به گزارش خبرنگار ایثار و شهادت خبرگزاری فارس، متن وصیتنامه شهید «رسوالله دمیاد» به شرح ذیل است:
«الدنیا سُجن المومن و جنة الکافر» دنیا زندان مومن و بهشت کافر است.
با درود و سلام به امام زمان «عجلالله تعالی فرجه الشریف» و نایب بر حقش امام خمینی
1- مردم قهرمان و برادران پاسدار، بزرگترین نعمتی که خداوند به ما داده است همین نورالهی حسین زمان امام خمینی میباشد، قدر او را بدانید و او را تنها نگذارید که امام زمان «عجلالله تعالی فرجه الشریف» را تنها گذاشتید.
2- با روحانیون مبارز در تماس باشید و از آنها جدا نشوید که دشمنان خوشحال میشوند.
امام خمینی (ره) در 7 آبان 1344 و در زمان ورود ایشان از خاک ترکیه به عراق، در شهر نجف اشرف، نامه ای را برای آیت الله ابن الرضا ارسال می نمایند که مخاطب آن علمای شهرستان خوانسار بوده است. متن نامه به این شرح است:
بسمه تعالی
4 رجب 85
خدمت ذی شرافت حضرات علمای اعلام و حجج اسلام خوانسار، دامت برکاتهم، به عرض می رساند، تلگراف تبریک تشرّف اینجانب به اعتاب مقدّسه موجب تشکر گردید و چون اطلاع حاصل شد که تلگرافات حقیر را نمی رسانند مبادرت به جواب کتبی شد. از خدای تعالی ادامۀ توفیقات علمای اعلام -دامت برکاتهم - را در اِعلای کلمۀ طیبۀ اسلام خواستارم و ملتمس دعا هستم. و السلام علیکم و رحمه الله و برکاته.
روح الله الموسوی الخمینی
(برگرفته از کتاب صحیفه امام، ج2)
وقتى امام زمان عجّل اللّه تعالى فرجه الشّریف ظهور نمایند، همه مردم دنیا را مورد خطاب قرار داده، پیام اسلام و عدالت را به تمام افراد ابلاغ مىنمایند. در آن هنگام هرکس سخنان حضرت را بپذیرد، جزء یاران وى مىشود. لذا در روایات آمده است: کسانى جزء یاران امام مىشوند که شبیه خورشید و ماه پرستان بودهاند، یعنى تا این حد از خدا و اسلام دور بودند، تا چه رسد به اهل سنت که به خدا و پیامبر اسلام معتقدند. و این یاران ویژگی ها و خصوصیاتی دارند که آنها را از دیگران متمایز می سازد.
مهمترین ویژگىهاى یاران حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشّریف که در روایات به آن اشاره شده عبارتاند از:
1- بینش عمیق
یاران امام مهدی(علیه السلام) از بینشی عمیق و ژرف، نسبت به خداوند، امام، انسان و هستی برخوردارند:
الف) بینش عمیق نسبت به حق تعالی
این معرفت آن چنان استوار است که نه شبهات در آن خللی ایجاد می کند و نه تردید ها و شکست ها در حریمش راه می یابد. امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
«مردانی که خدا را آن چنان که شایسته است، شناخته اند، و آنان یاوران مهدی(علیه السلام) در آخر الزمان اند.» (1) همچنین امام صادق(علیه السلام) در وصف یاران امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف می فرمایند: «آنان مردانی اند که گویا دل هایشان پاره های آهن است و از سنگ سخت ترند و هیچ تردیدی در ذات خداوند ندارند.» (2)
ب) بینش عمیق نسبت به امام
یاران امام مهدی(علیه اسلام)، امام خود را می شناسند و به او اعتقاد دارند. امام سجاد(علیه السلام) در این خصوص فرموده اند: «آنان به امامت امام مهدی (علیه السلام) اعتقاد راسخ دارند.» (3) این معرفت، معرفت به «حق ولایت» است. یعنی، فهم این حقیقت که ایشان از من، به من نزدیک تر و سزاوارترند. نتیجه ی این بینش عمیق، محبت و اطاعت است.
ج) بینش عمیق نسبت به انسان و هستی
یاران حضرت در اهداف بلند پایه و حرکت فراگیرشان، آرمان های کم ارزش و اهداف کم مایه را دنبال نمی کنند. با تأمل در خویشتن و استعدادهای شگفت انگیزشان، قدر و عظمت خو را می یابند و مسیر بودن دنیا و سالک بودن خویش را می فهمند. آنان با این نگاه به معبودی پیوند می خورند که از تمام کاستی ها و زشتی ها مبرا است و می تواند آنان را سرشار و ظرفیت هایشان را تکمیل کند.
