سیر و سلوک العبد، آیت الله بهجت فومنی

من در تمام مدت سؤالی از مرحوم قاضی نکردم ولی هیچ سوالی در ذهن من بی پاسخ نماند، 2- 3 بار حتی استاد نام مرا برد و گفت: این هم پاسخ سؤال بهجت. به طوری که یک بار کنار دستی من، به من نگاه کرد و گفت تو که سؤالی نپرسیده‌ای چرا استاد می‌گویند در پاسخ به سؤال تو؟

حضرت آیت‌الله‌العظمى شیخ محمدتقى بهجت (قدس‌سره) در اواخر سال ۱۳۳۴ ه‍.ق. در شهر فومن، واقع در استان «گیلان» به دنیا آمد. هنوز شانزده ماه بیشتر از عمر او نگذشته بود که مادر خود را بر اثر بیماری وبا از دست می‌دهد. کربلایی محمود بهجت، پدر آیت الله بهجت از مردان مورد اعتماد شهر فومن بود و در ضمن اشتغال به کسب و کار، به رتق و فتق امور مردم می پرداخت و اسناد مهم و قباله‌ها به گواهی ایشان می رسید. وی اهل ادب و از ذوق سرشاری برخوردار بوده و مشتاقانه در مراثی اهل بیت(ع) به ویژه حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) شعر می سرود، مرثیه های جانگدازی که اکنون پس از نیم قرن هنوز زبانزد مداحان آن سامان است.(1)  
تحصیلات ابتدایى حوزه را در مکتب‌خانه فومن به پایان رساند و پس از تحصیلات ادبیات عرب در سال ۱۳۴۸ ه‍.ق. هنگامى که تقریباً ۱۴ سال از عمر شریفش مى‌‏گذشت، براى تکمیل دروس حوزوى عازم عراق شد و  پس از آن به حوزه علمیه نجف مهاجرت کرد علاوه بر تحصیل علوم رسمى از محضر استادان بزرگ آن سامان بهره‌ها برد.