امام مجتبی (علیهالسّلام) در دامان حضرت زهرا (سلاماللهعلیها) بزرگ شد. او از همان دوران کودکی از نبوغ سرشاری برخوردار بود. وی با حافظه ی نیرومندش، آیاتی را که بر پیامبر اکرم (صلّیاللهعلیهوآله) نازل میشد، میشنید و همه را حفظ میکرد و وقتی به خانه میرفت برای مادرش میخواند.
وبگاه "یا اباصالح المهدی" نوشت: