلیج فارس

مرواریدهای خلیج فارس/  تاریخچه صنعت مروارید خلیج فارس                           

 

از دهه 1600 تا کنون مروارید بسیاری از آبهای اطراف بحرین، جزیره دالما (Dalmah) در ابوظبی، ابوموسی، هرمز و جزیره لاوان کیش استخراج شده است. از آنجایی که تقاضا برای مرواریدهای اصل صدف های حلزون، بسیار بود و بیشتر، صدف هایی که دسترسی به آنها در آبهای کم عمق آسان بود، استخراج می شدند؛ تلاش برای استخراج صدف ها در اعماق آبها بیشتر شد و بدین منظور تکنیک های ویژه ای برای غواصی در عمق 30 تا 50 پایی (هر پا معادل 30.48 سانتی متر است) به کار گرفته شد.
هنگام شیرجه ازقایق های کوچک چوبی، غواصان ایرانی باید وزن خودرا با بستن سنگ های سنگین به خودشان بالامی بردند تا بتوانند صدف های بیشتری را درحد امکان قبل ازدریافت علامت سریع جمع کنند. غواصان ازعینک هایی که ازصدف جلاخورده لاک پشت درست شده بود، و از گیره استخوانی برای بستن سوراخ بینی وگوشگیردرست شده ازموم استفاده می کردند.
غواصان برای یافتن مروارید ها گاهی مجبور بودند در روز 50 یا 60 بار غواصی کنند و در این میان ممکن بود با نیزه ماهی، کوسه، ستاره دریایی سمی و غیره مواجه شوند که سلامتشان به خطر می افتاد و به همین دلیل اغلب از بردگان برای این کار استفاده می کردند.
در گذشته، برخی از مرواریدهای طبیعی  مطلوب  از ناحیه خلیج فارس به دست می آمدند. در اوایل هزاره سوم قبل از میلاد، سومری ها(Sumerians)  احتمالا اولین کسانی بودند که مروارید را کشف کردند. درحالیکه به جمع آوری صدف در طول ساحل خلیج فارس مشغول بودند. صدف های خلیج فارس (Pinctada margaritifera, Pinctada radiata ) برای مروارید مادر(mother-of-pearl) که به عنوان ماده گوهر نشان در مصر باستان در اوایل سلسله ششم استفاده می شد، جمع آوری می شدند .
پیشینه استخراج مروارید به هزاران سال پیش در خلیج فارس برمی گردد، آن زمان که از صدف های طبیعی در عمق آبها مروارید صید می شد و زمین شناسان آن مکان ها را «بستر مروارید» می نامیدند. بستر های صید مروارید در سواحل خیلج فارس از سمت کویت و بحرین در غرب، عمان و هرمز و جزیره کیش و ایران گسترده شده اند.
گرچه با پیشرفت تکنیک های غواصی در دهه های 1700 و 1800، لباس های بهتری نیز برای مواجه با خطرات احتمالی درست شد، اما غواصان پارسی به طرفداری از غواصان فقیرتر از این لباس ها استفاده نمی کردند. در این میان پادشاه بحرین نیز استفاده از این نوع لباس ها را برای صید مروارید ممنوع اعلام کرد.
اما غواصان پارسی مخالف استفاده آنها بودند و اعتراض داشتند که غواصان ضعیف تر، شرایط نامساعد رقابتی خواهند داشت. درکنار غواصان پارسی، پادشاه بحرین استفاده از لباس های غواصی برای یافتن مروارید را ممنوع کرد.

?dataset

کلاسهای اصلی ADO.net در فضای نام System.Data قرار دارد. این فضای نام خود نیز شامل چند فضای نام دیگر است که مهمترین آنها عبارتند از:

-   System.Data.SqlClient System.Data.OleDb

System.Data.Odbc - System.Data.OracleClient

فضای نام System.Data.SqlClient شامل کلاس هایی است که برای دسترسی به بانک های اطلاعاتی ایجاد شده به وسیله ی SQL  Server به کار می رود.

برای استفاده از این کلاس باید با استفاده از using آنرا به برنامه ضمیمه کرد.

using System.Data.SqlClient;

برای استفاده از کلاس های پایه ADO.NET مانند DataSetو DataTableباید فضای نام System.Data را نیز باید به برنامه اضافه کنیم.

using System.Data;

طراحی و اجرای خانه خورشیدی تاشو قابل حمل+عکس

تصور کنید که خانه شما طوری طراحی شده باشد که هر زمان خواستید بتواند آ« را جابجا کرده و به نقطه ای دیگر از کره زمین انتقال دهید. شرکت NRJA این تصور و یا رویا را با طراحی ویژه خانه تاشو خود به واقعیت بدل کرده است.

