یه ترانه نوشته بودم به اسم یکی بود یکی نبود
البته شباهتی به این نداشت .
مرتضی از سوژش خوشش اومد ولی نساختش .
روزی که این ملودیو ساخت لوله استودیو ترکیده بود و آب همه جا رو برداشته بود .
داشت لواشک می خورد که رفتم اینو نوشتم رو اون ملودی .
خیلی دوسش داشت
هر کی میومد تو استودیو اول اینو می ذاشت که بشنوه .
تنظیمم که میلاد ترابی زد و شد این ...
ترک یک آلبوم یکی هست
راستی هنوز یکی هستاااااا یادتون نره
فیس بوک شاهین دلیوند:
این پستو تو فیس بوک شاهین دلیوند دیدم
یادمه میخواستیم بریم کربلا
اولین بار قرارشو پارسال تو یه کنسرت گذاشتیم
من و مرتضی و مهدی کرد و حسین کیا
قبل محرم بود همه چی جور شد جز پاسپورت من که برگه هاش تموم شده بود و من نتونستم برسونم پاسپورتمو
روز آخر بود واسه اینکه بتونم پاسپورتمو بدم و نرسیده بود دستم
ساعت دو ظهر بود که رفیقم واسم آوردش گفت تمدیدش کردم
من اینقدر ناراحت بودم که دوس داشتم بمیرم
یهو گوشیم زنگ زد
مهدی کرد بود
گفت همین الان پاسپورتتو بده که بدم محمود با ماشین ببره برسونه
خلاصه منو طلبید
خیلی از اینکه من و مرتضی و مهدی و محمود داریم میریم از جمع گروهمون و نایب الزیاره ایم خوشحال بودم
تا اینکه یهو مرتضی بستری شد
دوباره غم دنیا اومد رو سرم
اینکه برم و جاش بزارم
برم و بیام و ببینم که نیست
ما رفتیم و قرار شد مرتضی سه روز بعدش مرتضی و مصطفی بیان
نیومد
نشد
اون تخت لعنتی نزاشت مرتضی بیاد
اما الان میبینم که کلی نایب الزیاره داشته
مرتضی رفت پیش آقام حسین
شاید سخت باشه گفتنش
اما یه شب تو حرم امام حسین بودم
گفتم یا حسین تورو به غریبیت قسم عذابش نده
یک سال عذاب کشیده نذاشته کسی از دردش بدونه
لبخند زده حتی تو بدترین شرایط
بستشه دیگه
یا برگردونش به این دنیا به خاطر طرفداراش بخاطر خونوادش بخاطر جوونیش به خاطر ماها که وابسطه ایم بهش
یا بی درد ببرش پیش خودت
جات خوبه میدونم
راحت شدی از این دنیا
دوستت دارم مرتضی
تا ابد
دلم تنگته
دلم تنگه مثه ابرای تیره