بهترین سال زندگی شما چه سال هایی است؟

پژوهش ها در این باره تصویری از این دهۀ زندگی ترسیم می کنند که دارای مشخصه های ثبات روزافزون و همچنین تغییرات مهم است. در فرهنگ عامه، اغلب دهۀ چهارم زندگی (از سی سالگی تا چهل سالگی) را بهترین سالهای زندگی می دانند. جدا از دغدغه های مالی و شخصی دهۀ سوم زندگی و در حالیکه هنوز از چالش های مربوط به دهه های پنجم و ششم زندگی خبری نیست، دهۀ چهارم را بهترین سن از لحاظ آزادی و مسئولیت می دانند. اما نظر علم راجع به سی و چندسالگی چیست؟
پژوهش ها در این باره تصویری از این دهۀ زندگی ترسیم می کنند که دارای مشخصه های ثبات روزافزون و همچنین تغییرات مهم است. برخی از پژوهش ها ۳۵ سالگی را بهترین سن دانسته و ۳۳ سالگی را سال شروع خوشبختی و شادی واقعی می دانند. اکثر افراد بالای صدسال، بهترین دهۀ زندگی خود را دهۀ چهارم آن دانسته اند.
در عین حال، برخی پژوهش ها اشاره دارند که دهۀ چهارم دوره ای برای بحران های وجودی، به صدا در آمدن ساعت های بیولوژیک جسم و افزایش نارضایتی شغلی هم هست.
در زیر آنچه که علم از فراز و نشیب ها و خوبی و بدی های دهۀ چهارم زندگی می گوید آورده شده است.
بهترین سال زندگی انسان چه سالی است؟
آغاز و پایان این دهه می تواند دربردارندۀ تغییرات مهمی باشد
اگر قرار باشد یک تغییر شغلی مهم انجام دهید، به یک شهر جدید نقل مکان کنید، در یک ماراتن شرکت کنید، یا ازدواج کنید، احتمالاً آن را در شرف رسیدن به سی سالگی انجام خواهید داد.
آنهایی که به دهۀ چهارم وارد یا از آن خارج می شوند، به احتمال زیاد نوعی "حسابرسی زندگی" را برای ارزیابی معنادار بودن زندگی و میزان رضایتشان از آن را در مورد خود انجام می دهند. براساس نتایج پژوهشی تازه، ما گرایش داریم تا از صفحه های آخر دهۀ های زندگیمان به عنوان فرصت هایی برای ارزش گذاری مسیرهای زندگی بهره بگیریم و در زندگیمان تغییر ایجاد کنیم. ورود به دهۀ جدید زندگی، الهام بخش جستجو برای یافتن معناست، و می تواند "تصور ورود به یک دوران طلایی جدید" را به ما القا کند. پژوهشگران این مطالعه را با مشاهدۀ رفتار ۹ای ها (۲۹ ساله ها، ۳۹ ساله ها، ۴۹ ساله ها،...) انجام داده بودند.
پیش به سوی پیشرفت های شغلی
در حالیکه دهۀ سوم زندگی بیشتر معطوف به درس خواندن، بیکاری یا کار بدون شایستگی، انتخاب مسیر شغلی، و اضافه کاری برای بالا رفتن از نردبان ترقی است، دهۀ چهارم بیشتر معطوف به لذت بردن از موفقیت شغلی و مالی است.
ما بین ۳۰ تا ۳۹ سالگی، دوره ای برای فرازهای شغلی است. بر اساس نتایج تحقیقات payscale.com، زنان سی وچند ساله به طور میانگین در ۳۹ سالگی می توانند منتظر اوج رشد دستمزد خود باشند. بر اساس مطالعه ای که در مورد نوآوران علمی و برندگان نوبل انجام شده است، احتمال اینکه هنرمندان و دانشمندان در سالهای انتهایی دهۀ چهارم زندگی به موفقیت بزرگ خود دست یابند، بیشتر است. پژوهشی که در سال ۱۹۷۷ انجام رسید، نشان می دهد که برندگان نوبل فیزیک در زمان پژوهشی که نوبل را برایشان به ارمغان آورده، به طور میانگین ۳۶ سال داشته اند، سنی که برای برندگان نوبل شیمی ۳۹ سال است.
اگر از مسیر شغلی ای که انتخاب کرده اید، راضی نیستید، احتمالاً احساستان در مورد کارتان بدتر خواهد شد. برخی تحقیقات نشان می دهد که سی وچندساله ها کمتر از سایرین از شغل خود رضایت دارند.
