((((( پیمودن جاده عشق با پای آبله)))))

خدا وند حرا رت وگرمی محبت حسین علیه السلام را در دلهای مو منین قرا داده است که هرگز به سردی نمیگراید.

                                                                                   پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله.

 خداوندرا سپاس گزارم که این توفیق را به من عنایت کرد، که  برای اولین بار در مراسم با شکوه پیاده روی مسیر نجف تا کربلا به قصد زیارت کعبه دلهاشرکت کنم.

در این پیاده روی، معنا ومفهوم این سخن پیامبر رادرک کردم که فرمودند: خدا وند گرمی وحرارت محبت ...

  میدیدم مردان وزنان پیر وجوان بچه های خرد سال واز ملیت های مختلف با زبان های وگویش های مختلف با چه عشق وعلاقه ای با گام های استوار در جاده عشق ومحبت حرکت می کنند.

میدیدم  گروهی را که  با شعار( لبیک یا حسین) با پای برهنه، عده با پای  تاول زده ذکر گویان به سوی کعبه مقصوددر حال  حرکتند.

گروهی را میدیدم که با زمزمه اشعار مصیبت خاص اشک ریزان راه را می پیمایند،

گروه های مختلفی را میدیدم که با اخلاص کامل، از  راهیان کوی دوست به گرمی وبا تمام توان پذیرایی میکردند،

 دختر بچه را دیدم که با لحن عربی صدا میزد زوار الحسین با یک بسته دستمال کاغذی لز زوا حسینی پذیرایی میکرد اونجا اشکم جاری شد با خودم زمزمه کردم که حسین جان چه کردی با این دلهای عاشق که هر کس با هر توان وامکاناتی که دارد از زوا تو به این گرمی وعاشقانه پذیرایی میکند.