عقیلی: همه کُرسی‌های AFC هم برای ایران بود رای به سودمان نبود

* تیم ملی با کی‌روش نتوانست در جام ملت ها نتیجه بگیرد و بدون جام در حال بازگشت به ایران است صحبت هایی در مورد فرکی و حضورش در تیم ملی می شود. نظرت تو در این مورد چیست؟

من اصلا نمی خواهم در مورد تیم ملی صحبت کنم جز یک مورد. اما در مورد فرکی هم من نمی توانم نظری بدهم. در خصوص او بیشتر از یک سال است که چنین خبرهایی شنیده می شود و اکنون هم به خاطر حذف تیم ملی که تا حدودی قابل پیش بینی بود این بحث ها مطرح شود. من فقط فکر می کنم که مسئولان باید صبر بیشتری داشته باشند و تا یک هفته قبل از مسابقات مربی خود را انتخاب کنند! فرکی اکنون مربی ماست و کار خودش را انجام می دهد و کم تجربه و افتخار ندارد. او لیاقت خودش را نشان داده است.

* در مورد تیم ملی می خواستی یک مسئله ای را بگویی.

می خواستم در مورد عبدالزهرا صحبت کنم. مسئولان ما مدام می گویند که او دوپینگی بوده است اما سوال من این است که اگر فدراسیون فوتبال می دانسته که او دوپینگی بوده چرا زمانی که در ایران از او این تست گرفته شده این مسئله به صورت رسمی اعلام نشده است؟ این مسئله خیلی جالب است و اگر کسی بخواهد آن را بررسی کند به زوایای جدیدی از اتفاقاتی که در لیگ می افتد می رسد. مگر آزمایش دوپینگ او مثبت اعلام نشده چرا با او برخوردی نشده و این موضوع رسما به رسانه ها گفته نشده اما سر ایوب والی چه آوردند؟ او یک بازیکن بسیار ساده است که اگر بدانید از چه طریق دوپینگ کرده خنده تان می گیرد و افسوس می خوردید. چطور باید برای بازیکن خوبی مثل والی به این سرعت رای داده شود اما یک بازیکن عراقی به فوتبال ما آمده و ۶ ماه قبل دوپینگ او مثبت اعلام شده ولی کسی حرفی نمی زند. فدراسیون فوتبال ما بعد از بازی عراق طوری در خصوص دوپینگ بازیکن عراقی مانور کرد که انگار در همان بازی با ایران دوپینگ کرده درحالی که قضیه برای ۶ ماه قبل بوده و تازه ماده ای که اسم آورده می شود که او استفاده کرده چیز خاصی نبوده و جریمه آن نهایت ۶ ماه بوده است. یکسری در این ماجرا در حال فرافکنی هستند. خود فیفا هم می دانست که چیز خاصی نبوده و به همین دلیل اتفاقی نیفتاد. این مسئله ربطی به کرسی داشتن یا نداشتن ایران در AFC نداشته و اگر همه کرسی ها را هم داشتیم اتفاقی برای ایران رخ نمی‌داد.برخی از مسئولان فدراسیون فکر می کنند که همه مردم فریب می خوردند در حالی که با کمی تامل می توان فهمید که قضیه از اول هم برای ایران سودی نداشته است.

سرکشی رهبر معظم انقلاب از خانواده سرباز شهید شهید آلبرت الله‌دادیان

خانواده سرباز شهید ارتش آلبرت الله‌دادیان

ماشین توقف می‌کند. از ماشین پیاده می‌شویم و زنگِ طبقه دومِ ساختمان سفید رنگی را که منزل شهید الله‌دادیان است، می‌زنیم. پدر شهید تا از آیفون صدایم را می‌شنود، مرا به‌ جا می‌آورد و با خوشحالی، و با گفتن «خیلی خوش آمدید» در را به رویمان باز می‌کند. به خودم می‌گویم بنده خدا از آمدن من این همه خوشحال شده، اگر بفهمد مهمان اصلی‌اش حضرت آقاست، دیگر ببین چه حالی خواهد شد!

فقط پنج دقیقه وقت داریم موارد حفاظتی را بررسی کنیم و به خانواده اطلاع بدهیم که مهمانشان چه کسی است.

معمولاً تا یکی دو دقیقه قبل از ورود حضرت آقا، خانواده‌ها اطلاع ندارند که قرار است چه اتفاقی بیفتد. چون از قبل به آن‌ها می‌گوییم که یکی از مسئولان قرار است بیاید خانه‌تان. یا مثلاً می‌گوییم که قرار است بیاییم درباره شهیدتان مصاحبه کنیم. آن اوّل‌ها، حتی قبل از ورود آقای‌ خامنه‌ای هم بِهِشان نمی‌گفتیم قضیه چیست. و آقا که وارد می‌شدند، مات و مبهوت می‌ماندند که چه اتفاقی افتاده! بعد، به سفارش خود حضرت آقا، قرار شد چند دقیقه قبل از ورود ایشان که منع حفاظتی هم ندارد، به خانواده‌ها اطلاع بدهیم تا وقتِ ورود ایشان هول نشوند و لااقل بدانند مهمانشان چه کسی است.

