یکی از انواع گوناگون ترکیبات پلیمری که در بین ژئوسینتتیکها بیشترین کاربری را دارد، ژئوتکستایل می باشد. ژئوتکستایلها در واقع منسوجات مصنوعی از جنس مواد پلی اتیلن و یا پروپیلن هستند که بر اساس طرز تهیه آنها از الیاف پلیمری به گونه های مختلف نظیر بافته شده (woven) و بافته نشده (woven) یا بدون تاروپود تقسیم می شوند. ژئوتکستایلهای بافته شده و بافته نشده نیزبر اساس نحوه ارتباط بین رشته ها ی تشکیل دهنده آنها، همچنین شکل ظاهری رشته ها به انواع زیر تقسیم می شوند:
۱ـ تک رشته ای (monofilament)
2ـ چند رشته ای (multifilament)
3ـ ورقه ای چاک خورده (slitfilm)
4ـ اتصال حرارتی یافته (melt-bonded)
5ـ سوزن کوبی شده (needle-punched)
6ـ اتصال یافته به وسیله رزین (resin-bended)
شکل ظاهری ژئوتکستایلها به صورت پارچه می باشد که در اندازه های مختلف ومتنوع تهیه شده، و به بازار عرضه می گردد. خواص فیزیکی و مکانیکی این مواد نظیر استحکام، نفوذپذیری مناسب، مقاومت در مقابل سوراخ شدگی و ازهمه مهمتر مقاومت کششی بالای آنها نسبت به وزنشان باعث به وجود آمدن گستره وسیعی از کاربرد این مواد در طرحهای عمرانی شده است. به طوری که می توان بیش از هشتاد زمینه کاربردی مختلف را برای آنها در شاخه های مختلف عمرانی نظیر راهسازی، مهندسی ژئوتکنیک (سدهای خاکی) طرح سازه های هیدرولیکی، طراحی فرودگاهها، پی سازی، طراحی راه آهن و ….. نام برد.
این کاربردها را می توان در غالب عملکردهای اصلی زیر خلاصه نمود:
۱