جدیدا بیشتر از قبل خودم و تنها میبینم.نه فامیل.نه دوستان.نه کسی که باورم بود. نه .... هیچ کس با من نیست. خانواده ....به شدت از هم دوریم.
کافیه تا چند تا باورات ترک بخورن .
کافیه تا یه کم باهوش باشی تا بفهمی که دیگران چطوری ازت استفاده میکنن و دقیقا وقتی به یه دوست احتیاج داری واسه همدلی چطوری همه شونه خالی میکنن.
کافیه یه کم غمگین بشی یا دلتنگ یا ...اونوقت همه احساس غریبه گی میکنن باهات.
همیشه فک میکنم اگه همه ی ما فقط چند درصد خودخواهی مون و کم کنیم .فقط چند درصد به دیگری و دیگری هایی که اطرافمون هستن و میشناسیم (نمیخواد رویایی فک کنیم به دیگری هایی که ندیدیم و اون طرف کره ی زمین هستن)فک کنیم. واقعا شرایط تغییر میکنه تو همه چیز هر چیزی که فکرشو بکنی.
خودخواهی میتونه نسبت به دوست فامیل خانواده ...به محیط زیست.به هم نوع و..... آسیب بزنه. کشنده و مهلک.
وقتی خود خواهی نه خودت و میبینی نه دیگری و بلکه فقط به یه تصویر خیالی از خودت خیره شدی.
خود خواهی خطرناکه.
لطفا اگه من و خوندی اینجا بهش فک کن.حتی یک دقیقه.
همین.