«بوسیدن دست والدین» شاید برای بسیاری از جوانان امروزی کار سختی باشد اما عمو پورنگ با راهاندازی چالشی قصد دارد این مهم را برای افراد راحتتر کند.
به گزارش فرهنگ نیوز، چالش «بوسیدن دست والدین»؛ چالشی است که این روزها در شبکههای اجتماعی به خصوص اینستاگرام طرفداران زیادی را به خود جذب کرده است.
داریوش فرضیایی (عمو پورنگ) که مرداد ماه سال جاری در حمایت از کودکان غره، کمپینی را با عنوان «کودکان برای کودکان» راهاندازی کرده بود، مبدع این چالش در فضای مجازی است.
این مجری صدا و سیما پس از موفقیت در کمپینی که توانست چهرههای سرشناسی همچون پرویز پرستویی، کمال تبریزی، علی نصیریان، پرویز شیخ طادی، سردار مؤمنی، مرتضی طلایی، علی دایی، امیر قلعه نویی، محمد پنجعلی، افشین پیروانی، کامران نجف زاده، بهنوش بختیاری، کمند و سپند امیر سلیمانی، سحر دولتشاهی، لیلا بلوکات، امیر علی دانایی، رضا بنفشه خواه، حسین یاریار، مجید قناد را جذب کند، حالا از کاربران شبکههای اجتماعی خواسته ضمن بوسیدن دست والدین خود، از این لحظه عاطفی عکس بگیرند و با دیگران به اشتراک بگذارند.
داریوش فرضیایی درباره ثمره این چالش نوشته: نکته مهمی که بواسطه این حرکت میتواند در خانوادهها رخ بدهد، نزدیکتر شدن و صمیمیتر شدن فرزندان به والدین است.
فرزندان ما وقتی محبت و عشق را در آغوش ما ببینید دیگر نیازی ندارند برای جبران کمبودها به محیط بیرون و افرادی نارفیق پناه ببرند. وقتی احساس همدلی و نزدیکی وجود داشته باشه بچهها دیگه مجبور نمیشوند درد و دلهاشون و حتی رازهاشون را به دوست یا رفیقشون بگن.
وی همچنین در پاسخ به افرادی که از بوسیدن دست والدینشان احساس خجالت میکنند چنین توضیح داده: جالبه اکثراً نوشتید خجالت میکشیم یا رومون نمیشه دست پدر و مادرمون رو ببوسیم اما آنها بارها شده قربون صدقه ما رفتن و حتی در آغوشمون کشیدن...
چطور حاضریم عکسهای مختلف از خودمون یا هر چیز دیگه ای بذاریم ولی بوسیدن دست والدین رو نه؛ چون خجالت میکشیم...!؟ یعنی چالش بوسیدن دست والدین ارزشش کمتر از چالش... میباشد!؟
منبع: http://www.farhangnews.ir//content/109743
نیم ساعت به اذان صبح؛پدر و مادر برخاسته؛وضو می گیرند و در گوشه اتاق به آرامی به نماز شب و مناجات؛قیام می کنند.حوالی اذان صبح؛پدر قرآن قدیمی اش را که احتمالا از پدربرزگ به ارث رسیده؛باز میکند؛عینکش را از جلد چرمی قدیمی بیرون آورده و با خواندن قرآن؛ترنم صدایش را بلند می کند.آنقدر نرم و آهنگین که فرزندان به برکت همین صدای آشنا و آرامش بخش؛از رختخواب جدا شوند.پدر با عبای قهوه ای رنگش به سمت مسجد شتاب می کند و فرزندان نیز در صورت اشتیاق و توان او را دنبال می کنند.از مسجد که برمی گردند؛خانه از زندگی سرشار می شود.دیگر از خواب خبری نیست.نخستین اجتماع خانواده بر سفره صبحانه شکل می گیرد؛یک همایش صمیمی و کوچک.سماوری زغالی و چند عدد تخم مرغ که در آبجوش پر از زردچوبه و پیاز داغ و روغن کرمانشاهی شکسته می شود و طعم اشکنه را با گرمی نان تازه به ذایقه شرکت کنندگان این همایش می چشاند.تراوش و انتقال محبت از همین دقایق؛میان اهالی خانواده جریان می یابد.پدر برای کسب رزق حلال از خانه خارج می شود و مادر مهم ترین مسیولیتش را که همان خانواده داری است با جان و دل و مدیریتی هوشمندانه آغاز می کند.همه خود را برای ناهار می رسانند و همین پیمان و قاعده برای غروب و نماز و شام تکرار می شود.شب نشینی ها هم رکن دیگری است که به برکت کرسی های زمستانی یا گعده های(1)تابستانی؛محبت وتوجه را در خانواده مشق می کند.
اما در برخی خانواده ها دیگر معیار صبح و زندگی؛اذان و قرآن نیست؛نمازهایی که قضا می شود!یا لب به لب طلوع اشعه خورشید ادا می شود!برخی هم برای جانماندن از سرویس؛ناچارند سحرخیز باشند.اجتماعات ساده خانواده درست به مرموزی حذف وعده صبحانه؛از دامان خانواده رخت بر می چیند و از همان ثانیه های نخست؛استرس و تلاطم بین فرزندان تقسیم می شود.برای شام هم آدم ها نه زمان مشترک دارند و نه وعده غذایی مشابه و حتی حرف های بانمک!
این دو روایت؛شاید قدری اغراق آمیز باشد اما برای نشان دادن تفاوت دو نوع زندگی خانوادگی؛گویاست.فرزندان ما کدام نوع را از ما می طلبند و بدان محتاجند؟
1)دور هم نشینی-گپ و گفت
برگرفته از نوشته آقای سید مهدی سیدی روزنامه همشهری
دستبوسی شاه جنایتکار پهلوی از ملکه خبیث انگلیس
خاندان سلطنت که دستبوس اجنبی بودن ملت راکه هیچ،کارگزاران ارشد و بلند مرتبه خودشون رو هم مجبور به دست بوسی بچه هاشون میکردند... حالاست که انسان میتونه بفهمه چطور سگ آمریکایی از شاه ایران تو قضییه کاپتیولاسیون بالاتر بوده... در عکس زیر اوج اقتدار یک ارتشبد را میتوانید ببینید(عکس از یک مجله ی ترکیه ای)
خوب فرزندان اعلی حضرت ولی نعمت مردمند و همه ی مردم باید دستبوس خاندان سلطنت باشند
خوب چرا از این دردانه گان استفاده بیشتری نشه مثلا در انواع مسئولیتها و سمتهای بالا
عکس زیر ولیهعد پانزده ساله را میبینید در سمت ریاست بر فدراسیونهای ورزشی کشور
و این یعنی اوج حقارت ملت در دوران ستمشاهی
خدا وکیلی تا بحال اداره ای یا دستگاهی رفتید که رئیسش فرزندان رهبر باشند یا اصلا عکسی از اهل بیت ایشان در تلویزیون یا روزنامه ها دیدید....
لطفا ادامه مطلب را از دست ندهید