طراحان این پروژه ، خانه «DOM(E)NRJA» را با مساحت ۱۲۰ مترمربع با قابلیت عایق‌بندی خاصی به اجرا گذاشته اند که در شرایط مختلف می تواند انرژی خود را از آب باران و نور خورشید تهیه کند.

کارشناسان معتقدند که این خانه فقط برای مناطقی مانند صحرای نامیبیا و سیبری مناسب است که در واقع این چنین نیست.

ساختار منحصر به‌ فرد و عایق‌بندی استاندارد این «خانه تاشو خورشیدی» باعث شده است که به هنگام استفاده از آن در مکان های سردی همانند سیبری دیگر فرد احساس نگرانی نسبت به سرمای کشنده ی آن جا نداشته و خانه با استفاده از سیستم گرمایشی خورشید خود مکانی گرم و راحت را به صاحبش هدیه می دهد.

به تعداد پروتون ها در اتم «عدد اتمی» می گویند.مجموع تعداد پروتون ها و نوترون های هسته یک اتم(که به آنها نوکلئون یا ذره سازنده هسته نیز گفته می شود)«عدد جرمی»می گویند که از لحاظ عددی بسیار نزدیک به «وزن جرمی» است.الکترون ها خواص شیمیایی یک عنصر را تعیین می کنند.در صورتی که خواص فیزیکی هر عنصر به عدد جرمی آن بستگی دارد.(البته باید این نکته را متذکر شوم که اگر تعداد پروتون افزایش یا کاهش پیدا کند عنصر به عنصری دیگر تبدیل شده و خواص آن چه فیزیکی و چه شیمیایی به کلی عوض می شود و این چیزی است که کیمیاگران به دنبال آن بودند یعنی تبدیل فلزات دیگر به فلز طلا که اکنون در این زمان می توان با هزینه های زیاد این کار را کرد اما باید بدانید که هزینه این کار از خود طلا بیشتر است!)
اتم های یک عنصر را که عدد اتمی یکسان و عدد جرمی متفاوت دارند یعنی در تعداد نوترون ها اختلاف دارند ایزوتوپ های آن عنصر می نامند.برای مثال هیدروژن سه ایزوتوپ دارد :پروتیم ـ دوتریم و تریتیم و پروتیم فقط یک پروتون دارد.دوتریم یا آب سنگین دارای یک پروتون و یک نوترون است و تریتیم یک پروتون و دو نوترون دارد.تریتیم به طور طبیعی یافت نمی شود و آن را به صورت مصنوعی
تهیه می کنند.نمادهای این سه ایزوتوپ به ترتیب از اول به آخر
11H 21D 31T.هستند.

در تصویر زیر گوی سبز نشان گر پروتون, گوی آبی نشانگر نوترون و گوی زرد نشانگر الکترون است.

ایزوتوپ های یک عنصر خواص شیمیایی یکسانی دارند. اما خواص فیزیکی آنها متفاوت است.تقریبا تمام عناصر موجود در طبیعت مخلوطی از چند ایزوتوپند.مانند اکسیژن و ید که هر دو دو ایزوتوپ دارند.اورانیوم نیز دارای ایزوتوپ هایی به نام اورانیوم 235 و اورانیوم 238 است.برخی از عناصر دارای ایزوتوپ هایی هستند که از خود اشعه های نامرئی رادیو اکتیو ساطع می کنند.این ایزوتوپ ها پس از تشعشات رادیو اکتیوی به ایزوتوپ های دیگر تبدیل می شوند.دانشمندان با استفاده از وسیله ای به نام طیف نگار جرمی یا طیف سنج جرمی می توانند ایزوتوپ های یک عنصر را از هم جدا کنند.وسیله دیگری هم به نام شتابگر ذرات وجود دارد که باعث پرتوزایی ایزوتوپ ها می شود.
ایزوتوپ های پرتوزا بسیار مفید هستند.ایزوتوپ هایی مانند کبالت 60 و رادیوم در توقف رشد سلول های سرطانی موثر هستند.دانشمندان طی فرآیندی موسوم به تعیین عمر با پرتوزایی به وسیله ایزوتوپ های پرتوزا عمر گیاهان و جانوران مرده را تعیین می کنند.از ایزوتوپ های ید هم برای درمان بیماری گواتر استفاده می شود.از ایزوتوپ های مصنوعی در بررسی واکنش های شیمیایی نیز استفاده می شود.به شاخه ای از پزشکی که با استفاده از ایزوتوپ های پرتوزا به تشخیص و درمان بیماری ها می پردازند پزشکی هسته ای می گویند.