امام جعفر صادق (ع) می فرمایند: همانا آسمان چهل صبح خون گریست، و زمین چهل صبح گریست، و خورشید چهل صبح با کسوف و به رنگ سرخ گریست... و فرشتگان نیز چهل صبح بر او (امام حسین) گریستند. (کامل الزیارات ابن قولویه)
از آنجا که مصائب امام حسین (ع) از حدّ تصور انسان بیرون است، به هیچ وجه نمی توان حق این مصیبت را ادا کرد و به همین خاطر است که این سنّت شریف (عزاداری) نباید متوقف شود و پایبندی به زیارت امام حسین (ع) نیز از جانب خاندان پاک وی زمینه ای را فراهم نموده، تا فاجعه عاشورا و درسهای عظیم آن به باد فراموشی سپرده نشود.
امام جعفر صادق (ع) می فرمایند: همانا آسمان چهل صبح خون گریست، و زمین چهل صبح گریست، و خورشید چهل صبح با کسوف و به رنگ سرخ گریست... و فرشتگان نیز چهل صبح بر او (امام حسین) گریستند. (کامل الزیارات ابن قولویه)
در بیان حوادث اربعین سیدالشهداء(ع) علاّمه مجلسی در مناقب به نقل از شریف مرتضی می گوید: سر امام حسین (ع) در اربعین، از شام به کربلا برگردانده شد و به بدنش ملحق گردید. (بحار الانوار علامه محمد باقر مجلسی)
سند اهمیت اربعین
در روایتی از امام حسن عسکری (ع) است که: از علامات مؤمن، خواندن زیارت اربعین است.
(در حدیثی از امام حسن عسکری روایت شده که فرمود: علامات مؤمن پنچ چیز است: نمازهای یومیه همراه با نوافل، زیارت اربعین در اربعین شهادت امام حسین (ع)، انگشتر به دست راست کردن که سنّت پیامبر (ص) و اهل بیتش بوده است، و خاک آلود بودن پیشانی به خاطر سجده بر زمین، در خضوع و خشوع خدای تعالی و تضرّع به محضر قدسی او، و آشکار گفتن بسم الله الرّحمن الرّحیم که در نماز واجب است بلند بر زبان جاری شود.) بحار الأنوار علامه مجلسی
برای دیدین عکس روی لینک آبی رنگ کلیک کنید
http://dl.aviny.com/Article/yadasht/93/09/ahamiyat-arbaeen/3.jpg
برای شنیدن دعای اربعین حسینی روی لینک کلیک کنید
http://dl.aviny.com/Article/yadasht/93/09/ahamiyat-arbaeen/ahamiyat-arbaeen(Aviny.com).mp3
این علامت مؤمنی است که تسلیم اوامر خدای تعالی در پیروی از اولیایش می باشد، و در دوستی و مودّت با آنها پایبند است، خدایی که در سوره شورا آیه 23 به پیامبرش فرمود: «قل لا أسئلکم من أجر إلاّ المودّة فی القربی» و امام حسین (ع) از نزدیکترین کسان رسول الله (ص) و از مصادیق آیه مودّت است. اربعین، زنده نگه داشتن یاد او و همدردی با او، همراه با پیروی و اظهار عطوفت روحی و قلبی بر ماجرای کربلای اوست.
زیارت اربعین معانی بسیاری دارد و پیام روشنی برای طاغوتیان عالم است، فریادی است که بر سر ظالمان بلند می شود و زائران را به سوی زیارت کربلا، برای تجدید بیعت با امامشان بر می انگیزد، ندایی برای منکران است و بیانگر این مطلب است که ما تمسّک به باب حسین(ع) را تا ظهور امام حجّت (عج) از دست نمی دهیم.
بسیار فابل تأمل است که بدانیم خداوند متعال اگر براى زیارت کربلاى حسین(ع)، پاداش هزار حج و عمره مىدهد، زیرا که حج هم به برکت عاشورا باقى مانده است.حج را هم حسین زنده کرد.حیات اسلام در سایه خون پاک شهیدان کربلا بود.اگر نامى و سخنى از پیامبر و کعبه و قبله و دین و قرآن مانده است، به برکت وجود حسین و خون و شهادت اوست.اسلام، مدیونسید الشهداء است.از اینجاست که مىگوییم:کربلا، همه چیز ماست، چون اساس دین را حفظ کرد
پس، حق است که هر سال و بلکه هر روز یاد او در جانها زنده گردد و چشمها به جای اشک خون بگریند، که خود فرمود: (أنَا قَتیلُ العَبَرات، ما ذُکِرتُ عِندَ مُؤمنٍ إلاّ وَ دَمَعَتْ عَیناهُ)
من کشته اشکهایم، هیچ مؤمنی مرا یاد نمی کند، مگر آنکه چشمانش اشک می ریزد.
انتظار، امری پر اهمیت در عصر غیبت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، یکی از وظایف مهم بلکه بالاترین وظیفه در ارتباط با آن حضرت است. انتظار و امید به آینده، امری است که آمیخته با جان آدمی می باشد. از این مفهوم چون دیگر مفاهیم و واژه ها برداشت های متفاوت شده است. در برداشت منفی آن، انتظار یعنی این که انسان منتظر، فارغ از هر مسئولیت و دغدغه های فردی و اجتماعی دست روی دست بگذارد تا خود امام (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بیاید