سایه دانش آموختگان روانشناسی و روانکاوی ....

--------------------------
قرار با آموختن روانشناسی چه اتفاقی بیافتد ؟.....
......
- به کلاس های روانشناسی می رویم ، تا بتوانیم بیاموزیم ، انسانها چه مسائل و مشکلاتی دارند ، تا وقتی دعوامون و شد و خواستیم حالشون را بگیریم ، به موقع از چهارتا کلمهء قلمبه - سلمبه استفاده کنیم ، تا هم طرف مان فکش را ببندد ! هم ما پیروز شده باشیم [ زیرکانه می خندد ...هه...هه...هه...هه....]
- وظیفه ء دیگرمان این است ...
باید بفهمیم انسانهای خودشیفته و تایید طلب و مهر طلب و عزلت طلب و ...طلب و طلب...کیان ؟!
باید بفهمیم این موجودات چه کسانی هستند؟ ( من که نیستم ، اما بقیه ای که اونجور که من می خوام رفتار نمی کنن ، جزو این موجودات خظرناک هستند ! ) ...
پس میرم کتابهای هورنای را قورت می دم و کلاس های شخصیت سالم و اینها را هم از پا در میارم ، نه فکر کنین که اینقدر احمقم که بخوام مسائل خودم را پیدا کنم ! ( احمق بودن خودت را روی من فرافکن نکن ! ) ، من میرم اونجا تا بتوانم خودم را در برابر اکثریت قریب به اتفاق مردم ( که من جزوشون نیستم ) ، بیمه کنم ! میرم که مطمئن بشم من این چیزها را ندارم ! 
تازه اگه داشته باشم هم [ احمق به قرینهء معنوی حذف شد - چون معلومه دیگه گفتن نداره ] ، به محض خوندن و شنیدن و فهمیدن در موردش ، حذف خواهد شد ( فکر نکن باز هم مثل توی نادان نمی بینمش ، یا سرکوبش می کنم ، من آخر انسان آگاه هستم ، همان انسان کاملی که ابن عربی ازش می گفت ! ...تویی که فقط ناقصی... ابله ! )
تازه اگه باز هم ببینم ، احمق های دورم خیلی خیلی زیادن ، میرم مدرکش را می گیرم ، تمام کلاس ها را میرم ، حتی شاید خارج هم برم - اونجا هم یه مدرک بگیرم ، پیش تمام اساتید فن روانکاوی و روانشناسی ( تمام مکاتب روانشناسی ) میرم ، با کتاب خودم را خفه می کنم ، با بتوانم بیماری مهلک شما موجودات انسان نما را تشخیص دهیم...
به این نتیجه می رسیم که من اگر همه چیز را بدانم ، حتما خوب هاش در مورد خودم صدق می کنه و بدهاش در موردش دیگران ... تازه اون خوب و بد را من هستم که تعیین می کنم !!!