وقتی شکوفه های بلورین یاس ها
همراه با نسیم سحر کوچ می کنند......
وقتی که با نوای خزان برگ های خشک
خش خش کنان به روی زمین چرخ می زنند
وقتی که گل به خواب زمستانه می رود
در وحشت سکوت غم انگیز باغ ها
وقتی به روی چنبره ی شاخه های لخت
فریاد می کشند به شادی کلاغ ها
وقتی که بر ستون در باغ،جغد ها
با چشم های خیره ی خود پاس می دهند.
وقتی که باغ می شود از جلوه ها تهی
وقتی که برگ نمی لرزد از نسیم
وقتی که زغن مؤذن پاییز می شود
( آن زمان بهار من است ای دل غمگین)
آن گاه من بهار کنم صحن باغ خویش
روشن کنم به سینه شب ها چراغ خویش
منوچهر آتشی