آیا ما در هستی تنها هستیم؟(مقاله)

شاید برای همه ما به هنگام رصد آسمان در شبی صاف و پر ستاره ، بدور از هرگونه آلودگی نوری ، گرد و غبار محلی و یا آشفتگی های جوی که ارمغان شهر های صنعتی هستند، این سوال پیش آید که آیا ما در میان این همه جرم آسمانی درخشان تنها هستیم؟این سوال ، قرن ها است که ذهن بشر را به خود جلب کرده است چه برای بشر دیروز که زمین را در مرکز عالم می دانست ، و فضای اطراف خود را فقط محدود در 3000 جرم درخشانی که در آسمان می دید می پنداشت ،، چه برای بشر امروز که زمین را همچون نگینی کوچک و درخشان در این جهان بی کران در نظر می پندارد.

اگر بخواهیم به ریشه این پرسش در گذشته بپردازیم ، فقط به حدس و گمان عده ای از دانشمندان و فیلسوفان در زمینه وجود شکل هایی از حیات محدود زمینی در دنیا های دیگر بر می خوریم.امروزه انسان به مدد تکنولوژی و فناوری های پیشرفته و بروز در آستانه یافتن پاسخی قانع کننده  به این سوال در معنای واقعی خودش قرار دارد.کشف شمار زیادی از سیارات فرا خورشیدی که به دور ستاره مادر خود  درگردشند  و همچنین کشف منظومه های مختلفی  شبیه به منظومه شمسی ، مهر تاییدی است براین  ادعا که منظومه شمسی ما ، یک منظومه بی همتا نیست.جالبتر از آن ، این موضوع است که وجود سیارات فراخورشیدی و ساختار های منظومه مانند در کهکشان ما ، امری کاملا طبیعی و رایج است.

 اگر بخواهیم سیارات فرا خورشیدی را که تاکنون کشف شده اند از لحاظ  اندازه برسی کنیم ، اکثرا در محدوده سیارات غول پیکر مانند مشتری و زحل خودمان دسته بندی می شوند.

با توجه به ساختار این سیارات غول پیکر، احتمال وجود حیات در آنها بعید به نظر می رسد.(البته با توجه به تعاریفی که ما از حیات داریم.)به بیان دیگر شاید نتوان علائمی که ما از حیات برروی زمین می بینیم (حیات زمینی) در آنجا مشاهده کرد.البته نباید این نکته را فراموش کرد که وجود سیاراتی با ساختار و اندازه شبیه به زمین ، غیر محتمل نیست. 

در 15 سال اخیر ناسا فعالیت ها و ماموریت های گسترده ای در زمینه کاوش سیارات فرا خورشیدی ترتیب داده است.همچنین برنامه های متنوع و برجسته ای  برای آینده در نظر دارد.

باید اضافه کنم که در این ماموریت ها از پیشرفته ترین و دقیق ترین ابزار ها  استفاده خواهد شد.ابزار آلاتی که بتوانند کاوشگر ها را در اجرای چنین ماموریت های گستر ده ای (به فراسوی فضای محدود منظومه شمسی) یاری رسانند.

 

Terrestrial Planet Finder

 کک اینتر فرو متر با استفاده از آینه عظیم خود(بزرگترین آینه اپتیکی جهان) دید گسترده ای در جهت کاوش در ژرفای فضا به ما خواهد داد. علاوه بر این تلسکوپ کک با استفاده از سیستم تداخل سنجی به مطالعه ابر های غباری در اطراف ستارگان خواهد پرداخت.(جایی که احتمالا سیارات فرا خورشیدی در حال شکل گرفته اند.) 

همچنین با در پرتاب سیم پلنت کوئست در سال 2011 به فضا ، افق های روشنی در زمینه اندازهگیری فاصله ستارگان و همچنین موقعیت کنونی آنها نسبت به یکدیگر با دقت و ظرافتی بی سابقه در تاریخ اختر شناسی ، بروی ما خواهد گشود.این دقت چنان است که ما می توانیم  به جستجوی شواهدی دال بر و جود  سیارات زمین مانند بپردازیم.

