همیشه تاکید کرده ام که ما محصول ِ آنچه میخوانیم ، آنچه میشنویم و آنچه میبینیم ؛ هستیم .

باورهای ما ، چیزی فطری یا ودیعه ی الهی نیستند ، مجموعه مکرراتی ست که در گذر زمان از اطراف ِ خود ( جامعه ، خانواده و ... ) کسب کرده ، بدانها عادت کرده و حالا در محتوای آگاهی ِ خود بعنوان ِ " مبرهنات یا یقینیات " ذخیره کرده ایم ... , و حالا آنها را مسلم فرض گرفته و تمام جهان و محتویاتش را با آنها به قضاوت مینشینیم

بله بارها و بار اینها را گفته ام ...

حال اما هنوز هم عزیزانی برایم کامنت مینویسند که :

تو درد ِ ما را نمیفهمی چون بچه پولداری 

تو نمیفهمی درد ِ ما را چون مثل ما دچار فلان بیماری نیستی 

تو علی بی غمی چون مثل ما بچه ی فلان شهرستان نیستی 

تویی که هیچ غمی نداری ، نمیتوانی از عدالت خدا سخن بگویی 

و ...

برای شروع ؛ اول این کتاب را ، دقیق ، با حوصله و با آرامش ، مطالعه کن :

قانون ِ شفا        نوشته ی کاترین پاندر     ترجمه ی گیتی خوشدل 

بعد اگر باز خوشبختی ِ من برایت جای سوال داشت ، با هم گفتگو خواهیم کرد 

متن آهنگ عطر مردونه آزاد

 

 ♫♫♫

نمیدونم چرا این روزا خونه
یه عطری میده اما آشنا نیست
همش در حال جنگم با همین حس
که نه امکان نداره بی وفا نیس

 

نمیدونم چرا هروقت میگم
میگی اینجا بوی تکرار میده
داری هر لحظه  از هم دور میشیم
همین حرفات منو آزار میده

نمیتونی بفهمی این حال ِ منو
بوی این عطر منو دیوونه کرده
همه دردامو میریزم تو قلبم
نمیفهمی اینا بغض ِ یه یه مرده

…

نمیخوام حس کنم جز من یکی هست
که اونو توی خونه راه میدی
واسه اینکه قراراتو بذاری
بهش شماره ی همراه میدی
من از این عطر ِ تند مردونه
به کجا باید اعتراض کنم
حق بده بعضی وقتا مجبورم
کیفتو بی اجازه باز کنم

نمیتونی بفهمی این حال ِ منو
بوی این عطر منو دیوونه کرده
همه دردامو میریزم تو قلبم
نمیفهمی اینا بغض ِ یه یه مرده