در بیانِ احوالِ شریفِ آن حضرت است در ایّام رضاع
در حدیثِ معتبر از حضرتِ صادق علیه السّلام منقول است که چون حضرت رسول صلّی الله علیه و آله متولّد شد ، چند روز گذشت که از برای آن حضرتِ شیری به هم نرسید که تناول نماید . پس ابوطالب آن حضرت را بر پستانِ خود می انداخت و حقّ تعالی در آن شیری فرستاد و چند روز از آن تناول نمود تا آنکه ابوطالب ، حلیمۀ سعدیّه را به هم رسانید و حضرت را به او تسلیم کرد .
و در حدیثِ دیگر فرموده که حضرتِ امیرالمؤمنین علیه السّلام دخترِ حمزه را عرض کرد بر حضرتِ رسول صلّی الله علیه و آله که آن حضرت او را به عقدِ خود درآورد . حضرت فرمود : مگر نمی دانی که او دخترِ برادرِ رضاعی من است ؟ زیرا که حضرتِ رسول صلّی الله علیه و آله و عَمِّ او حمزه از یک زن شیر خورده بودند .
و ابن شهر آشوب روایت کرده است که اوّل مرتبه ثُویبه آزاد کردۀ ابولهب آن حضرت را شیر داد و بعد حلیمۀ سعدیّه آن حضرت را شیر داد .
منتهی الآمال ، شیخ عبّاس قمی ، انتشارات پارسا منش ، چاپ اوّل ، 1380 ، ص 34
تصوّر کنید بابایی را که عالی ترین اثرِ ادبی و فکری و احساسی و تاریخی ، که با آن آشنا است ، « منتهی الآمال » است و عمیق ترین مسائل تحقیق اسلامی اش روشن شدنِ این حقیقت که : « البتّه ، در صحّتِ این روایت تردیدی نیست که حضرتِ رسول صلّی الله علیه و آله و سلّم را حضرتِ ابوطالب شیر می داد و آن حضرت شیرِ ابوطالب را می خورد ، حال باید معلوم کرد که کدام « قول » در این باب اصحّ است ؛
آنکه می گوید : حضرتِ ابوطالب انگشتشان را در دهانِ آن حضرت می نهاد و آن حضرت از آن شیر می مَکید .
و یا آنکه می گوید : حضرتِ رسول صلّی الله علیه و آله و سلّم ، از پستانهای حضرتِ ابوطالب شیر می خورد ؟ »
حالا ، چُنین آقایی و چُنین ذوقِ لطیف و روحِ نُکته سنجی ، به عنوانِ اینکه ، وارد به مسائل دینی است ، مقالۀ « مَعبد » را در کویر می خواند و نقد می کند !
مجموعه آثار 33 ، بخش دوم ، گفتگوهای تنهایی ، دکتر علی شریعتی ، انتشارات آگاه ، چاپ دوم ، زمستان 1370 ، ص 1279
به جای آنکه بگوید : آمنه آن حضرت را بر پستانِ خود می انداخت ، می گوید : ابوطالب آن حضرت را بر پستانِ خود می انداخت . یعنی ؛ حقّ تعالی در پستانِ آمنه مادرِ پیامبر شیر فراهم نکرد ، در پستانِ ابوطالب عموی پیامبر شیر فراهم کرد !!