شعر بسیجی : بسیجی گمنام خط امام-- شهر تهران بزرگ

شعر بسیجی : بسیجی گمنام خط امام-- شهر تهران بزرگ

فصل های پیش از این هم ابر داشت    بر کویرم بارشی بی صبر داشت

اینک اما عده ای آتش شدند                 بعد کوچ کوه ها آرش شدند

بعضی از آنها که خون نوشیده اند         ارث جنگ عشق را پوشیده اند

بزدلانی کز هراس ابتر شدند             از بسیجی ها بسیجی تر شدند

تو چه می دانی تگرگ و برگ را          غرق خون خویش، رقص مرگ را

تو چه می دانی سقوط «پاوه» را       «عاصمی» را «باکری» را «کاوه» را

هیچ می دانی «مریوان» چیست؟ هان!  هیچ می دانی که «چمران» کیست؟ هان!

هیچ می دانی بسیجی سرجداست؟   هیچ می دانی «دوعیجی» در کجاست؟

این صدای بوستانی پرپر است          این زبان سرخ نسلی بی سر است

با همان هایم که در دین غش زدند       ریشه اسلام را آتش زدند

پای خندق ها احد را ساختند           خون فروشی کرده خود را ساختند

زنده های کمتر از مردارها                   با شما هستم، غنیمت خوارها

بذر هفتاد و دو آفت بر شما                    بردگان سکه! لعنت بر شما

باز دنیا کاسه خمر شماست         باز هم شیطان اولی الامر شماست

با همان هایم که بعد از آن ولی        شوکران کردند در کام علی

زخمی ام، اما نمک... بی فایده است  درد دارم، نی لبک.... بی فایده است...

---------------