براساس گزارش اتحادیهاروپا، بیش از 270 هزار نفر مهاجران غیرقانونی که قصد ورود به اروپا شتند، از آبها نجات یافتند. سال 2013 صد و هفت هزارنفر مهاجر غیرقانونی وارد اتحادیه اروپا شده بودند. خیل آریاس معاون مدیر آژانس اروپایی برای مدیریت همکاری عملیاتی مرزهای خارجی کشورهای عضو اتحادیه (فرونتکس) گفت: ورود مهاجران به اسپانیا نسبت به سال 2013 ، تثبیت شده و فقط افزایشی در آگوست دیده می شود، به نظر می رسد که این امر به دلیل این بود که مقامات مراکشی درهای مرز را باز گذاشته بودند. روزها 10 تا 12 آگوست، هزار و 300 نفر مهاجر غیرقانونی وارد اسپانیا شدند اما در تمام سال جاری ، در مجموع هفت هزار مهاجر به طور غیر قانونی به اسپانیا وارد شدند. بنابراین اسپانیا دیگر یک کشور اصلی پذیرش مهاجران نیست بلکه اکنون ایتالیا با بیش از 160 هزار ورود افزون بر یونان، بلغارستان و مجارستان که همه آنها در فاصله زیادی با اسپانیا قراردارند، بعد از اسپانیا هستند. شمار مهاجرانی که از کشورهای خود فرار می کنند و به دنبال پوشش و حفاظت بین المللی هستند، افزایش بسیاری داشته است. اگر چند سال قبل نیمی از مهاجران به دلایل اقتصادی و نیمی دیگر به عنوان پناهنده سیاسی وارد اتحادیه اروپا می شدند اکنون 80% مهاجران خواهان پناهندگی سیاسی هستند. ارقام ورود از مرز 270 هزارنفر بالاتر خواهد رفت زیرا در پایان یازدمین ماه سال، 260 هزار نفر مهاجر غیرقانونی از آبهای اتحادیه نجات یافتند و باید حدود 11 هزار نفری که تخمین زده می شود که در هفته های اخیر وارد شدند را به آنها افزود. این یک رکورد مطلق ورود به اروپا که بیش از 5/2 برابر سال 2013 است. سال 2011 به دلیل بهار عربی، 141 هزار نفر مهاجر وارد اتحادیه شده بودند.
02122198702 02177799498 09124983610
شماره ثبت:102543
شماره وزارت کار
9-31/25/3/1
شماره اتحادیه
برای اطلاعات بیشتر ودیدن نمونه کار به وبلاگ.نقاشی تک دات لوکس بولوگ دات کوم مراجعه کنید.
192/007238
مسئله قره باغ موضوعی است که اغلب در ماههای منتهی به انتخابات در باکو مطرح و پس از مدتی به فراموشی سپرده می شد. دلال های اسلحه، لابی های اطلاعاتی- امنیتی و قاچاقچیان مختلف در قلمرو باکو از وجود این مناقشه سود کلانی به جیب می زنند. از سوی دیگر اتحادیه اروپا چونان روسیه به طور تمام قد از ارمنستان مسیحی در برابر جمهوری مسلمان آذربایجان دفاع می کند.در این سو متحدان باکو کشورهای نیستند که قصد و اراده ای مبنی بر کمک به این قلمرو جهت حل مسئله قره باغ داشته باشند. ترکیه، اسرائیل و آمریکا سه کشور متحد باکو هستند که تا کنون حتی یک گام کوچک به نفع باکو برنداشته اند. آمریکا در زمینه قره باغ تا اندازه زیادی با اتحادیه اروپا و ناتو همسویی دارد اما از آنجایی که این زمین تبدیل به عرصه رقابت منطقه ای با روسیه نیز شده است خواستار برد تمام عیار ارمنستان هم نیست. ترکیه در خصوص قره باغ ابتکار عمل زیادی ندارد. زیرا اصولا در مجامع جهانی به خاطر قتل عام ارامنه محکوم است و جهان حساسیت زیادی نسبت به سیاست های این کشور در قبال ارامنه دارد. از سوی دیگر سیاست خارجی ترکیه در این زمینه تابعی از سیاست های غرب به شمار می رود. این کشور در جنگ قره باغ نیز کمک زیادی به باکو نداشت و حتی از اعطای وام یک میلیون دلاری برای ادامه جنگ به باکو خودداری کرد. اسرائیل نیز قلمرو باکو را به دلیل مزیت ژئوپلتیک آنها ترجیح داده است تا بتواند در همسایگی ایران موضعی داشته باشد. اما در عین حال اسرائیل نیز بخشی از جهان غرب به شمار می رود و سیاست متفاوتی در خصوص قره باغ و ارمنستان ندارد. اسرائیل حتی در سال 2012 به انتخابات جمهوری ارمنی قره باغ ناظر فرستاد که این به معنی پذیرش رسمیت این جمهوری است که باکو ادعا دارد بخشی از خاکش به شمار می رود.
اما دلایل مختلفی وجود دارد که نشان می دهد جمهوری باکو خواستار پایان مناقشه دستکم به طور کامل نیست:
1- اولا گفتمان آزادسازی قره باغ تا اندازه زیادی کشور را در وضعیت جنگی حفظ می کند و مطالبات دموکراتیک را در این جمهوری به تعویق می اندازد.
2- دوما رژیم باکو در سال 2011 به اتحادیه اروپا قول داد که به هیچ وجه برای آزادسازی قره باغ به زور و نیروی نظامی متوسل نخواهد شد.
3- جمهوری باکو در سال 2013 به مدت یکماه به عنوان رئیس دوره ای "شورای امنیت سازمان ملل" فعالیت می کرد و در این دوران هیچ موضوعی در خصوص قره باغ را مطرح نکرد، چرا ؟
4- دولتمردان و قدرتمندان باکو نیز نه تنها خواستار حل موضوع نیستند بلکه به صورت پنهانی روابط گسترده ای با ارمنستان دارند. برای نمونه "رامیز مهدی اف" رئیس دفتر الهام علی اف و "کمال الدین حیدراف" وزیر حوادث غیر مترقبه این حکومت تامین کننده بنزین ارمنستان به شمار می روند! این تجارت سود کلانی نصیب دولتمدران باکو می کند. اصولا تصمیم گیری در خصوص منازعه قره باغ در اختیار ارمنستان یا جمهوری باکو نیست. عملا این روسیه و آمریکا هستند که کنترل منازعه را در دست دارند.