در نهایت با ساخت تلسکوپ تریستریال پلنت فایندر(جستجو گر سیارات خاکی (زمین مانند) انقلابی نوین در زمینه اختر شناسی بوقوع خواهد پیوست، تصاویری که از این تلسکوپ بدست می آید، تا 100 برابر بزرگتر و شفاف تر از داده های بدست آمده توسط تلسکوپ فضایی هابل است. بدین سان به ژرفای فضا راه خواهیم یافت و به قلب آن نفوذ خواهیم کرد.از مزایای دیگر این سیاره ارائه داده هایی دقیق از منظومه های همسایه و سیارات فرا خورشیدی است.در آن هنگام دانشمندان به آنالیز اتمسفر دنیا های دور برای جستجوی دی اکسید کربن، بخار آب و ازن  دست خواهند پرداخت.زیرا وجود این گاز ها به عنوان عناصر بنیادی برای تشکیل حیات، خود به عنوان سندی معتبر بر تایید این تئوری است.در حال حاضر دانشمندان حدود 157 سیاره فرا خورشیدی را کشف کرده اند.البته از هیچیک از آنها به استثنای یکی تصویری مستقیم مشاهده نشده است. بلکه با توجه به تاثیرات شان بر ستاره مادر که به دور آن ها در گردشند ، به وجود آنها پی برده شده است. 

بله آن چه که ارائه  شد، فقط  بخش کوچکی از فعالیت های جاری و آتی در زمینه کاوش  برای سیارات فرا خورشیدی بود . همه این عوامل دست به دست هم خواهند داد تا بشر روزی در مکانی دیگر در و رای منظومه شمسی نشانه ای از حیات و یا مهدی از تمدن را بیابد.

 سر انجام یک زمین دیگر پیدا خواهد شد...

سیاره ای زمین مانند از نگاه دانشمندان

 

نظر شما چیست؟ آیا ما واقعاً تنها هستیم؟

در کهکشانی که بیش از 150 میلیارد ستاره را در خود جای داده است.در جهانی که از میلیارد ها میلیارد کهکشان تشکیل شده است.

با کاوش های آتی همه چیز روشن خواهد شد.

منبع : nasa.gov

مترجم:سینا حسینی

قدیمی ترین پدیده جهان کشف شد

اخترشناسان معتقدند موفق به مشاهده قدیمی ترین پدیده ای شده اند که تاکنون در جهان هستی دیده شده است: کهکشانی دور دور متعلق به زمانهای بسیار بسیار گذشته.

به گزارش خبرگزاری مهر، تصویر این کهکشان که در میان تصاویر منتشر شده از تلسکوپ هابل پنهان شده بود در ابتدا لکه ای کوچک و نورانی دیده می شد که اخترشناسان اروپایی اکنون آن را کهکشانی متعلق به 13.1 میلیارد سال پیش می دانند، زمانی که جهان بسیار جوان بوده و تنها 600 میلیون سال سن داشته است. چنین خصوصیاتی این لکه درخشان را به قدیمی ترین و دورافتاده ترین کهکشان در جهان هستی تبدیل خواهد کرد.

به گفته "متیو لنرت" از رصدخانه پاریس به دلیل قدمت بالای این کهکشان، آنچه دیده می شود فرم اولیه کهکشان نیست و در حال حاضر این کهکشان با همسایگان خود ترکیب شده است.

"ریچارد الیس" از موسسه تکنولوژی کالیفرنیا که نقشی در این کشف نداشته است می گوید: ما در حال نگریستن به جهان هستیم در زمانی که تنها یک بیستم سن کنونی اش را داشته است. در مقیاس انسانی می توان گفت در حال نگریستن سن چهار سالگی از کل طول عمر یک فرد بالغ هستیم.

اخترشناسان اروپایی پس از 16 ساعت رصد از میان تلسکوپ شیلی به منظور بررسی نشانه های نوری گازهای سرد هیدروژن سن این کهکشان را تخمین زدند.

کهکشان جدید هیچ نامی ندارد و تنها با کمکی یکسری از حروف و اعداد شناخته می شود و از این رو لنرت و همکارانش آن را "حباب انتقال سرخ دورافتاده" می نامند.

بر اساس گزارش تلگراف، یافته جدید اخترشناسان با نظریه هایی که در رابطه با زمان متولد شدن اولین کهکشانها و ستاره ها وجود دارد کاملا همخوانی داشته و احتمالا این کهکشان نیز یکی از اولینها بوده است.