شخصیت تان احتمالاً تغییر چندانی نخواهد کرد
ویلیام جیمز، روانشناس قرن بیستمی و استاد دانشگاه هاروارد، زمانی گفت که پس از سی سالگی، شخصیت "مثل گچ سفت می شود." او معتقد بود که شخصیت با فرارسیدن بزرگسالی شروع به ثبات یافتن می کند. برخی پژوهش ها این باور قدیمی را تایید می کنند.
ویژگیهای شخصیتی ما، حداقل تا حدی، تحت تاثیر ژنتیک ما تعیین می شوند. اما از کودکی تا بیست وچند سالگی، شخصیت ما دستخوش تکاملی اساسی می شود، و با نزدیک شدن به سی سالگی از سرعت این تغییرات کاسته می شود. اگر چه ویژگی های بنیادی شخصیتی پس از عبور از مرز سی سالگی تغییر چندانی نمی کنند، اما این بدین معنی نیست که ما نمی توانیم همچنان خود را به چالش بکشیم، متفاوت از شخصیتمان رفتار کنیم یا از نظر شخصیتی رشد کنیم. بلکه همزمان که زندگیمان ثبات بیشتری می یابد، شخصیت مان نیز به ثبات بیشتری می رسد.
پاول کاستا، روانشناس شخصیتی، در این زمینه می گوید: " پس از سی و سی وپنج سالگی، دیگر شاهد دگرگونی های بسیار بزرگی که از اوایل کودکی تا اوایل بزرگسالی شاهدش هستید، نخواهید بود. همچنان تغییرات شخصیتی ممکن است بروز کنند، اما شدت آنها به نسبت تغییرات شخصیتی مراحل قبلی زندگی بسیار کمتر است."
ممکن است دچار افسردگی پیش از میانسالی شوید
هر دهه ای از زندگی بحران خاص خود را دارد و دهۀ چهارم نیز مستثنا نیست.
بحران ربع زندگی، پیش درآمدی بر بحران میانسالی است که ممکن است از میانۀ دهۀ سوم تا میانۀ دهۀ چهارم زندگی در فرد بروز کند. اما معمولاً در سی سالگی در فرد ظاهر می شود. به طور کلی احساس در جا زدن در یک شغل یا رابطه به این برهۀ اضطراب وجودی و پرسشگری دامن می زند.
الیور رابینسون، روانشناس بریتانیایی، در این زمینه می گوید: "این مسئله باعث می شود که فرد حس کند از بیرون یک طور آدم است، ولی در واقع از درون آدم دیگری است، و این موضوع به اختلاف میان رفتار شما با حس دورنی تان نسبت به خود دامن می زند."
رابینسون توضیح می دهد که این احساس در فرد باعث ایجاد شوق به تغییر و یافتن نقشه ای برای خروج از وضعیت فعلی می شود. ممکن است این فرآیند دشوار باشد، اما در نهایت ارزشش را دارد: هشتاد درصد بزرگسالانی که رابینسون مورد مطالعه قرار داده نگاهی مثبت به بحران میانسالی خود داشته اند.
خوشحالی واقعی تازه شروع می شود
وقتی که از بحران ربع زندگی گذر کنید، زمان آن است که واقعاً از زندگیتان لذت ببرید. یک بررسی در سال ۲۰۱۲ نشان می دهد که هفتاد درصد بالای چهل ساله های بریتانیایی که در این بررسی حضور داشته اند گفته اند که تا قبل از سی وسه سالگی واقعاً شاد نبوده اند.
بیش از نیمی از پاسخ دهندگان گفته اند که زندگی در ۳۳ سالگی لذتبخش تر است، ۴۲ درصد گفتند که در این سن نسبت به آینده خوشبین تر بوده اند، و ۳۸ درصد گفته اند که در این سن کمتر از گذشته استرس داشته اند.
دانا داوسون، روانشناس و یکی از نویسندگان این تحقیق، می گوید: "سن ۳۳ سالگی زمانی است که فرد سادگی و خامی کودکی و دم دمی مزاجی سالهای نوجوانی را کنار گذاشته، بدون اینکه انرژی و شوق سالهای جوانی را از دست بدهد. در این سن معصومیت فرد از دست رفته، اما دریافتمان از واقعیت با یک حس امیدواری قوی مخلوط می شود، و روحیۀ "من می توانم" را در فرد پدیدار می کند، که باور داشتن نسبت به استعدادها و قابلیت هایمان."
براساس یک بررسی دیگر که در بریتانیا صورت گرفته، ما بهترین توازن را میان کار و زندگی در سن ۳۴ سالگی برقرار می کنیم و در ۳۸ سالگی به خرسندی واقعی می رسیم.