این روباتهای بسیار کوچک به صورت لولهای بودند و حدود 20 میکرومتر طول و 5 میکرومتر قطر داشتند و با فلز روی نیز پوشیده شده بودند. به محض اینکه موش این روباتهای کوچک را میخورد و آنها به شکم موش میرسیدند، فلز روی روی روبات با هیدروکلریک اسید معدهی موش واکنش میداد و حبابی از هیدروژن تشکیل میشد که میتوانست روبات را همچون یک موشک به حرکت در بیاورد. این روبات که به سرعت 60 میکرومتر بر ثانیه رسید، توانست از حدود شکم موش خارج شود و سپس با تجمع و حل شدن، ترکیب نانوذرهای (دارو) را در بافت رودهی موش قرار دهد.
به گفتهی پژوهشگران تمامی روباتها پیشینی که در معدهی موش جایدهی شده بودند حداقل به مدت 12 ساعت پس از بلعیده شدن در دیوارهی معده باقی ماندند که این مورد باعث کاهش عملکرد و بهره وری آنها میشد. به علاوه در این روش پس از اینکه موش مورد کالبدشکافی قرار میگرفت هیچ اثری از سمیت یا آسیب بافتی دیده نمیشد. ضمن اینکه خود روی میتواند به عنوان یک مادهی مقوی برای بدن موش عمل کند و اثر بدی بر بدن موجود زنده نخواهد داشت.
البته پیش از این نیز از نانوروباتها در بافتها گیاهی استفاده شده بود ضمن اینکه روباتهای هدایت شونده از بیرون نیز آزمایش شده بودند اما این نخستین باری است که یک روبات به صورت خود هدایت شونده با موفقیت عملیات دارورسانی نانوذرات را به پایان میرساند. این موفقیت دانشمندان را به این باور رسانده است که این میتواند شروعی برای دورهی دارورسانیهای هوشمند به روش استفاده از نانوروباتها باشد.
برای سایرین نیز این روش میتواند نوید دهندهی دورهای جدید از فرایندهای درمانی پزشکی با اثر بخشی و هدفمندی بسیار بالاتر باشد. البته این روش روزهای اولیهی رشد خود را میگذرانند و تا همه گیر شدن آن هنوز راه زیادی باقی است. این متد هنوز میبایست آزمایشهای انسانی و دریافت گواهیهای مربوط به FDA را با موفقیت سپری کند تا بتوانیم شاهد عرضهی آن در بازارهای دارویی باشیم.
نتایج این پژوهش در نشریهی ACS Nano به چاپ رسیده است.
انقلاب روبات در ناسا همچنان ادامه دارد و روبات (Integrated Structural Assembly of Advanced Composites (ISAAC که قرار است آخرین محصول این تحول باشد برای ساخت کامپوزیتهای سبکتر و البته مستحکمتر در صنایع فضایی ساخته شده است.
در اصل روبات ISAAC قرار است تنگناهای موجود در صنعت ساخت مواد کامپوزیتی که هم اکنون بر سر راه مهندسان قرار گرفته را برطرف کند. به گفتهی برایان استوارت٬ مدیر پروژه شبیه سازی و تحلیل ساختاری مواد کامپوزیتی٬ تاکنون امکانات خوبی در دسترس مهندسان قرار گرفته است٬ اما در زمینهی ساخت کامپوزیتها شاهد پیشرفت قابل ملاحظهای نبودهایم. ابزار مورد نیاز در این زمینه ماشینی انعطافپذیر، همه کاره و سریع برای ساخت بود.
راه حلی که برای این مشکل طراحی شده منجر به ساخت ایساک شد. ایساک از ابتدا در صنایع روباتیک KUKA مورد استفاده قرار گرفت. این روبات قادر است با سر بزرگ، جداشدنی و دیسک مانند خود تا 16 قرقره از انواع مختلف الیاف کربن را روی خود حمل کند. این کار به ایساک اجازه میدهد که نه تنها به سرعت بین مواد مختلف جابجا شود بلکه میتواند در صورت نیاز سر خود را تعویض کرده و از مواد دیگری استفاده کند.