با دسته گل و قاب عکسی از امام خمینی رحمة الله علیه، چهار نفری، وارد منزل شهید می‌شویم. پدر و مادر شهید در منزل هستند، به همراه یک نوجوان چهارده؛ پانزده ساله و یک عاقله مردِ چهل‌ساله ـ که یا برادر شهید است، یا داماد خانواده. رفقاء همراه، موارد امنیتی را بررسی می‌کنند و من، به‌ عنوان سرتیم حفاظت، بعد از کمی چاق‌سلامتی، برای پدر شهید، قضیه را توضیح می‌دهم.

ادامه مطلب را حتما بخوانید خیلی جالبه...

ادامه مطلب

کشور را لبِ چنین پرتگاهی بردند+ پوستر

به خوبی فکر کن

وبگاه "به خوبی فکر کن" نوشت:

چرا برای کشـور هزینه درست کردید؟ اگر خدای متعال به این ملت کمک نمی کرد، گروه های مردم به جان هم می افتادند، می دانید چه اتفاقی می افتاد؟ می بینید امروز در کشورهای منطقه، آنجاهائی که گروه های مردم مقابل هم قرار می گیرند، چه اتفاقی دارد می افتد؟ کشور را لبِ یک چنین پرتگاهی بردند؛ خداوند نگذاشت، ملت هم بصیرت به خرج دادند. در قضـایـای سـال 88، این مسـئله ی اصلی است؛ این را چرا فراموش می کنید؟ 1392/5/6

بیشتر بخوانید

بیانات - لبه پرتگاه

در انتخابات سال ۸۸، آن کسانی که فکر میکردند در انتخابات تقلب شده، چرا برای مواجهه‌ی با تقلب، اردوکشی خیابانی کردند؟ چرا این را جواب نمیدهند؟ صد بار ما سؤال کردیم؛ نه در مجامع عمومی، نخیر، به شکلی که قابل جواب دادن بوده؛ اما جواب ندارند. خب، چرا عذرخواهی نمیکنند؟ در جلسات خصوصی میگویند ما اعتراف میکنیم که تقلب اتفاق نیفتاده بود. خب، اگر تقلب اتفاق نیفتاده بود، چرا کشور را دچار این ضایعات کردید؟ چرا برای کشور هزینه درست کردید؟ اگر خدای متعال به این ملت کمک نمیکرد، گروه‌های مردم به جان هم می‌افتادند، میدانید چه اتفاقی می‌افتاد؟ می‌بینید امروز در کشورهای منطقه، آنجاهائی که گروه‌های مردم مقابل هم قرار میگیرند، چه اتفاقی دارد می‌افتد؟ کشور را لب یک چنین پرتگاهی بردند؛ خداوند نگذاشت، ملت هم بصیرت به‌خرج دادند. در قضایای سال ۸۸، این مسئله‌ی اصلی است؛ این را چرا فراموش میکنید؟

یکی از رازهای اربعین حسینی یا بهتر بگویم معجزه ی امام حسین(ع)

یکی از رازهای اربعین حسینی
یا بهتر بگویم معجزه ی امام حسین(ع)

روزی در یکی از راهپیمایی های اربعین حسینی از شهر نجف به سمت کربلا، دو مرد در حاشیه مسیر به طور اتفاقی برای استراحت کنار هم نشستند، یکی ایرانی و یکی عراقی...
جالب بود هر دو یک پا نداشتند البته اگر دقیقش بخواهید هر دو یک پای مصنوعی داشتند...

فرد عراقی سر صحبت را باز کرد و بعد از سلام و احوال پرسی گرم، از ایرانی پرسید پای شما چه شده؟فرد ایرانی گفت جانباز جنگ با عراق هستم،برای شما چه اتفاقی افتاده؟عراقی جواب داد من هم در جنگ با ایران پایم را از دست دادم...

چشمان هر دو کم کم گریان شد...
ناگهان هر دو برخاستند و همدیگر را در بغل کشیدند و شروع کردند به گریه کردن...

اگر کسی نمیدانست، فکر میکرد این دو رفقایی هستند که همدیگر را بعد از سال ها دیده اند ولی در واقعیت گریه هایشان برای این بود که امام حسین(ع) دو دشمن سال های دور را در کنار هم و در یک راه قرار داده بود...

این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست
کاش ما هم اربعین کربلا بودیم...