نها با گلها گویم غمها را چه کسی داند ز غم هستی چه به دل دارم به چه کس گویم شده روز من چو شب تارم نه کسی آید نه کسی خواند ز نگاهم هرگز راز من بشنو امشب غم پنهانم که سخنها گوید ساز من تو ندانی تنها همه شب باگلها سخن دل را میگویم من چو نسیمی آرام که وزد بر بستان همه گلها را میبویم من تنها با گلها گویم غمها را چه کسی داند ز غم هستی چه به دل دارم به چه کس گویم شده روز من چو شب تارم چون ابری سرگردان میگرید چشم من در تنهایی ای روز شادیها کی باز آیی امشب حال مرا تو نمیدانی از چشمم غم دل تو نمیخوانی امشب حال مرا تو نمیدانی از چشمم غم دل تو نمیخوانی تنها با گلها گویم غمها را چه کسی داند ز غم هستی چه به دل دارم به چه کس گویم شده روز من چو شب تارم