جالب است بدانید که این الیاف با رزینهای پخت شونده٬ آغشته شدهاند. بیشتر صنایع ساخت کامپوزیت این الیاف را در سه زاویهی 0، 45 و 90درجه به کار میبرند که البته ایساک به لطف بازوی متحرک و سر دیسک مانند خود میتواند این الیاف را به اشکالی بسیار پیچیده و مختلف جایدهی کند ضمن اینکه میتواند به سادگی بین مواد مختلف جابجا شود تا کامپوزیت نهایی سبکتر و قویتر باشد. ساخت چنین کامپوزیتهایی برای صنایع هوایی که مستلزم نهایت ایمنی با کمترین قیمت ممکن هستند بسیار حیاتی است.
به گفته ناسا این تنوع پذیری و انعطاف بالای ایساک نه تنها امکان ساخت کامپوزیتهای بهتری را به مهندسان میدهد بلکه سرعت ساخت نمونههای اولیه را نیز به شدت افزایش میدهد. هم اکنون تیم سازنده در پی آن هستند که بتوانند گسترهی کاری این روبات غول آسا را به اجزای فلزی سازه نیز گسترش دهند تا این ربات بیش از پیش در زمینهی ساخت قطعات مورد استفاده در صنایع هوایی به کار آید.
انقلاب روبات در ناسا همچنان ادامه دارد و روبات (Integrated Structural Assembly of Advanced Composites (ISAAC که قرار است آخرین محصول این تحول باشد برای ساخت کامپوزیتهای سبکتر و البته مستحکمتر در صنایع فضایی ساخته شده است.
در اصل روبات ISAAC قرار است تنگناهای موجود در صنعت ساخت مواد کامپوزیتی که هم اکنون بر سر راه مهندسان قرار گرفته را برطرف کند. به گفتهی برایان استوارت٬ مدیر پروژه شبیه سازی و تحلیل ساختاری مواد کامپوزیتی٬ تاکنون امکانات خوبی در دسترس مهندسان قرار گرفته است٬ اما در زمینهی ساخت کامپوزیتها شاهد پیشرفت قابل ملاحظهای نبودهایم. ابزار مورد نیاز در این زمینه ماشینی انعطافپذیر، همه کاره و سریع برای ساخت بود.
راه حلی که برای این مشکل طراحی شده منجر به ساخت ایساک شد. ایساک از ابتدا در صنایع روباتیک KUKA مورد استفاده قرار گرفت. این روبات قادر است با سر بزرگ، جداشدنی و دیسک مانند خود تا 16 قرقره از انواع مختلف الیاف کربن را روی خود حمل کند. این کار به ایساک اجازه میدهد که نه تنها به سرعت بین مواد مختلف جابجا شود بلکه میتواند در صورت نیاز سر خود را تعویض کرده و از مواد دیگری استفاده کند.
جالب است بدانید که این الیاف با رزینهای پخت شونده٬ آغشته شدهاند. بیشتر صنایع ساخت کامپوزیت این الیاف را در سه زاویهی 0، 45 و 90درجه به کار میبرند که البته ایساک به لطف بازوی متحرک و سر دیسک مانند خود میتواند این الیاف را به اشکالی بسیار پیچیده و مختلف جایدهی کند ضمن اینکه میتواند به سادگی بین مواد مختلف جابجا شود تا کامپوزیت نهایی سبکتر و قویتر باشد. ساخت چنین کامپوزیتهایی برای صنایع هوایی که مستلزم نهایت ایمنی با کمترین قیمت ممکن هستند بسیار حیاتی است.
به گفته ناسا این تنوع پذیری و انعطاف بالای ایساک نه تنها امکان ساخت کامپوزیتهای بهتری را به مهندسان میدهد بلکه سرعت ساخت نمونههای اولیه را نیز به شدت افزایش میدهد. هم اکنون تیم سازنده در پی آن هستند که بتوانند گسترهی کاری این روبات غول آسا را به اجزای فلزی سازه نیز گسترش دهند تا این ربات بیش از پیش در زمینهی ساخت قطعات مورد استفاده در صنایع هوایی به کار آید.
به گزارش ایرنا از ساینس، این روبات که ChihiraAico نام دارد برای صحبت کردن و سرگرمی طراحی شده است.
«توشیبا» شرکت سازنده این روبات ادعا می کند که این روبات واقع بینانه ترین حالت های چهره را دارد.حرکات آرام دست این روبات توسط 43 سیلندر پنوماتیک که 24 عدد آن در شانه و بازوها و 15 عدد آن در صورت قرار دارد ایجاد می شود.